Re: ถึงไม่ได้อยู่ข้าง ๆ . . . แค่มองเห็นกันบ้างก็ดีแล้ว
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน
02 มิถุนายน 2024, 12:14:AM *
ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)
 
ผู้เขียน หัวข้อ: ถึงไม่ได้อยู่ข้าง ๆ . . . แค่มองเห็นกันบ้างก็ดีแล้ว  (อ่าน 14744 ครั้ง)
พิมพ์วาส
Special Class LV6
นักกลอนเอกแห่งวังหลวง

******

คะแนนกลอนของผู้นี้ 422
ออฟไลน์ ออฟไลน์

กระทู้: 806


Pretending is the beginning of changes.


« เมื่อ: 25 กรกฎาคม 2012, 02:37:PM »



เธอยังรักฉันอยู่ไหม
หัวใจ...ฉันยังห่วงหา
คิดถึงแต่เธอ แต่เธอทุกเวลา
แล้วก็เสียน้ำตา ให้กับเธอ
ฉันยอมให้อภัย
กับเธอได้อยู่เสมอ เสมอ
รู้ไหม...ฉันสุขใจที่เพียงได้ "แค่เจาะเจอ"
เพียงเธอที่ฉันพร่ำเพ้อ...ละเมอหาอยู่ร่ำไร






.
..
...
....
.....
....
...
..
.
๑๐๐

ฉันจะนับความรัก
จะเก็บกัก ไม่ให้ไปไหน
ฉัยเคยรัก ฉันรักเธอเสมอไป
เธอรู้ไว้ในหัวใจนะคนดี


๑๐๐

.
..
...
....
.....
....
...
..
.







ถ้าเธอจะหยุดรักฉัน
แล้วมันก็ต้องศูนย์เสียน้ำตาแล้วก็ต้องเจ็บไปมากกว่านี้
ฉันรู้ว่า เธอเริ่มเกลียดฉันทุกที
รู้อย่างอย่างนี้ รู้อย่างงี้แต่ก็ตัดใจจากเธอไม่ได้สักทีเลย

ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :

อริญชย์, blues, ยามพระอาทิตย์อัสดง, เมฆา..., บูรพาท่าพระจันทร์, รพีกาญจน์, แป้งน้ำ, ไม่รู้ใจ, รการตติ, Prapacarn ❀, รัตนาวดี, เนิน จำราย, ก้าวแรกฯ..., ข้าพเจ้า, ไร้นวล^^

ข้อความนี้ มี 15 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

ความผกผันของเวลา  เฉือนเจตนาของอารมณ์

Email:
Powered by SMF 1.1.2 | SMF © 2006-2007, Simple Machines LLC | Thai language by ThaiSMF
s s s s s