จึงเพียงคิดเพียงฝันมันไม่สม
เปิดอารมณ์คมคำนำไปก่อน
เผยตัวตนบนจิตคิดเกี่ยวกร
เปิดปากอ้อนหนึ่งใคร ให้รู้ตัว
ด้วยอย่าอ้อนดาวเดือนอันเกลื่อนฟ้า
ให้หันหน้าอ้อนเขาเข้ากล่อมกลั้ว
เอ่ยคำหวานซ่านใสใช่ขุ่นมัว
สุขสมชั่วฟ้าดิน..กลิ่นไม่จาง..
"บ้านริมโขง"
...คิดอยากจะ อ้อนใคร ใจก็หวั่น
ว่าเขานั้น คงไม่ มีใจว่าง
แอบมองคล้าย ชายนิ่ง มิทิ้งทาง
บ่งอ้างว้าง ดวงใจ จึงใคร่ครวญ....
...ใจยามเหงา จึงชม ดาวห่มฟ้า
ดวงที่พา ให้เคลิ้ม เริ่มใจหวน
อารมณ์ครา ว้าเหว่ หันเหชวน
คลายปั่นป่วน ด้วยใฝ่ ดาวใคร่ครา...
...จะเอ่ยคำ ซ่านใส่ ใจใครหมาย
นงคราญแอบ เอียงอาย คล้ายประหม่า
คุยกับดาว คราวทุกข์ สุขก็พา
คืนที่ดาว ส่องหา คราที่คอย...
รัตนาวดี
ว่าเขานั้น คงไม่ มีใจว่าง
แอบมองคล้าย ชายนิ่ง มิทิ้งทาง
บ่งอ้างว้าง ดวงใจ จึงใคร่ครวญ....
...ใจยามเหงา จึงชม ดาวห่มฟ้า
ดวงที่พา ให้เคลิ้ม เริ่มใจหวน
อารมณ์ครา ว้าเหว่ หันเหชวน
คลายปั่นป่วน ด้วยใฝ่ ดาวใคร่ครา...
...จะเอ่ยคำ ซ่านใส่ ใจใครหมาย
นงคราญแอบ เอียงอาย คล้ายประหม่า
คุยกับดาว คราวทุกข์ สุขก็พา
คืนที่ดาว ส่องหา คราที่คอย...
รัตนาวดี
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
