แม้นบุพเพ เซซัด มัดใจเข้า
ให้สองเรา เนาแนบ แอบเสนอ
วันรอคอย น้อยนิด คิดถึงเธอ
นอนละเมอ เพ้อถึง คะนึงนัก
ใช่บุพเพ หรือเปล่า เล่าที่รู้
เพียงพิศดู คู่เคียง เสียงสลัก
ดังยิ่งกว่า นกไพร เรไรทัก
ถึงประจักษ์ รักนั่น ยังหวั่นเชียว
แม้เอ่ยปาก บอกไป ใครจะเห็น
แสนลำเค็ญ เข็ญใจ ให้เฉลียว
ความห่างไกล ไงเล่า ต้องเฝ้าเทียว
หลายครั้งเปลี่ยว ดวงแด แก้อย่างไร
ความเชื่อมั่น ครั้นนาน เกิดมานหมอง
จำใจต้อง ครองช้ำ ระกำไหม
สายสวาท ขาดวิ้น สิ้นเยื่อใย
สายฤทัย คงขาด พลาดอีกคราว
พันทอง
๑๕/๐๖/๕๖
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
