ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[boomarang]

เสียงใจสั่นลั่นเครือเหลือทานทด
น้ำตาหยดรดรินสิ้นเคลื่อนไหว
เหมือนมีดกรีดรีดเลือดเชือดกลางใจ
ร้าวทรวงในใจจะขาดบาดรอนรอน
เพราะความรักทำพิษพิศวาส
ตัดไม่ขาดเจืยนตายกลายหลอกหลอน
จะรู้ซึ้งเห็นแน่แค่ตัดรอน
เพราะบังอรแปรเปลี่ยนจึงตรอมตรม
อยากจะหยุดใจไว้ไม่ไห้คิด
หยุดชีวิตท่ามกลางความขื่นขม
พลิกตัวเองให้มีค่าน่าชื่นชม
ดีกว่าอยู่กับความขมของน้ำตา

[สุดสาย]

กี่หยดหยาด  น้ำตา  วันลาจาก

จากคนที่  รักเธอมาก  ยากเกินแก้

กี่หยดหยาด  น้ำตา  ที่ว่าอ่อนแอ

อีกกี่ครั้ง  ที่ยังแคร์  คนแพ้ใจ


เพราะรักมาก  เหลือเกิน  แม้เหินห่าง

รักไม่เคย  จะเลือนราง  ห่างไปไหน

เธออยู่ใน  ความทรงจำ  ย้ำกับใจ

ปล่อยให้ไหล  เถอะน้ำตา  คงซาไปเอง

[กริชอักษร]

เธอละเมียดละไมใช้แววตา
ส่งอวัจนภาษามาทักใกล้
สารที่รับกระชับสั้นถึงความนัย
พอเข้าใจเนื้อความตามแววตา

ก่อนส่งยิ้มพิมพ์ใจให้ได้ชื่น
ฉันระรื่นยิ้มรับจับดวงหน้า
เธอเดินตรงมาทักพักตร์สบตา
ด้วยวาจาภาษาดอกไม้งาม

ว่าฉันนั้นสบายดีหรือไม่
ไม่เจ็บไข้ใดๆตอบเธอถาม
ฉันจึงเอ่ยแล้วเธอหละจ๊ะคนงาม
เรื่อยๆตามประสาคนมีแฟน

แล้วเธอกเดินไปอย่างไว
ปล่อยให้ฉันเจ็บใจจุกแน่น
น้ำตาตกเรื่อยๆตั้งแต่เธอมีแฟน
เธอมาทำหน้าที่แทนเป็นบางวัน

[nasmok]

ไม่อาจรับปรับใจให้คืนกลับ     ด้วยย่อยยับอัปราเมื่อครานั้น
ผ่านเวลากี่กาลกี่นานวัน     ต้องปวดร้าวหนาวสั่นทุกวันคืน
เพียงครั้งเดียวเกินพอหนอความรัก     เมื่อใจหักแตกยับลงกับพื้น
หมดสิ้นฝันอันงดงามเพียงข้ามคืน     ไม่อาจฝืนยืนหยัดขึ้นตัดใจ
มีรักเดียวแน่แท้เพียงแค่นั้น     แม้ถูกบั่นฟันยับนับไม่ไหว
หรือจะเหยียบย้ำช้ำทำอย่างไร     น้ำตาใจจะรดรารักษามัน

[พิมพิลาไลย]

ไหลรินรด หยดน้ำตา มาเป็นสาย
ใจสลาย เพราะพ่ายรัก หักใจฉัน
ล้างหัวใจ ให้หมดจด รดมาพลัน
น้ำตานั้น มันมาอาบ ฉาบหัวใจ

ความทุกข์ใจ ที่ไร้ค่า มหาศาล
ก็นับผ่าน ม่านน้ำตา ว่าแค่ไหน
กี่ล้านหยด รินรดตก อุทกภัย
เทียบไม่ได้ ในน้ำตา ที่บ่านอง


พิมพิลาไลย

[ไผ่เดียวดาย]

สื่อหัวใจ แทนวาจา ภาษารัก
คนอกหัก จำต้องรับ กับคำนี้
ความเสียใจ ที่ต้องย้ำ ช้ำทุกที
เมื่อคนดี มาตัดรัก หักเยื่อใย

ไม่อยากร้อง เฝ้าคอยท่อง อย่านองหน้า
หยดน้ำตา เก็บละกัน อย่าหวั่นไหว
ปล่อยให้มัน สะกดไว้ ในหัวใจ
ช้ำแค่ไหน ตกข้างใน ไม่แสดง

แต่คนเรา คิดจะยืน ฝืนรู้สึก
สิ่งอยู่ลึก เก็บความจริง ยิ่งแสลง
น้ำในตา มันยิ่งขุ่น และรุนแรง
เมื่อต้องแข่ง สิ่งที่สุม รุมหัวใจ

สุดท้ายแตก ทำนบมัน กั้นไม่อยู่
ไหลพรั่งพรู ลงอาบแย้ม แก้มใสใส
คงถึงขีด ที่สุดล่าง กลางดวงใจ
สิ่งที่ไหล คนเสียใจ ใช้ระบาย

[แม่ค้าหน้าหวาน]

น้ำตารด...หยดลง...ตรงสองแก้ม
เป็นรอยแต้ม...ความช้ำ...นำเศร้าหมอง
สุดจะทน...ฝืนกลืนกล้ำ...น้ำตานอง
ได้แต่มอง...ดูเขา...เหงาดวงใจ

เมื่อก่อนเคย...เอ่ยรัก...จักมั่นคง
บอกว่าหลง...นวลน้อง...ปองชิดใกล้
ครั้นพอห่าง...รักจาง...หมดเยื่อใย
ทิ้งไว้ให้...รอยพร้าว...ร้าวดวงแด

[ไพร พนาวัลย์]

ร้องไห้เถิด เมื่ออยากร้องให้ก้องโลก
เพื่อสร่างโศกเยื่อใยใจจวนแย่
ร้องให้สมกับโดนไล่เขาไม่แล
คนพ่ายแพ้ขอลาน้ำตาพัง

ขอให้เขาไปดีดีใจด้วย
แม้ใจป่วยแปดเปื้อนเตือนความหลัง
สิ้นสุดกันชาตินี้ไม่จีรัง
ขอเดินกันคนละฝั่งอย่ารั้งรอ

ขืนอยู่ไปใจช้ำดั่งกรรมซัด
มันอึดอัดขัดข้องเคยร้องขอ
แต่เธอไม่ใจจริงทิ้งลงคอ
เลิกงอนง้อขอลาอย่าเจอกัน

 

“ปรางค์  สามยอด”

[ปรางทิพย์]

เมื่อรักจากพรากไปโอ้ใจเอ๋ย
ยามชื่นเชยเคยห่วงดั่งดวงขวัญ
พอหมดหวานพาลขมระทมพลัน
ไยแปรผันคั้นจิตด้วยพิษลวง

หลายวันคืนฝืนคอยอย่างหงอยเหงา
คำว่าเราเศร้านักยากจักหวง
เก็บรอยแผลแพ้พ่ายสลายทรวง
วันเลยล่วงห้วงผ่านม่านน้ำตา

ยามคำนึงถึงรักที่หักหาย
แสนเสียดายสายสวาทปรารถนา
คนเคยเคียงเลี่ยงไกลไม่นำพา
สุดไขว่คว้าล้าแรงแสลงใจ

[ปากะญอ]

เก็บน้ำตาที่คลอแก้มแถมสะอื้น
ไม่อาจฝืนมิให้หลั่งฝั่งของหน้า
หยาดรินรดหยดแต้มแก้มพี่ยา
ไร้วาจาเมื่อเธอจากฝากให้ครวญ

อยากจะลบเธอออกจากหัวใจ
อยากมีชีวิตโดยที่ไม่คิดหวน
จบด้วยจากฝากน้ำตาพาทบทวน
จิตรัญจวนครวญคร่ำพร่ำอาลัย

หนาวน้ำตาข้างในยังไหลเอ่อ
ลาจากเธอด้วยซ้ำทำหวั่นไหว
ไม่ได้ซ้ำที่เธอพรากเดินจากไป
แต่ที่ใจ  ยังทรมาน....เพราะธารน้ำตา...ไม่ลาริน

[chaipan1999]

น้ำใสใสไหลทาบอาบใบหน้า
เธอเห็นค่าฉันด้อยน้อยกว่าเขา
สิทธิ์คนหวงห่วงแท้เหลือแค่เงา
มิอาจเอาหัวใจไปเปรียบเปรย

รสเค็มเค็มเล็มปาดบาดใจลึก
เหมือนรู้สึกปวดร้าวเกินจะเอ่ย
เพราะสิ่งคาดหวังไว้ไม่ลงเอย
ได้แต่เชยชมเหงากับเงาตน

อาจเป็นเพราะภาพที่เห็นอยู่ต่อหน้า
เกินเยียวยาคว้าไว้ใครจะสน
ไม่อาจเก็บกดไว้ใจทานทน
น้ำใสใสหลั่งล้นจนท่วมตา...


 

[kongkaab]

- ตาพล่ามัว หม่นหมอง มองไม่ชัด
สายลมพัด เอื่อยเฉื่อย เรื่อยๆหนอ
แก้ม เริ่มเปียก อกเริ่มช้ำ กล้ำกลืนรอ
น้ำตาหนอ ไหลออกมา น่าน้อยใจ

- นั่งครุ่นคิด ในเรื่องราว ที่เลยผ่าน
จิตฟุ้งซ่าน ย่านความคิด ผิดตรงไหน
ฉันรักเธอ เธอไม่รัก เลยปักใจ
เหตุนี้ไง น้ำตาไหล ร่วงหลั่งริน....

 

[สุวรรณ]

มโนน้อมถึงคุณแผ่นดินแม่
กาลก่อนที่มีแต่ความสุขศานต์
ด้วยบรรพบุรุษสร้างมาแต่ช้านาน
เพื่อลูกหลานสืบต่อหน่อประยูร

นั่งอาวรณ์ถอนใจให้สะท้อน
ฤทธิ์ใดรอนลบภาพแทบสิ้นสูญ
เหลือรอยแผลแผ่รอยพลอยอาดูร
แล้วน้ำตาอุ่นๆก็ไหลริน

[สุดสาย]

เป็นอีกคืนที่ต้องฝืนสะอื้นไหว

เรื่องของใจทำอย่างไรก็ไม่หาย

ได้แต่พร่ำบ่นกับใจให้เสียดาย

หล่นเป็นสายน้ำตาหลั่งเหมือนสั่งใจ


รักหายไปเหมือนไกลห่างเราต่างฝัน

ทางที่เคยมีด้วยกันฉันหวั่นไหว

ถ้าพรุ่งนี้เธอไม่รู้จะอยู่อย่างไร

ฉันจะเดินไปทางไหนเมื่อไกลกัน


เป็นอีกคืนที่ต้องฝืนสะอื้นหนัก

คืนที่รักฉันหายไปไกลเกินฝัน

มีแค่เพียงหยดน้ำตามาเจอกัน

ไร้เธอนั้นที่ควรอยู่เป็นคู่ใจ

..nara..

[ดิษฐา]

กี่ล้านคำพร่ำเพรื่อ ให้เหลืออด
กี่ล้านหยดทดแทน ที่แสนช้ำ
กี่ล้านคืนฝืนยิ้ม ใจพริ้มจำ
กี่ล้านคำ นำพา น้ำตานอง



กี่หยาดหยดรดใจ ให้เจ็บแสบ
ซึมจมแทรกแหวกอก ทำทุกข์หมอง
จะเจ็บใจใส่โหล โชว์ไว้ดอง
ไม่ขอลอง จองน้ำตา ซึมหาใจ