ผ้าเช็ดหน้าบรรดามีหลากสีสัน
ขอพักตร์นั้นหันเห็นนะเพ็ญแข
จะช่วยซับรับชลที่ล้นแปล้
ยามสิ้นแลแปรรักชายหักราน
รับระบายสายชลความหม่นหมอง
อยู่ประคองน้องช่วยด้วยสงสาร
จะแอบชิดสนิทเนาเจ้านานนาน
จนสมานสานจิตต์สิ้นพิษตรม...
บูรพาท่าพระจันทร์
กลัวจะต้องยิ่งช้ำระกำหนัก
คราวหน่ายรัก จากไป จนกลายขม
ผ้าเช็ดหน้า คงไร้ ค่านิยม
เหลือแต่ความ ระทม ถมฤดี
อาสาช่วย ตอนนี้ เหมือนมีเลศ
ผิดสังเกตุ รู้ไหม กลัวชายหนี
หากหลงถ้อยคำคม พรมวจี
กลัวเจ้าของ พี่มี ยิ่งชีช้ำ...
"สุนันยา"
คราวหน่ายรัก จากไป จนกลายขม
ผ้าเช็ดหน้า คงไร้ ค่านิยม
เหลือแต่ความ ระทม ถมฤดี
อาสาช่วย ตอนนี้ เหมือนมีเลศ
ผิดสังเกตุ รู้ไหม กลัวชายหนี
หากหลงถ้อยคำคม พรมวจี
กลัวเจ้าของ พี่มี ยิ่งชีช้ำ...
"สุนันยา"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
