ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[หนามเตย]

คำสอนของแม่สมัยเก่า

เกิดเป็นหญิงควรหยิ่งในศักดิ์ศรี
ต้องให้มีวางตัวไม่มัวหมอง
ค่าของเราจะได้เป็นดั่งทอง
จำคำของแม่ไว้ให้มั่นคง

ลูกสมัยใหม่ตอบแม่

แม่จ๋าหนูยังจำคำแม่สอน
ไม่เคยนอนหลับเผลอละเมอหลง
จนป่านนี้ค่าของหนูยังมั่นคง
มันคงไม่เปลี่ยนค่ามาเป็นทอง

emo_50หนามเตย

[สล่าผิน]

ยังตั้งมั่นหยิ่งไว้ไม่แปรเปลี่ยน
ชายแวะเวียนมาเกี้ยวหวังเกี่ยวข้อง
ลูกจึงหยิ่งนิ่งไว้ไม่หมายปอง
ลูกเลยจองคานไว้ไม่แลชาย

ลูกเคร่งครัดปฎิบัติตัวกลัวเสียศักดิ์
หนีห่างรักพักไว้ไม่คิดหมาย
จะขอหยิ่งนิ่งไว้ไปจนตาย
จะไว้ลายสตรีที่รักนวล

สล่าผิน

[หนามเตย]

อายุ ๒๐-๒๕
ฉันมีเงินมีทุกอย่างแม่วางไว้
คิดอยากได้อะไรสมใจหมาย
จะไปแคร์ทำไมเล่าผู้ชาย
ยังไม่สายหาไปให้ใจพอ

พออายุย่างเข้ายี่สิบหก
ในหัวอกร้อนรนแล้วสิหนอ
ความเหงาเริ่มรุ่มเร้าเฝ้าแต่รอ
จะมาขอทำไมไม่เห็นมา

พออายุนงคราญประมาณหนึ่ง
เริ่มคำนึงหวลคิดเข้ามาหา
ทุกสิ่งนั้นสับสนเกิดขึ้นมา 
ในอุราร้อนรุ่มกลุ้มใจจัง

เงินทองมีมากมายไม่มีค่า
มีเข้ามาแต่ใช่ให้ผิดหวัง
เพราะความเอาแต่ใจใครเริ่มชัง
หมดความหวังต้องไปอยู่หมู่บ้านคาน..




 emo_50หนามเตย

[บ้านริมโขง]

แม่สอนเราแล้วสิ้นถวิลฝาก
เพราะรักมากคำแม่แลขับขาน
อุตส่าห์จำขึ้นใจไว้ตั้งนาน
แต่ไม่ทานทนต่อสิ่งล่อใจ

เมื่อพบเธอ-เธอสอนต่อ หนอลืมแม่
คำหวานแท้แลหลงปลงไฉน
เกินกว่าแม่-คือแม่คุณ บุญลูกไง
เธอสอนให้ได้เห็น ความเป็นคน

จึงอยู่ในโอวาทไม่อาจขัด
เธอกำหมัดกัดฟัน จนฉันหม่น
คำสอนเธอเคร่งครัดรัดกมล
หากสัปดนนอกทางเป็นย่างกัน

จึงละเหี่ยเพลียเอ็นเป็นที่สุด
อยากจะมุดโลกลี้หนีสวรรค์
ด้วยถูกสอนอย่างนี้ทุกวี่วัน
เคยล่ำสัน..กลับผ่ายผอม...แล้วตรอมใจ..

"บ้านริมโขง"

[♥หทัยกาญจน์♥]

คำสอนแม่

คำสอนแม่แท้จริงสิ่งแม่สอน
แต่เก่าก่อนกาลเปลี่ยนแปลงสมัย
อาบน้ำร้อนผ่อนเย็นเห็นสิ่งใด
ย้ำเตือนไว้ว่าสุข-ทุกข์ย่อมมี

บนทางเดินเพลินทำย้ำตัวลูก
แม่เพียงปลูกปลุกหวังฝังวิถี
วาดความฝันใฝ่หนึ่งซึ่งความดี
บ่มเพาะเพียงเสียงนี้ที่แม่สอน...

หทัยกาญจน์
๒๓ เมษายน พ.ศ.๒๕๕๕

[กามนิต]

คำสอนของแม่สมัยใหม่

ลูกสาวเอ๋ยเฉยนักแฟนจักหาย
ยามออกเดทกับชายอย่าลืมถุง-
มือถืออย่าถ่ายคลิปสิบหายฟุ้ง
ไดแอนจุ่งพกประจำเครื่องสำอางค์

ลูกชายเอ๋ยอย่าเล่นเป็นยอดชาย
ตุ๊ดอย่ากรายแต๋วเชิญจงเหินห่าง
คบผู้หญิงพึงระวังทั้งสรรพางค์
ห้าสิบสตางค์คือสุวรรณอั้นไว้เอย

กามนิต - ๒๓ เม.ย.๕๕

(เขียนกลอนไม่ค่อยออก มันร้อนจริง ๆ) 

[darkness_hero]

-แม่-
หนูเจ้าเอยจงเดินตามแม่สอน
อาบน้ำร้อนมาก่อนหนูจำไว้
พรหมจรรย์สำคัญยิ่งกว่าสิ่งใด
รักษาไว้คือศักดิ์ศรีกุลสตรี

จงสำรวมรักตัวให้จงหนัก
อย่าริรักวัยเรียนให้หมองศรี
หางานก่อนค่อยหารักแล้วจะดี
ผู้ชายมีมากมายค่อยค่อยดู

-ลูก-
แม่เจ้าเอยแม่รักพ่อมากแค่ไหน
หนูเกิดมาได้อย่างไรหนูอยากรู้
หรือว่าหนูต้องไปไถ่ถามคูณครู
ว่าหนูเกิดมาได้อย่างไร

ไม่ริรักวัยเรียนก็เรียนก่อน
ตามแม่สอนหางานก่อนก็ยังได้
ถึงเวลาหนูจึงไม่มีใคร
อายุหนูคงมากไปไร้ใครมอง


darkness_hero

[panthong.kh]

แม่สอนเราแล้วสิ้นถวิลฝาก
เพราะรักมากคำแม่แลขับขาน
อุตส่าห์จำขึ้นใจไว้ตั้งนาน
แต่ไม่ทานทนต่อสิ่งล่อใจ

เมื่อพบเธอ-เธอสอนต่อ หนอลืมแม่
คำหวานแท้แลหลงปลงไฉน
เกินกว่าแม่-คือแม่คุณ บุญลูกไง
เธอสอนให้ได้เห็น ความเป็นคน

จึงอยู่ในโอวาทไม่อาจขัด
เธอกำหมัดกัดฟัน จนฉันหม่น
คำสอนเธอเคร่งครัดรัดกมล
หากสัปดนนอกทางเป็นย่างกัน

จึงละเหี่ยเพลียเอ็นเป็นที่สุด
อยากจะมุดโลกลี้หนีสวรรค์
ด้วยถูกสอนอย่างนี้ทุกวี่วัน
เคยล่ำสัน..กลับผ่ายผอม...แล้วตรอมใจ..

"บ้านริมโขง"

สมน้ำหน้า ว่าเขา เอาไว้มาก
จึงลำบาก สับสน หมองหม่นไหม้
ปากจัดนัก ว่าคนอื่น อยู่ร่ำไป
เจอกับตัว เป็นไง ไม่พูดจา

หลงคำหวาน ซานซม จนล้มหงาย
หมดลวดลาย ชายหนุ่ม กลุ้มแทบบ้า
หลงคมรม คมคาย เกือบตายนา
รู้สึกหรือ ยังหนา คราโดนเอง

ไหนว่าเจ๋ง เร่งร้อน ตอนนี้ละ
ถูกเขาชัด อัดดะ ฉะคนเก่ง
เธอตวาด มาที มีวังเวง
ต้องรีบเร่ง ตัวสั่น หวั่นจริงจริง
พันทอง

[สมนึก นพ]

คำสอนแม่

คำสอนแม่แท้จริงสิ่งแม่สอน
แต่เก่าก่อนกาลเปลี่ยนแปลงสมัย
อาบน้ำร้อนผ่อนเย็นเห็นสิ่งใด
ย้ำเตือนไว้ว่าสุข-ทุกข์ย่อมมี

บนทางเดินเพลินทำย้ำตัวลูก
แม่เพียงปลูกปลุกหวังฝังวิถี
วาดความฝันใฝ่หนึ่งซึ่งความดี
บ่มเพาะเพียงเสียงนี้ที่แม่สอน...

หทัยกาญจน์
๒๓ เมษายน พ.ศ.๒๕๕๕

พอเริ่มเรียนเขียนได้แม่ให้อ่าน
เป็นนิทานอีสปจบเรื่องก่อน
แปลความหมายนิยามตามทุกตอน
จึงเข้านอนบ่อยนั้นทุกวันมี

เด็กเลี้ยงแกะหนึ่งนั้นมันโกหก
เล่นตลกเสแสร้งแกล้งวิ่งหนี
หมากัดแกะของฉันไล่มันที
เป็นบ่อยนี่คนเบื่อจะเชื่อมัน

จนวันหนึ่งหมามาจากป่าใหญ่
กัดแกะได้ล้มตายเสียหายนั่น
มิใช่ว่าคนไปช่วยไม่ทัน
แต่เขากลัวเด็กนั้นมันหลอกเอา

คืนต่อมาหาได้แม่ให้อ่าน
เป็นนิทานเรื่องใหม่ในเล่มเก่า
แม่เปิดส่งตรงหน้ามาให้เรา
เรื่องที่เขาสอนลูกให้เป็นโจร

กล่าวว่าเด็กลักเข็มเล่มหนึ่งนั้น
แอบซ่อนมันไม่ยากจากบ้านโน่น
แม่ของมันคิดชอบยังปลอบโยน
มีเอนโอนเห็นดีที่ลูกทำ

จนบ่อยครั้งพลั้งไปได้ถูกจับ
ทั้งโดนปรับรับอาญามากระหน่ำ
ผิดสองซ้อน แม่แนะและชี้นำ
ยังถามย้ำผิดนี้อยู่ที่ใคร

จึงบอกแม่รู้นาว่าพรุ่งนี้
ลูกคนดีจะตอบแม่ชอบไหม
ด้วยว่าดึกเกินนั้นฉันง่วงไง
กราบแม่ได้รีบนอนพักผ่อนกาย.

นพ
23เม.ย.55

[ไร้นวล^^]

สาวสะรุ่นสมัยนี้แปลกดีนัก
พร้อมจะรักหนุ่มหนุ่มแม่กลุ้มหลาย
โอ้ยศักดิ์ศรีที่สอนสั่งช่างงมงาย
ถ้าจะหมายชายหนุ่มทุ่มสุดตัว

ชุดฉูดฉาดสยิวพลิ้วไหวไหว
เปิดหน้าอกหน้าใจให้เห็นทั่ว
หุ่นเซ็กซี่มีโชวให้ใจสั่นรัว
อย่ามามัวเหนียมอายชายไม่มอง

หมดสมัยแล้วนะคุณแม่ขา
กริยาเรียบร้อยคอยจะหมอง
ทำแบบนี้มีหนุ่มรุมหนูรับรอง
ส่วนเรื่องท้องอย่าได้กลุ้มยาคุมมี

ถ้าพลาดแล้วตั้งครรภ์อย่าหวั่นไหว
ก็ใครใครก็ทำแท้งไม่แสร้งหนี
แม่นั่นแหละไม่เข้าใจสมัยนี้
เรื่องศักดิ์ศรีสาวคนไหนใครเขาแคร์

แม่ดูสิว้ายกรี๊ดกรี๊ดหนุ่มเกาหลี
คอนเสริตนี้ต้องไปดูหนูเอาแน่
บัตรสามพันเอามาอย่าวอแว
หน้าที่แม่เลี้ยงลูกให้สุขใจ

[หนามเตย]

วัดจิตคน

ฉันไม่รู้แม่เรียนมาจากใหน
คำตอบไซร์แต่ละคำนำมาสอน
ตอนยังเด็กแม่บอกเป็นวรรคตอน
คอยค่อยสอนทีละคำนำใส่ใจ

มีวันหนึ่งฉันถามแม่ขึ้นว่า
คุณแม่จ๋าตอบหนูรู้ได้ไหม
ให้หนูตามแม่มาวัดทำไม
ตอบทันใดวัดใจล้นคนมากมาย

ตอนนั้นเด็กยังงงฉงนให้
จนเติบใหญ่ได้แจ้งสิ่งที่หมาย
มีโอกาศไปวัดจัดเตรียมกาย
คนมากมายหลายพ่อแม่แห่กันมา

แต่ละคนบ่นโน่นไม่ชอบนี่
ของฉันดีกว่าเธอรู้ไหมหนา
ไม่.. ของฉันดีกว่าจงเบิ่งตา
แม่ช่างหาคำคิดวัดจิตคน..

 emo_50หนามเตย

[ปู่ริน]

<a href="http://www.youtube.com/v/13HF-cFG1wY&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/13HF-cFG1wY&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

บุญคุณแม่ล้นฟ้ามหาสมุทร
บริสุทธิ์แม่อุ้มท้องมิเคยบ่น
คอยฟูมฟักรักษาลูกของตน
ภูมิคุ้มกันให้รอดพ้นสร้างปัญญา

แม่ถนอมกล่อมเกลี้ยงเลี้ยงลูกน้อย
คอยชะม้อยชะแง้เฝ้าแลหา
ยามลูกทุกข์แม่แสนทุกข์กับลูกยา
เฝ้ารักษาให้ลูกรอดเจ้าปลอดภัย

แม่เคยสอนลูกยึดมั่นกตัญญู
เคารพครูผู้อบรมบ่มนิสัย
รับฟังคำสั่งสอนผู้หลักผู้ใหญ่
มุ่งใส่ใจช่วยเหลือคอยเจือจุน

กระทำตนเป็นคนดีใจซื่อสัตย์
มีศีลธรรมปฏิบัติช่วยเกื้อหนุน
ทำความดีมีโอกาสทดแทนคุณ
เดชะบุญ...เป็นคนดี  เพราะมีแม่...

                          ริน ดอนบูรพา
                              ๒๓ เม.ย. ๕๕

                                                           

[สมนึก นพ]

เมื่อก่อนนั้นฉันไม่ได้ฟังท่าน
คอยคัดค้านการสอนอ่อนย่ำแย่
กีดกันอิสระเราเฝ้าดูแล
พร่ำชี้แก้ท่าทีกิริยา

กุลสตรีมีวางตั้งบทสอน
ตามขั้นตอนกำหนดหมดทุกท่า
ฉันคิดค้านโบราณนะมารดา
โลกก้าวหน้าถึงไหนไม่รับรู้

กลายเป็นคนเสเพลเกเรส่ง
จิตลุ่มหลงอบายมุขทุกทางสู้
ระยะหนึ่งรันทดเริ่มหดหู่
มีน้องหนูในท้องต้องระวัง

วาดวางแผนคิดเผื่อเมื่อลูกคลอด
ขอจงปลอดภัยดีดังที่หวัง
จะเป็นแม่คนได้สมใจจัง
คิดปลูกฝังลูกเด่นเป็นเด็กดี

นึกย้อนหลังครั้งก่อนแม่สอนฉัน
เพราะดื้อรั้นเกินไปใช่ไหมนี่
ภาพของแม่ลอยเด่นเห็นชัดดี
กุลสตรีบทนั้นฉันลืมไป

จะสอนลูกแบบอย่างดั่งคุณแม่
สุดจะแย่สอนนั้นมันแบบไหน
กลัวทำตัวเหมือนฉันหวังการณ์ไกล
น้ำตาไหลสำนึกรู้สึกตัว.

นพ
23 เม.ย.55

[หนามเตย]

เชื่อโบราณรับรองไม่บานบุรี
มีสิ่งดีเก่าก่อนแต่หนหลัง
สองมือแม่สร้างโลกโปรดจงฟัง
พรให้ยังศักดิ์สิทธ์ติดตามตน

โบราณว่าน้ำขึ้นให้รีบตัก
มีความรักก็ให้ได้รีบขน
แม้ลำบากตรากตรำให้จำทน
เพื่อชีฟตนคงมั่นในบั้นปลาย
 

 emo_50หนามเตย