อัปลักษณ์แห่งอารมณ์
...........
ความหวาดไหวไหลริกยังพลิกพลิ้ว
เสมือนคนเป็นนิ่วนิ้วมือกุด
ประดับคิ้วดกดำหน้าชำรุด
อยู่ในโลกสมมุติ นอนคุดคู้
เปล่าเปลือยโดยอุบัติแห่งสัจจะ
ทิ้งนัยยะตักตวงจากดวงหู
เกาะกุมก่ายศรัทธาจากตาดู
เคลื่อนไหวตามประตู สู่ม่านคำ
วิเวกหวังวังเวงจิตนิมิตตื่น
ณ ลานคืนคลื่นเหียนอาเจียนค่ำ
เพียงแสงเงาเซาซบสงบดำ
ลอยละเลียบเหยีบย่ำ เข้าสำแดง
ความรู้สึกกราดเกรี้ยวยังเลี้ยวลด
มิปรากฏหดหู่นั่งดูแสง
สนทนาตากลมกับลมแรง
การเสแสร้งแห่งข้า ถูกท้าทาย
รอยด่างดำน้ำเนื้อจากเชื้อโรค
วิปโยคโศกเหลือจนเบื่อหน่าย
อัปลักษณ์อารมณ์ผสมกาย
เริ่มกระจายโหยหวน เย้ายวนนัก!
……………
ภาพจาก atcloud.com
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
