Re: ตลุยยุทธภพ ตอนที่หนึ่ง

อาโก๋ยืนซึมเซาทั้งเหงาง่วง
สะดุ้งทรวงรับคำพลางหาวโหย
ไปถึงยังห้องเสบียงยินเสียงโวย
พร่ำโอดโอยไล่หลังเฝ้าสั่งสั่งการ

ไหสุราใบใหญ่คว้าไว้มั่น
ก็เร่งรุดเร็วพลันโรงอาหาร
ถึงโต๊ะตั้งวางลงมิลนลาน
แล้วถอยกลับไปเบิกบานอยู่แต่ไกล

ฝ่านท่ายชายได้รับแล้วกลับเศร้า
"นี่จะปล่อยให้เราหรือเปิดไห
มา-มา-มาจัดการโดยเร็วไว
เดี๋ยวติ๊บมีข้าให้อย่าได้กลัว"

อาโก๋จึงเปิดไวอย่างใช้คล่อง
ตามเรียกร้องดั่งใจไม่ปวดหัว
พลางคิดถึงผลดีต้องมีชัวร์
แล้งยืนตัวแข็งยิ้มกระหยิ่มใจ

แล้วถามว่า"ต้องให้ข้าไหมรินเหล้า
อย่าสร้อยเศร้าสั่งมาข้ารับใช้"
เขาสังเกตุหลายอย่างเช่นเมรัย
นั้นหกไหลทั่วพื้นส่งกลิ่นอวน

"เจ้าจงริน"เขาว่าตาปริบปริ่ม
อาโก๋ยิ้มรินสุราพลางยิ้มสรวล
ส่งแก้วให้ใจจิตจึงคิดครวญ
เข้าชักชวนเสวนาว่า"ท่านชาย

อันข้านี้อยู่สถานก็นานเนิ่น
แสนเพลิดเพลินมากมิตรแลสหาย
แต่เห็นท่านบอกได้เลยอย่างสบาย
ยังมิเคยกร้ำกรายมาเยี่ยมเยียน

โปรดติดตามตอนต่อไป ทหารจอมเก๊ก