ก็ความหนาวคราวนี้มีความหนาว
ตั้งแต่คราวเธอทำช้ำเกินไข
มาลาจากพรากจิตชีวิตไป
หมดเยื่อใยต่อกันวันร่ำลา
ปล่อยฉันหนาวเปล่าทรวงดวงใจหงอย
ปล่อยฉันคอยเธอกลับรับเรียกหา
ปล่อยฉันนั่งร่ำไห้ไม่นำพา
ปล่อยฉันมากี่หนาวปวดร้าวทรวง
มาเรียกหาไออุ่นอยากหนุนตัก
มาเรียกหาความรักอันหนักหน่วง
มาเรียกหาคนคลายเหงาที่เขาลวง
เอ่ย..ถาม..ทวง..ยังไงก็ไม่แล
ตั้งแต่คราวเธอทำช้ำเกินไข
มาลาจากพรากจิตชีวิตไป
หมดเยื่อใยต่อกันวันร่ำลา
ปล่อยฉันหนาวเปล่าทรวงดวงใจหงอย
ปล่อยฉันคอยเธอกลับรับเรียกหา
ปล่อยฉันนั่งร่ำไห้ไม่นำพา
ปล่อยฉันมากี่หนาวปวดร้าวทรวง
มาเรียกหาไออุ่นอยากหนุนตัก
มาเรียกหาความรักอันหนักหน่วง
มาเรียกหาคนคลายเหงาที่เขาลวง
เอ่ย..ถาม..ทวง..ยังไงก็ไม่แล