อันความลับคับอกเหมือนหมกเต่า
ถูกไฟเผาจนสุกมันอุกอั่ง
กลิ่นหอมหวนยวนลิ้นอยากกินจัง
แต่ต้องนั่งบื้อใบ้จนใจชา
หลงรักเขาหมดใจจำไกลห่าง
เพราะเงินจางจนใจดั่งไร้ค่า
เพียงเห็นเขาหน้าจอก็พอนา
มันไม่กล้าเอ่ยคำจะทำไง?
เก็บความลับคับอกให้หมกต่อ
อยากจะก่อสัมพันธ์ที่ฝันใฝ่
อยากบอกเธอว่ารักแสนหนักใจ
วอนบางใครได้เจอ..บอกเธอที
“ไพร พนาวัลย์”
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
