จำใจก้าว เท้าจาก ด้วยใจเจ็บ
ด้วยหนาวเหน็บ เนื้อคำ กระหน่ำโหม
ยากจะทน ท้นท่วม อ่วมทรุดโทรม
แรงถาโถม ถมจม จำจากลา
หาได้ใช่ ใคร่คิด ทรยศ
หาใช่ปด เพื่อปัด แห่งโทษา
หาใช่เรียก ร้องกระเฌอ เพ้อเมตตา
หาใช่ร้อง เพรียกหา ความเห็นใจ
หูไม่หนวก ตาไม่บอด เห็นสดับ
ทุกสิ่งรับ ทราบด้วยจิต เพียงคิดได้
ทุกอย่างเห็น เช่นเธอบอก ตอกย้ำใย
ทุกอย่างเป็น เช่นใคร บอกกล่าวมา
ขอทนเจ็บ เหน็บร้าว หนาวสะท้าน
แม้ซมซาน ซ่านซม ระทมล้า
ขอหยัดยืน ฝืนทน ต่อชะตา
เพียงบากหน้า สู้คน ชนทั้งมวล
จะเจ็บร้าว เท่าฟ้า ผ่าฉีกแบ่ง
คงตะแคง แรงยืน หัวเราะร่วน
เพราะไม่ปวด ไม่เจ็บ ไม่เซซวน
เพราะเจ็บเกิน กว่าล้วน เจ็บใดใด
คิดหรือว่า ตัวฉัน นั้นไม่เจ็บ
เธอที่เหน็บ เก็บใจ ไว้ที่เขา
เรื่องที่เอ่ย ไม่เคย มีเรื่องเรา
คิดถึงเขา เหงาใจ หรือไรเธอ
เจ็บปวดใจ ที่ถูกใคร มาลวงหลอก
น้ำคำกรอก ตอกหัวใจ ใช่เสนอ
เจ็บครั้งนี้ มีใครรู้ บ้างนะเออ
ความซื่อเหรอ คือค่าโง่ โกหกกัน
หลอกฉันได้ เธอทำฉัน ได้อย่างนี้
ตบหน้าฉัน ฟรี-ฟรี จนหน้าหัน
อยากถามเธอ ว่าใครมัน เจ็บกว่ากัน
เธอหลอกฉัน นั่นหรือ คือความจริงใจ
