...ทุกทิวา คราเรา นั่งเหงาหงอย
เที่ยงคืนร้อย ถ้อยรัก สลักพร่ำ
ด้วยอักษร กลอนกานท์ ประสานคำ
ความทรงจำ ย้ำยื่น ให้ชื่นใจ...
...จากอารมณ์ บ่มบอบ ฤๅปลอบปลื้ม
ด้วยด่ำดื่ม ลืมว่า เวลาไหน
ดึกสงัด ขัดข้อง หมองฤทัย
ยังนั่งเหนี่ยว เกี่ยวใจ ไปกับกลอน...
รัตนาวดี
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
