ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[แก้วประภัสสร]

 
น้องใหม่ เทสๆๆ อิ


เห็นความทุกข์เหมือนเงาเฝ้าตามติด
ดำมืดมิดปิดทางสว่างไสว
ทุกก้าวย่างคอยตามอยู่ร่ำไป
เพราะอะไรไม่พ้นทนทุกข์ตรม
 
จะมัวทุกข์ทำไมให้เราเศร้า
ดูเหี่ยวเฉาห่างโชคโศกขื่นขม
หม่นหมองไหม้อาภัพจับจ่อมจม
ทุกข์ระทมตามต้อยทุกรอยทาง
 
เห็นเงาทุกข์ยิ่งทุกข์สนุกไหม
แล้วทำไมไม่ค่อยคอยขัดขวาง
แค่หยุดทุกข์หยุดคิดปล่อยจิตวาง
เริ่มสะสางหนักเบาเราต้องทน
 
ยิ้มเข้าไว้แม้ว่าจะสาหัส
ค่อยขจัดปัญหาอย่าสับสน
สมาธิสติพาอย่ากังวล
ย่อมหลุดพ้นห่างทุกข์สุขเข้าแทน
 
แก้วประภัสสร
18 /01 /10

[sakol]

โยนทุกข์ทิ้ง อิงสุข สนุกเถิด
แล้วชูเชิด กัลยา พาควงแขน
หากหลงเงา เหงาเงียบ เยียบเย็นแทน
นี่คือแผนปลอบจิตมิตรกลอนไทย

มากลั่นกรองลองเขียนมาเลียนแบบ
มาอิงแอบ แบบแก้วฯ แววสดใส
ไม่หน้าดำ คร่ำเตรียด ซีเรียสใคร
ยิ้มละไม อ่อนหวาน สานไมตรี....

[กิ่งโศก]

ทุกข์แบกถมแบกทิ้ง.....ถ่วงบน หลังนอ
โยนหลุดฉุดบ่าจน......ไหล่ค้าง
ตัวปลิวเปล่าเซปน.....เปะปะ
หวนอยากยกเทินบ้าง....ไม่งั้นโหวงเหวง..อิอิอ

มาขอแบกทุกข์สักนิดนะครับ

[hort39]

ทุกข์ทำไมให้ใจถูกไฟเผา
เสียใจเปล่าเศร้าซึมลืมสุขสันต์
โยนทิ้งทุกข์ปลุกใจให้ตื่นพลัน
เปลี่ยนนรกเป็นสวรรค์ในเรือนใจ
 

[ระนาดเอก]

๐ หากทิ้งทุกข์ลงได้ดังใครว่า
ทุกชีวาบนโลกเปลื้องโศกได้
คงสำเร็จอรหันต์กันทุกวัย
โลกคงไร้มิจฉาฝ่าพ้นกรรม

๐ ค่อยค่อยทิ้งเล็กน้อยแต่บ่อยไว้
ผลักจากใจช้าช้าอย่าพึ่งขำ
เมื่อใดชินเดี๋ยวก็หัวร่อนำ
หน้าเคร่งคร่ำเดี๋ยวได้ถูกป้ายยิ้ม..

[gizon]

ทอดทิ้งทุกข์ที่ทำให้ช้ำชอก
ปลดปลิดปอกปล่อยไปไม่ทุกข์เข็น
ยิ้มแย้มยินยอมยามเศร้าลำเค็ญ
วางว่างเว้นหวั่นไหวไว้ไกลตัว

ลดละเลิกลบล้างให้จางหาย
ก่อเกิดกายกล้าแกร่งแข่งความชั่ว
บดเบียดบี้บีบบั่นอย่างหวั่นกลัว
ไม่เมามัวหมุกมุ่นกรุ่นอบาย

                                                               

[hort39]

ทุกข์ก็เหมือนขยะ ทำไมนะเรายังเก็บไว้
โยนทิ้งมันก็ไม่ไป สงสัยเราเป็นแมลงวัน

คุ้ยกิเลสตัณหา  ในกองขยะทุกข์นั่น
วังวนแห่งความจาบัลย์  ผูกพันบั่นทอนจนตาย
 

[แก้วประภัสสร]

ทุกข์แบกถมแบกทิ้ง.....ถ่วงบน หลังนอ
โยนหลุดฉุดบ่าจน......ไหล่ค้าง
ตัวปลิวเปล่าเซปน.....เปะปะ
หวนอยากยกเทินบ้าง....ไม่งั้นโหวงเหวง..อิอิอ

มาขอแบกทุกข์สักนิดนะครับ

 
test 

[จ้อง เจรียงคำ]

๐ หากทิ้งทุกข์ลงได้ดังใครว่า
ทุกชีวาบนโลกเปลื้องโศกได้
คงสำเร็จอรหันต์กันทุกวัย
โลกคงไร้มิจฉาฝ่าพ้นกรรม

๐ ค่อยค่อยทิ้งเล็กน้อยแต่บ่อยไว้
ผลักจากใจช้าช้าอย่าพึ่งขำ
เมื่อใดชินเดี๋ยวก็หัวร่อนำ
หน้าเคร่งคร่ำเดี๋ยวได้ถูกป้ายยิ้ม..

แรกแรกเริ่มเติมแรงจิต..เพียงคิดว่า
ทุกข์ที่ถาโถมแด..แค่หยุมหยิม
ปลุกใจเร้าเข้าขับประทับพิมพ์
เมื่อใจอิ่มเปิดอ้า..ท้าทุกข์แทน

ใจที่พร้อมยอมปล่อย..ค่อยค่อยละ
นานนานจะบางตา..ไม่หนาแน่น
เมื่อเข้าถึงทุกข์ทน..จนเห็นแกน
ก็สุดแสนง่ายจริง..จะทิ้งทุกข์……..

[ระนาดเอก]

๐ หากทิ้งทุกข์ลงได้ดังใครว่า
ทุกชีวาบนโลกเปลื้องโศกได้
คงสำเร็จอรหันต์กันทุกวัย
โลกคงไร้มิจฉาฝ่าพ้นกรรม

๐ ค่อยค่อยทิ้งเล็กน้อยแต่บ่อยไว้
ผลักจากใจช้าช้าอย่าพึ่งขำ
เมื่อใดชินเดี๋ยวก็หัวร่อนำ
หน้าเคร่งคร่ำเดี๋ยวได้ถูกป้ายยิ้ม..(ระนาดเอก)

แรกแรกเริ่มเติมแรงจิต..เพียงคิดว่า
ทุกข์ที่ถาโถมแด..แค่หยุมหยิม
ปลุกใจเร้าเข้าขับประทับพิมพ์
เมื่อใจอิ่มเปิดอ้า..ท้าทุกข์แทน

ใจที่พร้อมยอมปล่อย..ค่อยค่อยละ
นานนานจะบางตา..ไม่หนาแน่น
เมื่อเข้าถึงทุกข์ทน..จนเห็นแกน
ก็สุดแสนง่ายจริง..จะทิ้งทุกข์..(R-TY)




๐ ทิ้งก็คือปล่อยวางใจว่างเปล่า
ไม่แข็งกร้าวทิฐิก็ผลิสุข
พยายามยิ้มบ่อยค่อยค่อยรุก
จิตควรขลุกแสงสีที่ดีงาม

๐ เก็บแต่สิ่งพัฒนาอารมณ์สุข
พร้อมสนุกผจญผลอร่าม
มองให้ไกลสุดหล้าใต้ฟ้าคราม
อิงนิยามสร้างสรรค์ปันให้ชน..(ระนาดเอก)

[พิกุลแก้ว]

เรารังเกียจรังงอนเจ้าก้อนทุกข์ ( เหมือนอะไรหว่า)
เพรียกหาสุขมาใส่ตัวเพื่อผลักไส
กะจะเขี่ยเจ้าก้อนทุกข์ให้พ้นไป
ดีดกระเด็นให้ไกลจนพ้นตา......
*******
เกลียดสิ่งใด....ยิ่งได้.....เจ้าสิ่งนั้น
เพราะใจเราไปเพ่งมัน...รู้ไว้หนา
เหมือนเติมเชื้อให้เปลวไฟไหม้กายา
เอาตัณหาเป็นอาหารความทุกข์ใจ
@@@@@
ทุกข์ก็ทุกข์...สุขก็สุข...ก็เท่านั้น
ของคู่กันมานานเนิ่นไม่หนีหาย
ดั่งโลกเรา...นี่หนอ...หญิงคู่ชาย
ความแตกต่างยังกลับกลายได้อยู่เคียง
&&&&&
อยู่ที่เรา...เลือกมอง...ในมุมไหน
มุมใกล้ไกลมุมตรงหรือมุมเฉียง
ขอให้เอามุมบวก++..มาร้อยเรียง
มุมที่เคยเอียงเอียง........จะสมดุล.

"พิกุลแก้ว"

[ปาระ]

ทิ้งทุกข์ได้ ต้องรู้ ตัวที่ทุกข์
ตัวที่ปลุก ปั่นปั้น สรรเสริมหา
นั้นคือจิต ปรุงแต่ง เติมออกมา
ที่นำพา ให้ทุกข์ มิสุขใจ

[พิกุลแก้ว]

                          "สิ้นหวัง"ในชีวิต       กายกับจิตคิดท้อถอย
                       ปล่อยใจให้ล่องลอย      ไร้สติขาดปัญญา
                           "จมปลัก"กับอดีต     หน่ายชีวิตแสนไร้ค่า
                       ดั่งเส้นผมบังตา          มิอาจเห็นแนวคีรี
                           "สติ"กลับมาเถิด     จะบังเกิดความสุขขี
                       ปัญญาส่องชีวี           แก้ปัญหาตรงจิตใจ
                           "ชีวิต"จะสงบ        จิตสยบความหวั่นไหว
                       สติมาปัญญาไว         รู้จักใช้ไปตามกาล