ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สายลมสีขาว]

สมมุติว่าความรักคือดอกไม้
มีมากมายหลายพันธุ์จะสรรค์หา
เมื่อเบ่งบานผ่านไปก็โรยรา
ไม่เร็วช้าก็จากไปไกลห่างกัน

แต่ไม้งามของฉันที่มีอยู่
กลับสะพรั่งช่อชูอยู่ห้วงฝัน
มีน้ำใจเป็นอาหารสานสัมพันธ์
หล่อเลี้ยงวัลย์ดอกนั้นไม่สิ้นลง

ดอกไม้นั้นชื่อว่า"มิตรภาพ"
เป็นที่ทราบกันดีไม่มีหลง
จะผลิแย้มแต้มฝันพันใจตรง
และอยู่คงเป็นดอกไม้นิรันดร์กาล

.............

Isuru คำๆนี้ แปลว่า "รัก" นะคะ

[deksiam]

ดอกไม้ใด ไหนเล่า เท่าดอกรัก
ยามใดพัก เอนตัวนอน กลิ่นหอมหวาน
....

เอ้าแต่งต่อให้ทีคับ อิิิอิ นึกไม่ออก

[สุวรรณ]

หอมรินๆกลิ่นหอมพะยอมแก้ว
รดรอยใจเพริศแพร้วกมลมิ่ง
แย้มผลิเงยเผยออกบอกความจริง
เป็นไมตรีหอมยิ่งจีรังนาน

นบน้อมรับดอกไม้จากใจไว้
หอมชื่นใจใยหอมหนอจอมขวัญ
มิตรภาพอาบกลิ่นระรินวัลย์
เปรียบพะยอมหอมนั้นนิรันดร

สวัสดีค่ะ หอมดอกไม้ในหัวใจจังเลย อืมม..หอม

[อ้อนจันทร์]

ดอกไม้ ดอกนั้น
ฉันยัง ว่างไว้ ที่เก่า
ที่ๆมี เรื่องเรา
ผ่านเข้า และออกไป

ดอกไม้แห่งความคิดถึง
ยังคง ส่งกลิ่นซึ้ง ด้วยอุ่นไอ
ดอกไม้แห่งความห่วงใย
ยังคงสดใส งดงาม

ดอกไม้แห่งการรอคอย
สวยขึ้น ทีละน้อย ทุกโมงยาม
และดอกไม้ ที่เป็นคำตอบ ทุกคำถาม..
ยิ่งงดงาม ดอกแห่งความ จริงใจ

[กริชอักษร]

ดอกไม้ในหัวใจคนวัยหวาน
คงเบ่งบานนานทนน่าสนหนอ
ดอกคงใหญ่กลีบใบสดหมดจดละออ
สีชมพูดูสวยหนอพอดีจริง
ส่วนดอกไม้ในหัวใจใครที่โสด
คงเหี่ยวหดรดน้ำทำทุกสิ่ง
คงต้องเร่งใส่ปุ๋ยหนักจากรักจริง
ให้ดอกไม้ได้พักพิงอิงแอบใจ
 

[ปีศาจสุรา]

เจ้าผลิดอกออกช่อล่อใจนัก
ใจประจักษ์อยากถักทอเติมต่อฝัน
กลิ่นหอมหวลยวนเย้าเจ้าแจ่มจันทร์
อยากจะเด็ดดอกนั้นพลันดอมดม
หลงอยู่ในรูปรสสดกลิ่นสี
หลากมากมีดีร้ายคล้ายเหมาะสม
แต่ไม่เลือกดอกไหนได้ชื่นชม
ขอเลือกดมดอมดอกไม้ในใจเธอ

[สายลมสีขาว]

งามวิจิตร แก้วผกา ลดาหวาน
แย้มกลีบบาน ลานฝัน งามสันต์สี
ด้วยดอกไม้ ซึ่งหาใช่ เพีียงวจี
แต่เป็นดั่ง ดรุณี ที่ไม่จาง

ด้วยอุ่นไอ ไกลฟุ้ง คลุ้งไปทั่ว
อันกอปรด้วย ตนตัว ไม่มัวห่าง
จะเป็นดั่ง แก้วมณี ในเส้นทาง
ซึ่งเอ่ยอ้าง ตามแต่ จะสนใจ

แทนความรัก ในนิยาม ที่หลากหลาย
ใช้ดอกไม้ มากมาย ร่ายสีใส
แทนคำพูด ส่งถึง ทั้งใกล้ไกล
แทนห่วงใย "ในความรัก" ซึ่งชัดเจน

[Rallow]

กลิ่นหอมหวน ชวนชมให้ประจักษ์
เกิดความรักยิ่งใหญ่มหาศาล
แม้วันนี้เจ้าพลิใบร่วงไม่ค่อยบาน
รอวันวานที่เจ้าจะเติบโต

ในวันนี้ฉันเพียงแค่เดินผ่าน
ยามวิกาลให้เจ้าได้หลับไหล
เฝ้ามองดูรอคอยความเป็นไป
ทั้งหมดใจฉันมีเพียงแค่เธอ

แต่วันนี้ฉันเพียงได้พบเห็น
ให้ได้เป็นกลิ่นสีมีความหมาย
รักร้าวรานแต่เจ้ายังไม่ตาย
คอยเป็นบทสุดท้ายให้ฉัน....ได้เมียงมอง[/center]

[พิมพิลาไลย]

พอเธอสบ ตาฉัน โลกพลันเปลี่ยน
จากใจเจียน จวนแตก แหลกเป็นผง
ก็ชุ่มฉ่ำ คำนั้น ที่บรรจง
มาราดลง ตรงกลาง หว่างหัวใจ

เหมือนเธอปลูก ดอกไม้ ในใจฉัน
ราดรดมัน ด้วยถ้อยคำ ทำสดใส
ด้วยรักที่ ให้ฉัน นั้นจากใจ
รู้ตัวไหม ใครคนหนึ่ง ซึ้งใจเธอ

ไม่ต้องการ สิ่งใด ไปกว่านี้
แค่ได้มี เธอในฝัน ฉันเสมอ
หยุดเวลา เอาไว้ ที่ได้เจอ
ดอกไม้เธอ ในใจฉัน มันแสนงาม

พิมพิลาไลย

[จ้อง เจรียงคำ]

พอเธอสบ ตาฉัน โลกพลันเปลี่ยน
จากใจเจียน จวนแตก แหลกเป็นผง
ก็ชุ่มฉ่ำ คำนั้น ที่บรรจง
มาราดลง ตรงกลาง หว่างหัวใจ

เหมือนเธอปลูก ดอกไม้ ในใจฉัน
ราดรดมัน ด้วยถ้อยคำ ทำสดใส
ด้วยรักที่ ให้ฉัน นั้นจากใจ
รู้ตัวไหม ใครคนหนึ่ง ซึ้งใจเธอ

ไม่ต้องการ สิ่งใด ไปกว่านี้
แค่ได้มี เธอในฝัน ฉันเสมอ
หยุดเวลา เอาไว้ ที่ได้เจอ
ดอกไม้เธอ ในใจฉัน มันแสนงาม

พิมพิลาลัย

เพียงรอยยิ้ม..ก็พิมพ์ลง..ตรงใจแล้ว
เป็นดั่งแนวรั้วรอบขอบสนาม
อาณาจักรใจจึงตรึงนิยาม
อย่างวู่วามว่าได้คล้อยเรียบร้อยแล้ว

สัญลักษณ์ที่บ่งบอก...ดอกไม้นั่น
จากการลั่นคำคำหนึ่งถึงแม้แผ่ว
แต่ทว่าตราตรึงในใจทั้งแนว
เผยอแววว่าดอกรักจักผลิบาน

[สายใย]

ดอกไม้ใน หัวใจ ใครคนนี้
เริ่มแย้มคลี่ กลีบพร้อม กลิ่นหอมหวาน
เป็นดอกไมตรีจิต มิตรกลอนกานท์
พจมานเปรียบน้ำฉ่ำชโลม

ให้ดอกไม้สดชื่นฟื้นใบเขียว
หายแห้งเหี่ยวดังได้แรงแห่งสูรย์โสม
สยายกลีบเริงร่าท้าโพยม
ขอเหนี่ยวโน้มดอกไม้นี้แด่ที่รัก....(เพื่อนนักกลอน)

[ดอกกระเจียว]

เมื่อแรกแย้มแต้มสีสดสะอาด
กลิ่นหอมหวนเหมือนหมายมาดแห่งปราถนา
หมู่ภมรว่อนหวังเฝ้าตั้งตา
ชมเจ้าช่อบุปผามิเว้นวาง

จนเหี่ยวเฉาโรยราราคาเจ้า
ถึงตกต่ำใครเขาจึงไปห่าง
สิ้นความหมายจากใจไกลเส้นทาง
เกินลบล้างภาพฝันจากวันนั้น

นี่แหละเรารักในหัวใจนึก
ยังรู้สึกลังเลให้เหหัน
วันนี้หวานวานนี้รักรู้จักกัน
แต่มิรู้จะคงมั่นถึงวันใด

[/center]

[พิกุลแก้ว]

จิตใจเธอจะงดงามเพียงใด
ความสดใสที่เอ่อล้นจนซาบซ่า
เป็นเครื่องหมายมิตรภาพตลอดมา
ส่องแสงเจิดจ้าด้วยมิตรไมตรี

แล้วมันจะหอมหวานสักเพียงไหน
ฉันรูสึกได้...กับใจดวงนี้
เธอคือเพื่อน..ที่รักและแสนดี
ขอบคุณที่ฟ้ากำหนดให้มาเจอ.

[ไพร พนาวัลย์]

ดอกไม้ในหัวใจของฉันนี้
เก็บไว้มอบคนดีที่ฉันเพ้อ
ดอกสดสวยจากใจมอบให้เธอ
จงอย่าเผลอทิ้งไว้ให้โรยรา

แม้ดอกไม้ของเธอในใจฉัน
ที่แจ่มจันทร์มอบไว้ให้รักษา
พี่จะเก็บซ่อนไว้ในอุรา
ไม่ให้ใครไหนมาคว้าไปชม

จะถนอมจอมใจไม่ให้ช้ำ
จะพรมน้ำให้สดชื่นหายขื่นขม
จะดูแลเอาใจใส่ไม่ให้ตรม
ขอเชยชมดอกไม้ในใจเธอ

“ปรางค์ สามยอด”

[ระนาดเอก]

๐ แรกเธอเป็นดอกไม้คล้ายหล่นพื้น
ชายดาษดื่นมองผ่านพานไม่สน
ฉันเกือบคล้ายพวกเขาเล่าอีกคน
เมินดอกปนเปรอะเปื้อนให้เบือนตา

๐ แต่มีสิ่งดลใจให้ฉันเก็บ
ปัดรอยช้ำแผลเหน็บเล็บทั่วหน้า
ครั้นกลีบเธอประกายฉายราคา
ชายอื่นคว้าเธอพร้อมยอมทิ้งกัน..