...เจ็บ...จนเกินเยียวยา
เหนื่อยกับการเช็ดคราบน้ำตา...ในวันอ่อนไหว
เบื่อกับความอ่อนแอ...จมอยู่กับความพ่ายแพ้...เรื่อยไป
เกลียดตัวเองที่ร้องไห้...ทั้ง-ทั้งที่รู้ว่าเค้าจะไม่- ไม่กลับมา
...จมอยู่กับภาพเก่า-เก่า...
ทรมานกับความเหงา....ในวันอ่อนล้า
กอดตัวเองเดียวดาย...ทั้งทั้งที่รู้ว่าความงมงาย..ไม่ได้อะไรคืนมา
รัก...แม้รู้ทั้งรู้ว่า,,,เค้าใช้เราฆ่าเวลา...เท่านั้นเอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
