สายฝนรินตกปอย ~ ปอย
รอให้ฉันเข้มแข็งกว่านี้หน่อย . .. ไม่ได้หรือ
ฝนตกทีไร ~ ทำให้คิดถึงคนเคยเดินใกล้ . . ฝั่งซ้ายมือ
เขาคนนั้นเคยอาสาถือร่มไปส่งจนสุดทาง
แต่ช่วงนี้เขาหลบหน้า ~ หลบตา
เหมือนต้องการเว้นระยะเพื่อบอกว่า . .. ควรต้องห่าง
ฉันกลายเป็นส่วนเกินของร่มคันบาง
เมื่อผู้หญิงคนนั้นเข้ามาคั่นกลาง . .. ระหว่างเรา
ทุกอย่างเปลี่ยนไปแล้ว . .. สายฝน
ภายใต้ท้องฟ้ามืดมน . .. มีแต่ฉันคนเดียวที่เหงา
จากที่เคยมีความทรงจำดี ~ ดี ภายใต้ท้องฟ้าสีเทา
เวลานี้มีแต่ความเงียบเหงา . .
ที่กำลังบันทึกความว่างเปล่า .. . ลงในใจ~*
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
