(เมื่อคุถังใส่แมงกินูนคว่ำ)

เมื่อประมาณปี2529 ตอนผมเป็นเด็กประมาณป.๓ ชอบนัดเพื่อนๆในหมู่บ้านไปเข้าป่าหาแมงกินูน(ประมาณ ๒-๓ทุ่ม) ตามประสาเด็กชนบททั่วไปในภาคอีสาน แต่แล้ววันนึงก็เจอดีเข้าให้. ดังนี้.....

๐      นัดเพื่อนพ้องลุยป่าพนาสัณฑ์
ห่างบ้านเรือนเคลื่อนขบวนชักชวนกัน    ต่างก็ปั่นจักรยานอย่างช่ำชอง

๐ใช้แสงไฟคู่หน้าแรงขาถีบ คันหลังรีบเร่งปั่นให้ทันผอง
จักรยานคันหน้าค่อยช้ามอง คนซ้อนจ้องคันหลังรั้งรอรวม

๐ฝุ่นถนนลูกรังคลุ้งบังเนตร ต้องกะเขตขอบสะพานกลัวอานน่วม
แสงจันทราราตรีที่กำกวม เร่งรวบรวมสมาธิมิลุกลน

๐"เอ้าพวกเฮาปั่นผ่านสะพานไม้      เร่งเร็วไวและระวังจะพลั้งหล่น"
"เยี่ยมมากเพื่อนเคลื่อนขลุกได้ทุกคน    เอ้า!ดั้นด้นให้ถึงซึ่งป่างาม"

๐เพื่อนคันหลังรั้งท้ายไม่วายบ่น       พอผ่านพ้นสะพานขับขานถาม
"มีไผบ่เหลือบเห็นเส้นขาววาม อยู่ตรงข้ามสะพานนั่น...มันคือ!!!!?????

๐"คืออีหยังของเจ้ารีบเว้าด้วย    อย่าปากย้วยยืดยาดเหมือนมาดบื้อ
"เอ่อเอ่อเอ่อฟังเด้อเอ่อมันคือ......... รอยฝ่ามือและร่างศพข้างคลอง"

๐"เมื่อเช้านี้มีเหตุอาเพทหนัก มอเตอร์ไซต์หัวสักหักเป็นสอง"
"คนขับขี่ครูดไถลไปลงคลอง    ตำรวจต้องขีดเส้นเห็นชัดเจน"

๐เด็กเจ็ดคนลุกลนระคนหวั่น       เพราะต้องปั่นกลับบ้านผ่านจุดเด่น
ผีตายโหงฮึกมารึจะเว้น    จะเบี่ยงเบนทางใดก็ไม่มี

๐"ก็ช่างเถอะพวกเราเอ้ารีบหน่อย    อย่าชม้อยมองดูสู่รู้ผี"
"ป่าเต็งรังข้างหน้าอย่าช้าที       นั่นต้องมีแมงกินูนสมบูรณ์พอ"

๐ถึงพฤกษ์หมายปูเสื่อเพื่อรองพื้น    คนหนึ่งยืนปีนป่ายต้นไม้ต่อ
แล้วก็สั่นกิ่งใบให้แรงพอ ที่เหลือรอเก็บกินูนลุ้นระทึก

๐ร่วงผลุบผล็อยลอยลงตรงเป้าหมาย   รีบขวนขวายเก็บแมลงบ่แหยงดึก
กินูนหย่อนคุถังน้ำขังลึก แล้วสะอึกกันกลับทางลับแล!!!

๐ก็กระผมคนซ้อนสังวรณ์สุด       ด้วยถือชุดคุถังระวังแย่
แมงกินูนทั้งคุต้องดูแล ห้ามแม้แต่น้ำกระเพื่อมรึเหลื่อมริน

๐!!!เอ๊ะก็นั่นสะพานจะผ่านไหม    บ่มีไผตอบรับกลับเงียบสิ้น
ไอ้คันหน้าปั่นปานจักรยานบิน    คงได้กลิ่นแปลกแปร่งปั่นแข่งกัน

๐"ตายละหว่าอ้ายอ้ายรั้งท้ายแล้ว      โอ้พ่อแก้วแม่แก้วกระหม่อมฉัน"
คนขับครางคนซ้อนอกอ่อนพลัน    ทันใดนั้นรถก็คว่ำคะมำลง

๐ณ จุดที่ตีเส้นว่าเป็นศพ กลิ้งตลบใส่ดินสิ้นพิษสง
คนขับซ้ายคนซ้อนขวาถลาลง    เฉพาะตรงตำแหน่งแสยงทรวง

๐คุถังน้อยพลอยกระเด็นกระเซ็นซ่าน   น้ำสาดหว่านพงหญ้าน้ำตาร่วง
แมงกินูนมุดดินสิ้นทั้งปวง ใครกล้าทวงกินูนคืนจากพื้นดิน

๐หมดกันแล้วกับกินูนเสียศูนย์, เศร้า      ทั้งตัวเรามาประสบรอยศพสิ้น
น้ำตาไหลเศียรหมอบลงขอบดิน      โอ้ชีวิน โศก, กลัว, สั่น เกินบรรยาย!!!

ป.ล หัวสัก=หัวทิ่ม
คุถัง=ภาชนะใส่น้ำทำด้วยอลูมีเนียม มีหูหิ้ว
ป่าเต็งรัง=ป่าที่มีไม้เต็ง ไม้รังเป็นหลัก พบทั่วไปในภาคอีสาน
แมงกินูน=แมลงปีกแข็งชนิดหนึ่ง กินได้ อร่อยมากแคลเซี่ยมเยอะ อิอิ

	ผู้เขียน	หัวข้อ: (เมื่อคุถังใส่แมงกินูนคว่ำ) (อ่าน 1894 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้