บอกเท่าไรไม่ฟังใจยังดื้อ
มันแสนซื่อแสนซนเล่นกลให้
หัวใจแสบแปลบร้อนจนค่อนใจ
ทำยังไงดีหนาช่างบ้าบอ
ก็มันหลงรักเขาจนเข้าไส้
ห้ามยังไงไม่เชื่อมันเหลือขอ
หลงรักเขาล้นใจยังไม่พอ
เขายิ่งงอนยิ่งง้อไม่ท้อเลย
อย่าเชียวเน้อใจเอ๊ย...อย่ารักเขา
อย่าโง่เขลามัวเมาให้เขาเย้ย
รูปไม่หล่อพ่อไม่รวยคนซวย,เชย
มันไม่เคยเชื่อฟังต้องนั่งงง
มันจะตายช่างมันมันอยากดิ้อ
ให้โลกลือไปเลยมันเคยหลง
ชอบรักเขาข้างเดียวเกลียวมั่นคง
คนซื่อตรงอย่างนี้ตีตายโลด
“ไพร พนาวัลย์”
ต้องรักหู เชื่อหู ดูเข้าท่า
ขืนไปบ้า รักเขา เฉาเฉื่อนโฉด
ดันทุรัง นั่งนอน ร้อนไม่โปรด
เลยเป็นโสด สนิท จิตหมองมัว
อย่ารักเขา ต้องรักหู รู้ไหมเอ่ย
ฟังหูเหวย เอ่ยอ้าง ทางสลัว
ตั้งใจฟัง หูสักนิด ไม่ผิดชัวร์
ขืนไปมั่ว เชื่อเขา จักเฉาตาย
หลงรักหู ดีกว่า นะพ่อหนุ่ม
จะไม่กลุ้ม กุมขมับ กระสับส่าย
ใจเย็นเย็น ไว้ก่อน ไยร้อนกาย
อีกไม่หลาย เพลา มาพบกัน
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
