๐ขมิ้นมองท้องฟ้าด้วยหน้าเศร้า
ดูหงอยเหงางุ้มปากเพราะพรากไผ่
พรากพ่อแม่พวกพ้องที่ล่องไพร
มาอยู่ในกรงน้อยร้อยน้ำตา
๐โอ้มนุษย์มโนดั่งชังขมิ้น
ฤๅเพราะสิ้นการุณย์ละมุนพร่า
เห็นสัตว์โศกกลับสราญเพราะพาลพา-
ระรื่นคร่าขังชนม์พอคนเพลินฯ
ดูหงอยเหงางุ้มปากเพราะพรากไผ่
พรากพ่อแม่พวกพ้องที่ล่องไพร
มาอยู่ในกรงน้อยร้อยน้ำตา
๐โอ้มนุษย์มโนดั่งชังขมิ้น
ฤๅเพราะสิ้นการุณย์ละมุนพร่า
เห็นสัตว์โศกกลับสราญเพราะพาลพา-
ระรื่นคร่าขังชนม์พอคนเพลินฯ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
