[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ปู่ริน]

มาครวญคราง กางแขน แฟนล้นหลาม
รีบไถ่ถาม ตามตรง ด้วยงงหนัก
หายหน้านาน เนิ่นหนอ ละออพักตร์
คนรู้จัก ยังคอย ต่อถ้อยกลอน

มีหลากหลาย คลายเศร้า เข้ามาเถิด
อย่าเตลิด ลืมกัน เหมือนวันก่อน
อ้อนออดอุ่น ไออวล ด่วนขอวอน
อย่าร้างจร จำจาก ฝากรักเยือน
พันทอง
 

[/quote]

กลอนเริ่มกร่อย ต่างถอยจาก มิฝากบอก
เคยหย้าหยอก สนทนา ประสาเพื่อน
เคยพลอดพร่ำ กับเนื้อกลอย คอยย้ำเตือน
แม้นวันเดือน เคลื่อนคล้อยไป ...ไม่กลับมา

ปล่อยให้..ปู่ ต้องคิดถึง น้องนุชนารถ
จึงประกาศ เป็นกานท์กลอน วอนตามหา
เที่ยวติดตาม ถามข่าวคราว ตลอดเวลา
จนหน้าตา หมองคล้ำ..ไม่ทำงาน

กินไม่ได้ นอนไม่หลับ กระสับกระส่าย
แสนเหนื่อยหน่าย เหมือนอาภัพ คอยขับขาน
นั่งเขียนกานท์ บ้านกลอนไทย มานมนาน
มิมีใคร..มาสงสาร เลยสักคน

เขียนกลอนกร่อย ไม่อร่อย ประทับจิต
มหามวลมิตร เริ่มห่างหาย ตั้งหลายหน
บ้างย้อนรอย ถอยหลัง ดั่ง..ต้องมนตร์
ปู่..เหมือนคน ไร้ค่า... แสนน่าอาย

สามวัน..จาก กานท์กลอน น้องเป็นอื่น
เธอ..หยิบยื่น ความขื่นขม ระทมเสียหาย
เหมือนดั่งคน ทดท้อ..รอวันตาย
น้องอย่าหน่าย..หนีหน้า..นะนวลนาง.

                          ริน ดอนบูรพา
                              ๒๗ ม.ค.๕๗