18 กันยายน 2012, 08:58:PM |
เพรางาย
ผู้ดูแลบอร์ด
คะแนนกลอนของผู้นี้ 553
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 1,312
ทุกคำถามจะนำมาซึ่งคำตอบ
|
|
« เมื่อ: 18 กันยายน 2012, 08:58:PM » |
ชุมชน
|
หญ้าค้อมน้ำเกาะจนหลังโก่ง ใยโยงขึงพาดดาดกับดัก แสงต้องหยาดวาวพริบพราวนัก เพลงรักเพิ่งจบน้ำกบตา
ดอกไม้ในใจเพิ่งทิ้งกลีบ ลูกโป่งฝ่อฟีบไร้คุณค่า น้ำหอมจุกหายกลิ้งไปมา ผืนผ้าเช็ดหน้าจึงเปียกชื้น
เช้าเชิญชื่นชมพนมไพร ค่ำย่ำฤทัยขังเต็มขื่น หญ้าหนักน้ำค้างตอนกลางคืน ฟ้าแอบสะอื้นสงสารใคร
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : พิมพ์วาส, ดุลย์ ละมุน, ชลนา ทิชากร, รพีกาญจน์, ไพร พนาวัลย์, สะเลเต, สุนันยา, รการตติ, อริญชย์, กาญจนธโร, ดาว อาชาไนย, บ้านริมโขง, รัตนาวดี, ไร้นวล^^, กามนิต, พี.พูนสุข, panthong.kh, เนิน จำราย, ก้าวแรกฯ..., --ณัชชา--, สุวรรณ, พรายม่าน, ไม่รู้ใจ, ลมหนาว, ส.เชื้อจันทร์, บ้านกลอนไทย
ข้อความนี้ มี 26 สมาชิก มาชื่นชม
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
คนที่กำลังไล่ตามความฝัน ท่ามกลางความผกผันของเวลา
|
|
|
19 กันยายน 2012, 12:22:PM |
ดาว อาชาไนย
กิตติมศักดิ์
คะแนนกลอนของผู้นี้ 394
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 1,472
|
|
« ตอบ #1 เมื่อ: 19 กันยายน 2012, 12:22:PM » |
ชุมชน
|
ฟ้าแอบสะอื้นคราคืนค่ำ ฝนฉ่ำห้วงหาวดาวอยู่ไหน เคยโอบดาวอุ่นละมุนใจ หมองไหม้มิเห็นดังเช่นเคย
ฟ้าส่งยิ้มเยือนเหมือนคืนก่อน อาทรเท่าไรไม่เปิดเผย รอฝนหล่นฟ้าจนลาเลย ค่อยเอ่ยออกขานสงสารดาว
-ดาว-
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : อริญชย์, บ้านริมโขง, รัตนาวดี, กาญจนธโร, รการตติ, ไร้นวล^^, พี.พูนสุข, รพีกาญจน์, พิมพ์วาส, เพรางาย, เนิน จำราย, ก้าวแรกฯ..., --ณัชชา--, สุวรรณ, ดุลย์ ละมุน, พรายม่าน, ไม่รู้ใจ, กามนิต, ไพร พนาวัลย์, ลมหนาว, บ้านกลอนไทย
ข้อความนี้ มี 21 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
เสี้ยวอารมณ์จากใจใครคนหนึ่ง คงไม่ซึ้งจับใจใครทั้งหลาย แค่มีใครคนหนึ่งซึ้งไม่คลาย ก็สมหมายใครคนหนึ่งซึ่งรักกลอน
|
|
|
19 กันยายน 2012, 01:57:PM |
กาญจนธโร
|
|
« ตอบ #2 เมื่อ: 19 กันยายน 2012, 01:57:PM » |
ชุมชน
|
เรียวหญ้าซับพราวย้อยกราวหยด รินรดทั้งคืน ฤ ไฉน ระยิบสะท้อนแสงอ่อนไกล หยาดใสตกค้างอาบพร่างลาน
ลมโยนโยนพัดสะบัดกล่น ร่วงปนหยาดโศกที่โลกย์ขาน เวิ้งน้ำดินฟ้ามาจดจาร ฤ ปานร่ำไห้เวไนยครวญ
เรียวหญ้าทิ้งกราวกี่คราวเผือด พราวเหือดแดดกลืนค่ำคืนหวน วิโยคโลกย์เร้ายั่วเย้ายวน ขึงตรวนกร่อนกินกวินวาย
กาญจนธโร
๑๙ กันยายน ๒๕๕๕ บทกลอนไม่รับกับเนื้อหาเจ้าของกระทู้ ต้องขออภัยครูงาย เจริญพร
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : รการตติ, ไร้นวล^^, พี.พูนสุข, อริญชย์, รพีกาญจน์, พิมพ์วาส, panthong.kh, บ้านริมโขง, รัตนาวดี, เพรางาย, เนิน จำราย, ก้าวแรกฯ..., --ณัชชา--, สุวรรณ, ดุลย์ ละมุน, พรายม่าน, ไม่รู้ใจ, กามนิต, ไพร พนาวัลย์, ลมหนาว, บ้านกลอนไทย
ข้อความนี้ มี 21 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
19 กันยายน 2012, 09:17:PM |
เนิน จำราย
|
|
« ตอบ #3 เมื่อ: 19 กันยายน 2012, 09:17:PM » |
ชุมชน
|
เพ่งพิศนิพนธ์บนลานกาพย์ ซึมซาบซ่านทรวงเศร้าโศกสิ้น เข็มหล่นบนพื้นยังได้ยิน ดอกดินเกลื่อนกลาดผงาดฟ้า
ดื่มด่ำฉ่ำรสหยาดหยดย้อย หิ่งห้อยน้อยแสงแข่งจันทร์จ้า ม่านหมอกลอยลู่คู่เมฆา หลับตายิ้มเพลินเกินบรรยาย
นมัสการพระคุณเจ้า ขอบคุณเพื่อนกลอน เนิน จำราย
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : อริญชย์, รพีกาญจน์, เพรางาย, --ณัชชา--, สุวรรณ, รัตนาวดี, ดุลย์ ละมุน, ก้าวแรกฯ..., พี.พูนสุข, พรายม่าน, ไม่รู้ใจ, ไร้นวล^^, บ้านริมโขง, กามนิต, ไพร พนาวัลย์, ลมหนาว, กาญจนธโร, บ้านกลอนไทย
ข้อความนี้ มี 18 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
23 กันยายน 2012, 07:18:AM |
รัตนาวดี
|
|
« ตอบ #4 เมื่อ: 23 กันยายน 2012, 07:18:AM » |
ชุมชน
|
...หิ่งห้อย คล้อยผิน มิสิ้นแสง ลมแรง น้ำค้าง สร่างสยาย ละออง ฟุ้งคละ แผ่กระจาย เรียวหญ้า พร่างพราย รับสายลม...
...แวววาว ราวฝน หล่นเพิ่งแล้ง ชุ่มแบ่ง ออดอ้อน สะท้อนสม หยดน้ำ ฉ่ำชื้น เร้ารื่นรมย์ หญ้ายิ้ม รับห่ม ภิรมย์มอง...
รัตนาวดี
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : อริญชย์, ดุลย์ ละมุน, เนิน จำราย, พิมพ์วาส, รพีกาญจน์, พี.พูนสุข, พรายม่าน, ไม่รู้ใจ, ไร้นวล^^, บ้านริมโขง, กามนิต, ไพร พนาวัลย์, ลมหนาว, กาญจนธโร, บ้านกลอนไทย
ข้อความนี้ มี 15 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
23 กันยายน 2012, 07:31:PM |
เนิน จำราย
|
|
« ตอบ #5 เมื่อ: 23 กันยายน 2012, 07:31:PM » |
ชุมชน
|
น้ำค้างพร่างพรมลงโลมหล้า ยอดหญ้าพลิกฟื้นชื่นสนอง ลมโชยโปรยปรับซับละออง ครรลองพนา น้ำ หญ้า ลม
ดุลยภาพธรรมชาติพิลาศล้ำ ชูค้ำจำเพาะช่างเหมาะสม ยามเห็นเย็นตาน่าภิรมย์ ชิดชมสุขในฤทัยนาน
เนิน จำราย
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : เพรางาย, รัตนาวดี, รพีกาญจน์, พี.พูนสุข, พรายม่าน, ไม่รู้ใจ, อริญชย์, ไร้นวล^^, บ้านริมโขง, กามนิต, ไพร พนาวัลย์, ลมหนาว, กาญจนธโร, บ้านกลอนไทย
ข้อความนี้ มี 14 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
24 กันยายน 2012, 12:08:AM |
พรายม่าน
|
|
« ตอบ #6 เมื่อ: 24 กันยายน 2012, 12:08:AM » |
ชุมชน
|
แดดอุ่นบาดเงาแต่เช้าตรู่ ใบลู่สิ้นแรงรับแสงสาน เกินล้าไกลเร่งจะเบ่งบาน คืนนั้นเนิ่นผ่านยับนานนัก
เมื่อชาเย็นชืดจากมืดมิด หยดนิดหยาดนับก็กลับหนัก เหลือทนสุดท้ายให้ทายทัก กับรักสุดท้ายให้ถ่ายทน
ไพรตื่นชื่นแดดดังประดู่ ยางชูใบชิงกับกิ่งสน แต่หญ้ายังยับอยู่กับตน รอช้ำย้ำคนเมื่อกลางคืน ฯ
พรายม่าน สันทราย ๒๔ กันย์ ๕๕
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : พยัญเสมอ, บ้านกลอนไทย, ไม่รู้ใจ, อริญชย์, รัตนาวดี, รพีกาญจน์, ไร้นวล^^, บ้านริมโขง, กามนิต, ไพร พนาวัลย์, เนิน จำราย, ลมหนาว, พี.พูนสุข, เพรางาย, กาญจนธโร
ข้อความนี้ มี 15 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
24 กันยายน 2012, 06:22:PM |
กามนิต
|
|
« ตอบ #7 เมื่อ: 24 กันยายน 2012, 06:22:PM » |
ชุมชน
|
แดดย่องมาแยงเพชรยอดหญ้า ประกายต้องเต็มตาทิวาตื่น โลกเยาว์ยังแย้มแง้มที่ยืน น้ำชื่นพรมเช้าทอดเงาชม
กี่วันยังวนพลวัตร น้ำค้างมิขัดให้ขื่นขม เพียงครู่มาคลี่ให้โลกคม แม้นลมพาลับใช่ลับเลย
กามนิต ๒๔ ก.ย.๕๕
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : ไม่รู้ใจ, อริญชย์, ไพร พนาวัลย์, รพีกาญจน์, รัตนาวดี, panthong.kh, เนิน จำราย, ลมหนาว, ไร้นวล^^, พี.พูนสุข, เพรางาย, กาญจนธโร, บ้านกลอนไทย
ข้อความนี้ มี 13 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
ความรักแท้จริงมีสีดำดังศอพระศิวะ
|
|
|
24 กันยายน 2012, 07:24:PM |
ไพร พนาวัลย์
กิตติมศักดิ์
คะแนนกลอนของผู้นี้ 2083
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 3,422
นักร้อง
|
|
« ตอบ #8 เมื่อ: 24 กันยายน 2012, 07:24:PM » |
ชุมชน
|
น้ำค้างเกาะพลอดบนยอดหญ้า อุษาส่องมาพาระเหย ดั่งรักชื่นชมลมรำเพย คุ้นเคยชั่วคราวมิวาวแวว
อยากให้น้ำค้างเป็นดั่งฝน ชื่นชลสายใยยังใสแจ๋ว ไหลอยู่เนิ่นนานผ่านทั่วแนว เพริศแพร้วพรรณรายมิคลายคลอน
ดุจดั่งรักเราเฝ้าห่วงหวง พุ่มพวงรักจริงดั่งสิงขร รักไพรใหญ่กว้างกลางดงดอน อย่าจรอย่าจางอย่าร้างเลือน
“ไพร พนาวัลย์”
ขอนมัสการพระคุณเจ้า สุวิจักข์ ดาวระดา เดาผิดหรือเปล่าหนอ?
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : รัตนาวดี, panthong.kh, เนิน จำราย, อริญชย์, ลมหนาว, yaguza, กามนิต, รพีกาญจน์, พี.พูนสุข, เพรางาย, ไม่รู้ใจ, กาญจนธโร, บ้านกลอนไทย
ข้อความนี้ มี 13 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
24 กันยายน 2012, 08:34:PM |
เนิน จำราย
|
|
« ตอบ #9 เมื่อ: 24 กันยายน 2012, 08:34:PM » |
ชุมชน
|
คืนนั้นฝนกล้าดั่งฟ้ารั่ว ท่วมทั่วประหลาดมิอาจฝืน เปรี้ยงปร้างถั่งโถมโครมครางครืน ป่าสะอื้นลู่เอนระเนนไป
วันพรุ่งรุ่งรางสว่างจ้า ไม้,หญ้าปรับแต่งแขนงใหม่ แย้มยอดกอดลมสะสมใบ พงไพรชุ่มชื่นเช่นคืนนี้
เนิน จำราย
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : พยัญเสมอ, อริญชย์, ลมหนาว, yaguza, กามนิต, รพีกาญจน์, พี.พูนสุข, เพรางาย, ไม่รู้ใจ, กาญจนธโร, บ้านกลอนไทย
ข้อความนี้ มี 11 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
25 กันยายน 2012, 01:26:PM |
กามนิต
|
|
« ตอบ #10 เมื่อ: 25 กันยายน 2012, 01:26:PM » |
ชุมชน
|
ทั้งที่ใช่และมิใช่ยามได้พิศ กระทบจิตทั้งที่เห็นและไม่เห็น ถึงไม่เป็นปรุงแต่งแสร้งให้เป็น โลกก็เช่นความมีและไม่มี
เสี้ยวเวลายลโลกโบกลมล่วง คือเสี้ยวสรวงเผยส่องผ่องรังสี น้ำค้างแววเพียงวับกับปถวี ก็ชื่นที่ได้ทอลออธรรม
กามนิต, ๒๕ ก.ย.๕๕
|
ความรักแท้จริงมีสีดำดังศอพระศิวะ
|
|
|
29 กันยายน 2012, 12:59:PM |
กาญจนธโร
|
|
« ตอบ #11 เมื่อ: 29 กันยายน 2012, 12:59:PM » |
ชุมชน
|
ดินฟ้าผูกโยงด้วยโค้งรุ้ง ชายทุ่งเชื่อมป่าด้วยหญ้าเขียว ชีวิตกระจ้อยร่อยน้อยนิดเดียว มนุษย์เกี่ยวเกาะไว้ในกองกูณฑ์
รุ่มร้อนทุรนกระสนอยาก พบพรากสังสารมิรานสูญ ดวงจิตอวิชชา ฤ อาดูร ยิ่งพูนพอกเหตุกิเลสกาม
ในวงเวียนวัฏฏ์ที่ผลัดผลิ แลสิ!แล้วพร่ำตั้งคำถาม ถุงหนังห่อเร้นเป็นรูปนาม คือความพ้นภัย ฤ บ่วงมาร
ดินฟ้าโยงรุ้งปรุงเพียงครู่ หญ้ารู้ระบัดบางสถาน ชีพนี้สั้นนักในปลักกาล สะพานวิมุติช่วยหยุดภัย
กาญจนธโร ๒๙ กันยายน ๒๕๕๕ ขออนุญาต นำเนื้อหาที่ต่างออกไปมาลงตรงนี้ ครูงายและสมาชิกบ้านกลอนไทยคงไม่ว่าอะไร(กระมัง) ตอบลุงปรางค์ พระณัฐปภัสร์ กาญจนธโร หนะลุงปราง เจริญพร
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : รพีกาญจน์, รัตนาวดี, Prapacarn ❀, ไพร พนาวัลย์, พี.พูนสุข, เพรางาย, panthong.kh, อริญชย์, ส.เชื้อจันทร์, บ้านกลอนไทย, กามนิต
ข้อความนี้ มี 11 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
29 กันยายน 2012, 09:31:PM |
ส.เชื้อจันทร์
Special Class LV3.9 นักกลอนรอบรู้กวี
คะแนนกลอนของผู้นี้ 104
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 121
รักความจริง ความงาม ความสุนทรีย์ รักกวีรสบทกลอน
|
|
« ตอบ #12 เมื่อ: 29 กันยายน 2012, 09:31:PM » |
ชุมชน
|
ฟ้าแอบสะอื้นสงสารฉัน ที่ดวงจิตหวาดหวั่นและหวิวไหว จึงหลั่งน้ำตาอาบพงไพร หวังจะใช้ใบหญ้าส่งข่าวแทน...
...ส.เชื้อจันทร์... ๒๙ ก.ย. ๕๕
|
...สร้างความคุ้นเคยให้จิตใจ ด้วยเรื่องราว บทกวี และข้อคิดดีๆ...
|
|
|
|