หยาดน้ำใสไหลรื่นสุดฝืนกั้น
ขาืยืนหยัดอ่อนพลันฝันสลาย
เมือความจริงปรากฏซึ่งลวดลาย
แผ่ขยายความเศร้าเคล้าอารมณ์
เมื่อคนรักฉันกลับลับจากหาย
ทิ้งไว้เพียงความเดียวดายร่ายผสม
ก่อความเหงาเร้าจิตติดระทม
ด้วยดวงใจขื่นขมและซมซาน
ใจอ่อนล้าจิตอ่อนแอแม้แต่ฝัน
ทุกช่วงวันและคืนขื่นขมสาสน์
สิ่งสุดท้ายก่อนเธอจาก...ตลอดกาล
บอกฉันเพียง ทางผ่าน...เท่านั้นเอง
อยากจะบอกความจริงสักล้านหน
ไหนเล่าคนผู้คอยมาข่มเหง
ทำร้ายฉันด้วยเสียงและบทเพลง
ความกลัวเกรงหายสิ้น หรืออย่างไร
ฉันก็พอกันเธอเหมือนกันแหละ
ไม่แยกแยะสิ่งมั่ว กลั้วสดใส
เธอก็แค่เส้นทางฉันย่ำไป
เหลือทิ้งไว้...ความดี ที่ให้เธอ
เป็นของขวัญชิ้นสุดท้ายก่อนหายลับ
ก่อนจะดับความฝันอันเสมอ
ก่อนจะจบเรื่องราวคราวพบเจอ
ฉันเสนอ ... เป็นเพื่อน ... เอื่อนเพียงกัน
