ขอเพียงเราทำหน้าที่ให้ดีสุด
ดั่งมงกุฏล้ำค่าอย่าเกลือกกลั้ว
พอเขาหายมืดหน้าหูตามัว
เห็นดอกบัวเบ่งบานอยู่ชานเรือน
จงทำบ้านให้เป็นเช่นสวรรค์
มีสุขสันต์วันคืนให้ชื่นเหมือน
เขาไม่ผิด,ดูดดื่ม,ทำลืมเลือน
เขาแชเชือนไปบ้าง...ช่างหัวมัน
“ไพร พนาวัลย์”
...โชคดีเขา กับฉัน มิทันแต่ง
ง่ายเรื่องแบ่ง แยกทาง เดินคางสั่น
เป็นสุขเถิด ยามชิด เกยติดกัน
พอถึงวัน วิโยค จะโศกครวญ...
...จะเตรียมตัว เตรียมใจ ไม่ฝันต่อ
จะไม่ขอ วิงวอน ออดอ้อนหวน
จะไม่ปริ เปรยรับ มาปรับชวน
แค่อยากแต่ง กลอนป่วน ไว้กวนใจ...
...จะเดินหน้า หาบ่าว หุงข้าวหอม
จะลองปลอม แปลงรวย ช่วยคนใหม่
ไว้ทดแทน แขนชาย ที่หายไป
จะเลือกใช้ เสาะหา อีกห้าคน...
รัตนาวดี
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
