ฉันมองภาพตรงหน้า
เธอมากับใครคนหนึ่งที่บอกว่าเลิกลากันไปแล้ว
ฉันมองเห็นเธอกับเขาจูงมือกัน
ไม่เข้าใจเลยจริงๆ
ในเมื่อรักกันมากขนาดนั้น จนตัดกันไม่ขาด
แล้วมาผูกผันกับฉันเพื่ออะไร
ฉันหลับตา.........ปล่อยให้ภาพตรงหน้าผ่านไปเหมือนไม่เห็น
เมื่อเธอมา..ใบหน้า ฉันยิ้มแย้ม แต่หัวใจข้างในมันชาๆ
ไม่รู้เหมือนกันว่าตัวเองทำแบบนั้นได้ยังไง
แต่ต่อมา บ่อยครั้งเข้า หลายครั้งเข้า
เรื่องราวเล่านั้นทำให้ฉันชิน ฉันแกล้งโง่จนชิน
เริ่มรู้ตัวเองว่าทำได้อย่างไร แต่ไม่รู้จะทำไปทำไม
บอกเธอเลยว่าแกล้งโง่ต่อไปไม่ไหว
เธอบอกว่าจะกลับใจ แต่ฉันเสียใจที่ไม่มีโอกาสให้
ฉันแกล้งโง่มานาน
เธอคิดว่าฉันโง่จริงๆหรืออย่างไร
ถึงกล้าร้องขอให้ฉันอภัยให้
