น่าสงสาร จริงแท้ แหมควายเฒ่า
ฆ่าเอาเขา มาแขวน แค้นเหลือหลาย
ทิ้งให้เอี้ยง คอยเฝ้า เฉาเดียวดาย
น้ำตาควาย รินหยด หมดทางไป
เจ้าเอี้ยงจ๋า ข้านี้ มีแต่ช้ำ
ทนระกำ ทำนา พาหวั่นไหว
เอี้ยงเอ๋ยเอี้ยง เลี้ยงข้า มาแต่ใด
เจ้าหลับใน ปล่อยข้า มาลำพัง
ถูกเขาทึ้ง ดึงหนัง หลังเหวอะหวะ
ไม่ลดละ เขานั้น พลันให้หลัง
หนังของข้า ทำกลอง ก้องตีดัง
ใจร้องสั่ง เอี้ยงจ๋า ขอลาไกล
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
