วาระสุดท้ายยังไม่ถึง
อย่าพึ่งเคร่งเครียดจนขื่นขม
ศิลปะใดดีมีคนชม
คำคมปมผูกย่อมถูกใจ
เพียรสร้างผลงานเป็นทานเถิด
ประเสริฐของจริงที่ยิ่งใหญ่
มันสมองสองมือท่านคือใคร
ฝากให้ลูกหลานแห่งลานกลอน
เยาว์ชนรุ่นหลังอาจฝังจิต
มวลมิตรเข้าใจสิ่งใดหย่อน
ขอท่านมั่นคงในดงดอน
อย่าคลอนอย่าแคลนจงแน่นนาน
ค่าคนผลงานชำนาญแน่
เหลือบแลหยั่งรู้ผู้จัดจ้าน
ใจสู้อยู่ได้ไม่รำคาญ
เบิกบานในจิตลิขิตมนต์
“ไพร พนาวัลย์”