~"จดหมายยับ..ฉบับหนึ่ง?"~
๏
๏ เปิดจดหมายที่ยับกลับมาอ่าน
ทุกถ้อยสารสถิตติดฝังแน่น
ภาพความรักดื่มด่ำคล้ายรำแพน
เสมอแม้นยามนี้ยังมีเธอ
๏ เธอรู้ไหมฉันอ่านเป็นพันรอบ
ทุกครั้งขอบรอบตาก็พาเอ่อ
สะกดกลั้นทุกครั้งสั่งใจเออ
แต่พอเผลอน้ำตาบ่าทุกที
๏ กระดาษอื่นหมื่นแสนไม่แหนหวง
ถ้อยลายมือพุ่มพวงปวงสักขี
ร่างบันทึกยืนยันขวัญชีวี
ว่าเคยมีฉันอยู่คู่หัวใจ
๏ ทุกบรรทัดมักมีคำที่รัก
ที่เธอจักขีดเน้นด้วยเส้นใหญ่
ถ้อยฉอเลาะงดงามความห่วงใย
อ่านวนไปเวียนมาคราได้ยล
๏ ยามใดที่ความเหงาเข้าเหยียบย่าง
เหมือนโลกคว้างกลางครันสวรรค์หม่น
ถ้อยคำเธอพาข้ามความมืดมน
ให้ผ่านพ้นเกิดยิ้มจนปริ่มทรวง
๐ อ่านจดหมายที่ยับก่อนพับเก็บ
รู้สึกเจ็บกับอดีตที่ขีดล่วง
ลิ้มถ้อยหวานวารเก่าเงาพุ่มพวง
ทุกข์ก็หน่วงวันนี้ไม่มีเธอ๚ะ๛
ระนาดเอก
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
