ฟากฟ้านั้น หมดแล้ว จากแนวฝัน
เราจากกัน เลิกละ ไร้เสนอ
คนละฟ้า คนละฝัน สิ้นฉัน-เธอ
ไร้ปรนเปรอ ปล่อยวาง ร่วมทางกัน
คงสิ้นบุญ วาสนา ที่พาพบ
ขอเลี่ยงหลบ จบหล้า ขอบฟ้ากั้น
จำต้องห่าง ร้างไกล ทางใครมัน
สายสัมพันธ์ สองเรา มันเศร้าเกิน
สิ้นสุดทาง แห่งรัก ที่หักล่ม
ความเกลียวกลม ห่มร่าง เป็นห่างเหิน
ดั่งอาทิตย์ จันทรา ไม่พาเพลิน
จำต้องเดิน คนละทาง กลางวัน-คืน
เลิกติดตาม ความฝัน แต่วันนี้
เพราะชีวี ของฉัน นั้นสุดฝืน
พบแต่ความ ชอกช้ำ สุดกล้ำกลืน
สุดจะยืน เคียงข้าง จำร้างลา
“ไพร พนาวัลย์”
Please do not in with my own sad-story!!
ฟากฟ้านั้น มันกว้าง อ้างว้างจิต
คิดพี่คิด จิตหมอง เฝ้ามองหา
อยากจะพบ สบตาน้อง ที่มองมา
เห็นดารา ผวามอง ต้องหมองตรม
มิใช่น้อง มองมา พาใจเศร้า
เหงาสุดเหงา เฝ้าคิด จิตขื่นขม
ไม่เห็นหน้า ตาน้อง หมองระทม
อกระบม ตรมเศร้า เหงาทุกครา
เห็นกิ่งไผ่ แกว่งไกว ใจระทึก
ดึกยิ่งดึก นึกถึงน้อง จ้องมองหา
แหงนมองดาว พราวผ่อง ท้องนภา
อนิจจา ฟ้ากว้าง อ้างว้างใจ
ตามหาน้อง มองหา พาไหวหวั่น
ฝันเอยฝัน วันเก่า เจ้าอยู่ไหน
ฝันถึงน้อง ปองรัก ปักทรวงใน
น้องรู้ไหม ใจพี่เหงา เฝ้าค่ำครวญ
ชลนา ทิชากร
<a href="http://www.youtube.com/v/X0XpY2slEl0&rel=0&fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/X0XpY2slEl0&rel=0&fs=1</a>
คิดพี่คิด จิตหมอง เฝ้ามองหา
อยากจะพบ สบตาน้อง ที่มองมา
เห็นดารา ผวามอง ต้องหมองตรม
มิใช่น้อง มองมา พาใจเศร้า
เหงาสุดเหงา เฝ้าคิด จิตขื่นขม
ไม่เห็นหน้า ตาน้อง หมองระทม
อกระบม ตรมเศร้า เหงาทุกครา
เห็นกิ่งไผ่ แกว่งไกว ใจระทึก
ดึกยิ่งดึก นึกถึงน้อง จ้องมองหา
แหงนมองดาว พราวผ่อง ท้องนภา
อนิจจา ฟ้ากว้าง อ้างว้างใจ
ตามหาน้อง มองหา พาไหวหวั่น
ฝันเอยฝัน วันเก่า เจ้าอยู่ไหน
ฝันถึงน้อง ปองรัก ปักทรวงใน
น้องรู้ไหม ใจพี่เหงา เฝ้าค่ำครวญ
ชลนา ทิชากร
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
