"กลอนของพี่"
กลอนของพี่นี้ฝากออกจากจิต
ยามลิขิตขีดคั่นค่อยผันผ่อน
เพราะเป็นคนบ้านป่าถิ่นนาดอน
เกรงร้าวรอนทรวงในคนไกลกัน
กลอนไม่หวานมานล้าอาจค่าน้อย
เกรงเนื้อกลอยไม่ชอบใส่กรอบคั่น
ใช้ถ้อยคำจำเจียมไม่เทียมทัน
ไม่น่าเก็บไปฝันในวันรอ
กลอนของพี่ขมขื่นไม่ลื่นไหล
เพราะดวงใจหม่นหมองไร้ห้องหอ
มิร่ำรวยเงินทองอย่างเพียงพอ
กลอนพี่จึงทดท้อ..จากมอ.เมีย
บางครั้งกลอนของพี่ดั่งผีบ้า
หัวร่อร่าดั่งคนกมลเปลี้ย
ดั่งถูกฟัดตัดรอนจนอ่อนเพลีย
แต่ชอบเชียร์ “กลอนน้อง” ให้ล่องลอย
“ไพร พนาวัลย์”
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
