ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[พรายม่าน]

เลาะริมไพรยินเพียงเสียงกู่ก้อง
ฟังเศร้าหมองร้องร่ำคร่ำครวญหา
ชะนีน้อยห้อยโหนโผนพนา
เปลี่ยวเอกาว้าเหว่บุพเพลาญ

(มีเพียงบทเดียว ค่ะ…)

ได้กลอนแรกแผกผายปนสายฝน
ไม่รู้ใจเจียดกุศลกมลใส่
คงไม่เศษเหลือศัพท์ฉบับใด
หากลำนำร่ำพิไล ของเวลา

เลาะริมไพรยินเพียงเสียงกู่ก้อง
ฟังเศร้าหมองร้องร่ำคร่ำครวญหา
ชะนีน้อยห้อยโหนโผนพนา
เปลี่ยวเอกาว้าเหว่บุพเพลาญ

ล่วงคำเล่าเก่ากัปอันอัปยศ
สาปสวยสดนิรสัตย์ตัดประหาร
มิ่งโมราว่ากลั้วเป็นตัวการ
หลงทมิฬหินมาร กว่าสามี

แต่มีใครไหนคำนึงถึงมูลเหตุ
อันเหลี่ยมเลศเล่ห์โลกย์โศรกผี
เพิ่งพ้นพรากจากผอบสบคดี
ไหนจะมีประสบการณ์เชี่ยวชาญชน
 
หยิบพระขรรค์คราตระหนก อกสั่น
ไม่รู้กั่นสันข่มหรือคมผล
แล้วจะอยู่อย่างไรกลางไพรกล
เพียงเพื่อพ้นภัยย่ำจึงจำยอม

แล้วสุดท้ายชายกระเบนก็เผ่นหนี
ไพรลึกลับสลับคีรีหรือมีถ่อม
ต้องหิวโซเซไปกับใจตรอม
คงยากอดหมดออม กับอาจอง

เมื่อพระอินทร์หลอกพล่าแลกอาหาร
ก็สมสาปบาปประมาณที่สานส่ง
แล้วชั่วหรือซื่อทรามตามเลวลง
หรือควรหลงหล่นช้ำตามคำชาย ฯ

พรายม่าน
สันทราย
๐๗.๐๘.๕๔

[พรายม่าน]

ท่านซื้อเศษกลอนไปคงได้มาก
มีหลายหลากสัมผัสคัดไหลลื่น
ขอซื้อต่อได้ไหมใช่กลอนอื่น
จะซื้อคืนกลอนเศร้าเขารำพัน

ด้วยอกหักรักร้างค้างคาจิต
ยังครุ่นคิดไม่ออกบอกไปนั่น
โดนหลอกมาไม่ซ้ำย้ำทุกวัน
สุดอัดอั้นแล้วหนาหากลอนลง

แบ่งขายผมเถอะนะจะหาอ่าน
แค่ได้ผ่านเศร้าไงเขียนไม่หลง
นึกแต่งเองไม่ไหวไม่มั่นคง
ยังคิดปลงไม่ได้คล้ายติดคอ.

นพ
7 ส.ค.54

ท่านนพอีกหน
คล้ายเจียนจนใจไหม้เข้าใกล้หมอ
สิ้นเสียแล้วเรี่ยวแรงบนแล้งรอ
ระทดท้อทบเถาเฝ้าระทม

คนแถวนี้หรือไหนยังไม่หนำ
ที่ขัดคำค้ำขืนให้กลืนข่ม
แต่กลอนเศร้าย้ำโศกให้โลกซม
ยิ่งเติมแต้มแต่งตรม ให้ตรอมตาย ฯ

พรายม่าน
สันทราย
๐๘.๐๘.๕๔

[ช่วงนี้ไม่ว่าง]

มีบทกลอนเอามาให้ซ่อมหน่อย
มันไม่ค่อยไพเราะนักหรอกหนา
ไม่ค่อยมีใครอ่านมองผ่านตา
ไม่รู้ว่าผิดไปที่ใดกัน

"อยากจะบอก  ว่ารัก  เป็นหนักหนอย
ก็กลัวว่า  ตัวเธอ  รังเกียจฉัน
เพราะฐานะ  เรานั้น  มันเกินไกล
ความสัมพันธ์  ยากเอื้อม  มาโดยจินต์

เหมือนหมายปอง  ดอกฟ้า จากหมาป่า
ไม่ถนัด  ใฝ่สูง  ฝ่าฝูงสิ้น
เจ้าไม่ยอม  น้อมน้าว  สู่ราวเดือน
โอ้โฉมเฉือน  ใจดำ  ช่างรังแก

ในชาตินี้  คงไม่สม  อารมณ์หวาน
ที่ต้องการ  เหมือนจิต  เราคิดแน่
จนย่ำแย่   ผิดหวัง                 "

จึงวอนวาน  ท่านตรวจ  และแก้ไข
ผิดตรงไหน  บอกมา  นิจจาเอ๋ย
แต่งไม่เป็น  ช่วยบอก  ให้งอกเงย
คนเชยเชย แต่งไม่เป็น โปรดเห็นใจ

[รพีกาญจน์]

มีบทกลอนเอามาให้ซ่อมหน่อย
มันไม่ค่อยไพเราะนักหรอกหนา
ไม่ค่อยมีใครอ่านมองผ่านตา
ไม่รู้ว่าผิดไปที่ใดกัน

"ในชาตินี้  คงไม่สม  อารมณ์หวาน
ที่ต้องการ  เหมือนจิต  เราคิดแน่
จนย่ำแย่   ผิดหวัง                 "

ต่อนี้ไป คงไม่สม อารมณ์..หวาน
เพราะน้ำตาล เหลือนิด หวิดขาดแน่
ไม่อยากเจอ น้อง-เพื่อน ทำเชือนแช
นอนท้อแท้ ขื่น-ขม ขาดนมเนย

รพีกาญจน์ 59  ช่างซ่อมนาฬิกาเก่า..
อยากช่วย..ฝีมือเป็นไง..ใช้ได้ไหมครับ

 

 

[ช่วงนี้ไม่ว่าง]

อ้อ ยังมี  บทที่สอง  ให้ลองแก้
คงไม่แย่  เกินไป  ใช่ไหมทั่น
นี่ก็สู้  แต่งมา  สิบห้าวัน
ทั้งกฏ,ฉันท์  ไม่มี  ในลีลา

"สักวา  ยาไส้  ให้หายกิ่ว
มันโหยหิว  เหือดแห้ง  เหมือนแกล้งว่า
ก็ยากจน  รัดทด  อดข้าวปลา
จะบากหน้า  หาใคร  ไม่ให้ยืม
___________________
___________________
___________________
___________________"

วอนให้ท่าน  เห็นใจ  ได้ไหมครับ
โปรดช่วยรับ  แก้ไข  ได้ไหมเอ่ย
จะต่อเติม  ยังไง  ว่าไปเลย
ด้วยไม่เคย  สักวา  ในพาที

[รพีกาญจน์]

อ้อ ยังมี  บทที่สอง  ให้ลองแก้
คงไม่แย่  เกินไป  ใช่ไหมทั่น
นี่ก็สู้  แต่งมา  สิบห้าวัน
ทั้งกฏ,ฉันท์  ไม่มี  ในลีลา

"สักวา  ยาไส้  ให้หายกิ่ว
มันโหยหิว  เหือดแห้ง  เหมือนแกล้งว่า
ก็ยากจน  รัดทด  อดข้าวปลา
จะบากหน้า  หาใคร  ไม่ให้ยืม

ไม่ต้องยืม พี่ให้ เอาไปน้อง
พี่รับรอง สองเย็น เห็นแล้วปลื้ม
กิ่วตรงไหน แปะได้ทั่ว ไม่กลัวลืม
รู้ไหม อืม พลาสติด ปิดแผลเอย"

วอนให้ท่าน  เห็นใจ  ได้ไหมครับ
โปรดช่วยรับ  แก้ไข  ได้ไหมเอ่ย
จะต่อเติม  ยังไง  ว่าไปเลย
ด้วยไม่เคย  สักวา  ในพาที

รพีกาญจน์ 59 พอซ่อมรองเท้าเป็น..ต่อให้..ต่อให้..

[ช่วงนี้ไม่ว่าง]

บทที่สามยังมีนะพี่จ๋า
ก็รอท่าซาเล้งเขาเก่งหนอ
อยากจะซ่อมกลอนเราเอาให้พอ
นี่ก็รอร๊อรอเมื่อไหร่มา

"ผี้อกหักลักร้าวถึงคราวซุด
เมื่อน้องนุดฆนณ้รรน์ที่ขวัญเห็ร
เธอช่างมีแควนใหม่ได้เลือสเย็น
ทำเหมือนเฉ้นฆ่าควันหั้ยบรรลัย

ลู้ทั้งลู้หญู่หว้าฆ่าแอบหมาย
กฬับมีฌายคลอื่นฆวงฉื้นด้าย
ฏ้องผิดหวรรงเกิรระงัพแษนอับอาย
หญากจะกิลญาฏายหั้ยโฬกฤา

ณรรบจาคนี๊ขอสาบบาปผู้หยิง
รรรกม่รรยจริงหลอกเหล้นให้เป็รกะษือ
หลือปอบหญิบปอบหญอดทอดกว่ามือ
จนคึ่นฉื้อโฎ่งฎังเฉ้นหณังธรรย"

กลอนก็มีเพียงนี้ที่เคยแต่ง
ฟังทะแม่งโง่เขลาไม่เอาไหน
วอนช่วยแก้ไขนิดคิดเท่าไร
จะกดบวกไปให้ตามต้องการ

[รพีกาญจน์]

ตอบ...DAWADA ข้างบน

มัวแต่งกลอน อ้อนแต้ม แถมแฟนทิ้ง
เทพองค์จริง จังก้า หน้าแดงฉาน
ถือมีดขาว วาวมัน คอยหั่นมาร
ที่อาจหาญ รานกฎ ปดคะแนน

เอาอย่างนี้ ดีไหม หันไปเฝ้า
ฉันจะเอา ใจช่วย บนทวยแถน
วอนเทพอ่อน ผ่อนที ปรานีแทน
ค่อยแห่แหน ตามฉุด นุชนรรจ์

(นุชนรรจ์..แฟนDAWADAที่หายไป)

รพีกาญจน์ 59

[พรายม่าน]

ท่านเทวดา
ไปเสาะหากลอนเศร้ามาให้ซ่อม
จะวางยาวางย่องก็ต้องยอม
มัวอ้อมค้อมแคะไค้ได้ไงกัน

"อยากจะบอก  ว่ารัก  เป็นหนักหนอย
ก็กลัวถ้อย  เธอประเทียด  จะเดียดฉันท์
เพราะฐานะ  ถาไน  มันไกลกัน
ความสัมพันธ์  ยากพ้อง  มาดองจินต์

เหมือนหมายดู  ดอกฟ้า จากหมาหมัน
ไม่ถนัด  ฟัดบั่น เดี๋ยวฟันบิ่น
เจ้าไม่ยอม  น้อมลู่  ลงสู่ดิน
โอ้โฉมดิ้น  ใจด่าง  ช่างรังแก

ในชาตินี้  คงไม่สม  อารมณ์หวาน
ที่ต้องการ  เหมือนจิต  เราคิดแน่
คงรอเหี่ยว เปลี่ยวที่ ฤดีแด
จนย่ำแย่   ยากหวัง  ซังกะตาย “

ท่านรพีกาญจน์ ๕๙ ซ่อมไว้ก็เยี่ยม

ส่วนสักวา
ท่านก็พาที่เผ็ดเด็ดใจหาย
ถ้าแก้หลงให้เหลือบคงเกือบตาย
นี่ก็คล้ายคล้ายก้างกลอนวางยา

"สักวา  ยาไส้  ให้หายกิ่ว
มันโหยหิว  เหือดแห้ง  เหมือนแกล้งว่า
ก็ยากไร้  รันทด  อดข้าวปลา
จะบากหน้า  หาใคร  ไม่ให้ยืม
แฟนที่คบ เคยมี ก็หนีหมด
ยามรักรส ซดสูด ก็ดูดดื่ม
พอจนกรอบ ถุงแกง ก็แกล้งลืม
ปลื้มไม่ปลื้ม เปล่าปอง ต้องปลงเอย "   

อีกกลอนนึง ที่แกล้งพิมพ์ผิดนี่ ไม่ใช่ง่ายๆนะ

"ผีอกหักรักร้าวถึงคราวทรุด
เมื่อน้องนุชหนีเปิดเกิดเห็นเห็น
เธอช่างมีแดนใหม่อย่างใจเย็น
ทำเหมือนเช่นนรกชั้นมันบรรลัย

รู้ทั้งรู้ผู้ผีนี้แอบหมาย
กลับหนีตายไปด้นกับคนได้
ต้องผิดหวังเกินระงับแสนคับใจ
อยากจะปีนงิ้วไล่ นรกรัง

นับจากนี้ผีบาปสาปผีหญิง
รักไม่จริงกลิ้งกลอกหลอกกะหัง
เป็นปอบหยิบปอบหยอดเที่ยวขอดตังค์
จนขึ้นชื่อโด่งดังเล่นหนังไทย"

บวกไปสามคะแนน ตามสัญญา รอหน่อยนะ

พรายม่าน
สันทราย
๐๘.๐๘.๕๔

[ช่วงนี้ไม่ว่าง]

55555555

ข้าน้อยขอรับแค่คะแนนเดียวก็พอแล้วครับทั่น  ไม่ต้องบวกอีกแล้วละ

เล่นสนุกๆ พอไม่ให้เสียเจตนารมย์เจ้าของกระทู้.....

[ไม่รู้ใจ]

ภูเขาสูงเสียดฟ้า            ใดดาล
ผืนป่ามีต้นธาร              แหล่งน้ำ
สายชลหลั่งเจือจาน        หนแห่ง
รวมก่อเกิดชีพค้ำ             อยู่ยั้งนานเนา

(ฝากโคลงมาหนึ่งบท ค่ะ
ไม่ต้องกดคะแนนนะคะ
ขอบคุณค่ะ)

[พรายม่าน]

ภูเขาสูงเสียดฟ้า            ใดดาล
ผืนป่ามีต้นธาร                 แหล่งน้ำ
สายชลหลั่งเจือจาน        หนแห่ง
                              รวมก่อเกิดชีพค้ำ         อยู่ยั้งนานเนา (..คุณไม่รู้ใจ)

    เขียวเขาเคยข่มต้อง           ตามเตียน
ยางใหญ่ไพรแพ้เพียร      เผ่าเบี้ย
พูพอนห่อนทานเจียน     ใจจ่อ
      ควายฆ่าเพียงขี้เพี้ย               เพื่อเคล้าลาบขม

สมสวยสมสิ่งสร้าง        สวิสไทย
ดงเดือดดังพญาไฟ       ก่อนสู้
เหมือนคงต่างแต่ใคร       เครือข่าย
ดินหล่นบนทลายรู้                    เหล่าแจ้งขอจอง

ครรลองคือผ่อนข้า         ครองครัน
สมไขว่คือยุติธรรม์       ทั่วแล้ว
เต็งรังไต่แต่บรรพ์       ลิงบ่าง
      ซุงท่อนสิเพริดแพร้ว             ผ่องเคื้อเขาเขียว ฯ

พรายม่าน
สันทราย
๑๒.๐๘.๕๔

[พี.พูนสุข]

                                                              " ๓๖๕ วันแห่งชีวิต
                                          ชวนมิ่งมิตรคิดซึ้งซึ้ง
                                          หยอดกระต่ายออมสินวันสลึง
                                        ออมไว้พึ่งยามแก่นับแ้ก้ ล ลืม (ลืมจน)
                                        ออมไว้พื่งยามแก่นับแก้ จ จน (จนรวย)
                                        ออมไว้พื่งยาม....แจกทุกคน"
                                   
                                           ตัดสินใจไม่ได้ ขายดีกว่า
                                        มาขายเอง แม่ดอกท้อตื่นสายค่ะ

                                              ..สาวกะปู..

                                                         

[พรายม่าน]

" ๓๖๕ วันแห่งชีวิต
 ชวนมิ่งมิตรคิดลึกให้นึกถึง
หยอดกระต่ายยายให้ไว้นิดนึง
ออมไว้พึ่งพอแก่เพื่อแก้ ล (ลืมจน)

 ออมไว้พื่งพอเฒ่าไม้เท้าย่น
ออมไว้แก้ จ จนให้คนขอ
ออมไว้พื่งยามทุกข์เงินจุกคอ
ออมไว้พอยายไปจะได้รวย"

หลานดอกท้อของยายสาวกะปู


พรายม่าน
สันทราย
๑๒.๐๘.๕๔   

[พรายม่าน]

มองเมฆลิบพริบตากี่คราครั้ง
เมฆก็ยังเปลี่ยนรูปทุกวูบฉาย
มองเดือนเพ็ญเด่นหล้าดาราราย
ก็ยังลับกลับกลายทุกนาที

มองสังคมบ่มสุขทุกคราครั้ง
คนก็ยังเปลี่ยนไปในวิถี
ปนชั่วเลวเหลวข้นคนคดี
แม้ชิ้นคงผงคลียังมีคละ

มองใจตนค้นหาทุกคราครั้ง
ใจก็ยังเปลี่ยนขั้วทุกชั่วขณะ
ตราบกิเลศเลศเร้าเอาชนะ
จิตคงจะละเบื่อต่อเมื่อตาย ฯ

พรายม่าน
สันทราย
๑๒.๐๘.๕๔

ยังงี้ไม่เรียกว่าเศษกลอนนะ ท่านกามนิต

[สมนึก นพ]

ท่านซื้อเศษกลอนไปคงได้มาก
มีหลายหลากสัมผัสคัดไหลลื่น
ขอซื้อต่อได้ไหมใช่กลอนอื่น
จะซื้อคืนกลอนเศร้าเขารำพัน

ด้วยอกหักรักร้างค้างคาจิต
ยังครุ่นคิดไม่ออกบอกไปนั่น
โดนหลอกมาไม่ซ้ำย้ำทุกวัน
สุดอัดอั้นแล้วหนาหากลอนลง

แบ่งขายผมเถอะนะจะหาอ่าน
แค่ได้ผ่านเศร้าไงเขียนไม่หลง
นึกแต่งเองไม่ไหวไม่มั่นคง
ยังคิดปลงไม่ได้คล้ายติดคอ.

นพ
7 ส.ค.54

ท่านนพอีกหน
คล้ายเจียนจนใจไหม้เข้าใกล้หมอ
สิ้นเสียแล้วเรี่ยวแรงบนแล้งรอ
ระทดท้อทบเถาเฝ้าระทม

คนแถวนี้หรือไหนยังไม่หนำ
ที่ขัดคำค้ำขืนให้กลืนข่ม
แต่กลอนเศร้าย้ำโศกให้โลกซม
ยิ่งเติมแต้มแต่งตรม ให้ตรอมตาย ฯ

พรายม่าน
สันทราย
๐๘.๐๘.๕๔

ใจยังปวดอยู่นะจังหวะเต้น
ไม่เคยเว้นลงบ้างหมดทางหาย
ยังรู้ตัวรู้ใจไม่ผ่อนคลาย
ตรวจร่างกายหมอว่าสบายดี

เอ็กซเรย์คลื่นแม่เหล็กเอ็มอาไอ
ผลแจ้งได้รูปร่างโครงสร้างนี่
หมออ่านฟิล์มซ้ำนั้นผ่านอีกที
ว่าไม่มีโรคามาแสดง

ก็ยังปวดอยู่ไงหมอไม่รู้
ยิ่งหดหู่หมอหาว่าเสแสร้ง
ริรักคล้ายติดยาพาลงแดง
เหมือนยิ่งแกล้งทรมานจึงซานซม

มีบ้างไหมกลอนเศร้าที่เขาขาย
แม้ไม่คล้ายคนอื่นที่ขื่นขม
ขอแบ่งขายคนนี้ที่โง่งม
ยังหลงชมเขาอยู่รู้โดนลวง.

นพ
14 ส.ค.54