เป็นแค่เพียงบทกลอนอักษรศิลป์
เป็นเพียงจินต์ รินหลั่งดั่งธารไหล
เป็นกลกานท์สานลักษณ์ถักวิไล
เชื่อมสายใยในกวี คงมีแวว
ใจเบาบางนางครวญทบทวนถ้อย
หนึ่งบทร้อยเรียงกานท์มานผ่องแผ้ว
แสนนุ่มนวลชวนหลงคงไม่แคล้ว
เตลิดแล้วใจเรียมไร้เจียมตน
ก้าวเข้าทางกานท์กลอนขวัญอ่อนนัก
พึ่งประจักษ์รวยรินจินต์สับสน
ล่วงล้ำเลยเกยก่ายในกมล
แปลกพิกลหนอเราไม่เข้าใจ
เพียงอักษรอ้อนนิดก็คิดคล้อย
มานเลื่อนลอยพลอยเพ้อเผลอหลงใหล
ดุลพินิจเคยชิดข้างพลันห่างไป
มิเหลือใดรั้งจิตสะกิดเตือน
รินดาวดี
๒๑ มีนาคม ๒๕๕๖
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
