๐...เสียงพร่ำของค่ำนี้...๐
ผ่านวันคืนเคลื่อนคล้อยสามร้อยหกสิบห้า
ต่างปั้นหน้าฉลองว่าผ่องใส
แสร้งว่าสุขตามสื่อลือกันไป
รู้แก่ใจสังคมยังงมงาย
หันมามองส่วนรวมยังต้วมเตี้ยม
ความโหดเหี้ยมอุจาดไม่ขาดสาย
แย่งกันโกยกันกรอกต่างออกลาย
สิ้นยางอายจริงหนอเที่ยวขอเติม
มิได้หวังแค่ข้ามปี...แล้วดีขึ้น
แอบสะอื้นก่อนร้องฉลองเฉลิม
พ้นคืนเคลื่อนเดือนดลให้คนเดิม
อย่าเหิมเกริมเก่งกล้าพากันจน
จาก..ข้ามวันข้ามเดือนจนเคลื่อนปี
ใครทำดี.ไม่ดี..ย่อมส่งผล
สิ่งชั่วร้าย..แพ้ภัยในสกล
สุขเวียนวน..ถ้วนทั่ว..ชั่วนิรันดร์
........๑๐๙๑๓......
ทุกชีวีมีกรรมนำลิขิต
โอ้ชีวิตคิดเป็นเหมือนเช่นฝัน
พอยามตื่นฟื้นกายก็หายพลัน
ที่ประจัญหันมองคือของจริง
ทิ้งหัวโขนโยนไปให้ไกลห่าง
จะกระจ่างพร่างชีวีจากผีสิง
ละความอยากมากชิดดวงจิตอิง
มาพึ่งพิงสิ่งกุศลมงคลธรรม
ยากหาใดไหนเปรียบเทียบเคียงสอง
ใสพิสุทธิ์ผุดผ่องละอองขำ
หากมีธรรมดำรงเป็นธงนำ
วิบากกรรมซ้ำซากคงยากเจอ...
บูรพาฯ
ขอพิพัฒน์สวัสดีพร้อมปีใหม่
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
