"จิตใจ"
ความคิดคน จนใจ ใครอ่านออก
แม้จะบอก ออกมา ก็อย่าหวัง
จริงหรือหลอก บอกไว้ ให้ระวัง
เมื่อได้ฟัง ชั่งใจ คิดให้ดี
ถ้อยคำหวาน ซ่านทรวง แฝงบ่วงบาศก์
หากประมาท อาจตาย กลายเป็นผี
หวานเป็นลม ขมยา เคยพาที
จำจงดี ที่เอ่ย เคยมีมา
ดูเป็นเพื่อน เหมือนมิตร แต่จิตต่ำ
คอยแต่ย้ำ ซ้ำเติม เพิ่มปัญหา
เอาตัวเอง เป็นใหญ่ ในโลกา
มองคุณค่า คนอื่น เหมือนผืนทราย
ยกตัวเอง สูงส่ง เป็นพงศ์เจ้า
เหยียบใครเขา เข้าตม ให้จมหาย
พร้อมเชือดเฉือน เบือนคำ ด้วยน้ำลาย
เล่นเอาตาย ปลายลิ้น ปริ้นสองแฉก
ดั่งจิ้งจอก กลอกกลิ้ง ลิงหลอกยักษ์
เอียงเหมือนหลัก ปักเลน โอนเอนแยก
ไม่มั่นคง หลงตน เป็นคนแปลก
ใจติดแอก แบกทุกข์ ที่รุกราน
ข้างนอกใส ในเน่า เผ่ามะเดื่อ
ซ่อนในเนื้อ นั้นหนอน ซอนกินหวาน
เหลือเปลือกงาม ยามมอง แสนต้องการ
เพียงไม่นาน ผ่านวัน มันเน่าลง
ย้อนคำครู ดูใคร ขอให้คิด
คบบัณฑิต เดินคู่ ดูสูงส่ง
พบมรรคผล สุดเขต เจตจำนง
ด้วยซื่อตรง คงเดิม เติมห่วงใย
คบคนพาล นานวัน นั้นมีทุกข์
กลืนความสุข แสนเข็ญ เคยเป็นไหม
เหมือนดั่งอก ยกเข้า อยู่เตาไฟ
พาเราไป ในนรก ตกอเวจี
ก็เพราะคน จนใจ ใครรู้แจ้ง
ถ้อยแถลง แฝงนัย ไว้ทุกที่
ซ่อนเงื่อนปม คมคาย ร้ายหรือดี
จะไม่มี ใครรู้ อยู่ที่ตัว
มหาซัง....
