ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ยามพระอาทิตย์อัสดง]

รักเอยเคยพร่ำเพ้อ          ครวญคราง
ไยพี่ถึงปล่อยวาง          ห่างไซร้
ทุกคืนค่ำเลือนลาง          เหมือนว่า
มิใส่ใจหมองไหม้          ร่ำไห้ดับแด

รักเอยแพ้เร่าร้อน          ใจกาย
ไยห่างไกลใจหาย          ใคร่รู้
ทนเจ็บร่ำเดียวดาย          คืนค่ำ
ใจอ่อนไหวยังสู้          ร่ำร้องหวนคืน

พระอาทิตย์อัสดง

[ไพร พนาวัลย์]

รักหวงห่วงตัวเจ้า.........เพียงใจ
ดุจดั่งสายดิ่งใย............คลุกเคล้า
พันผูกทุกข์แค่ไหน..........จมจ่อม  ใจนา
เกรงจะนานเนิ่นเช้า.........หลีกจ้อยหนีหาย

พระพายโปรดจงช่วย........รำเพย
หวงห่วงอย่าไกลเลย.........แจ่มเจ้า
คิดถึงเจ้าจริงเหวย...........กรรมเก่า 
มัวแต่นอนคุดเค้า.............อาบน้ำตาสลาย

 

"ปรางค์ สามยอด"

[เมฆา...]

...รัญจวนหวนแว่วซึ้ง    เพียงออ
เสียงขลุ่ยนำพาคลอ    จ่อเบ้า
ธาราหลั่งไหลรอ       เนตรปริ่ม ตาแฮ
ด้วยพี่คำนึงเคล้า       แต่น้องนวลนาง

...รักเอยเคยเอ่ยอ้าง      ทุกยาม
ไยเปลี่ยนแปลงไปตาม      แวดล้อม
หรือลืมง่ายเพียงความ      นามใหม่ หลงนา
เกินกลั่นรังสรรค์ย้อม      ขลุ่ยท้อเกินครวญ

...นวลเจ้าเล่าแช่มช้อย     โสภี
งามเด่นดั่งจำปี       เปล่งแท้
หากยินแว่วเสียงมี       มนต์เกี่ยว แม่เอย
ปานว่าเสียงครวญแม้      เพรียกร้องเจ้าคืน

...ดื่นดึกนึกไขว่คว้า      เพียงเงา
คืนค่ำรำบายเบา       ทั่วฟ้า
หลงชมชื่นกลับเฉา      ไออุ่น นั้นแล
ทุกอย่างในโลกหล้า     ต่างล้วนรำพันฯ

 
***เมฆา...***




 

*โคลงบทแรกในชีวิตขอรับครับกระผม  อิอิขอบคุณ
สาวอัสดงครับที่จุดประกายเรื่องโคลงสี่สุภาพให้เกิดขึ้นกับเมฆาครับ..อิอิ*

*และก็ขอขอบคุณ คุณฟีย่านะครับที่แนะนำมาทางหลังไมค์ ขอบคุณครับ*

 

[ข้าพเจ้า]

เพราะใจจนจึ่งร้าง  จางหวาน
เจียมจึ่งหลีกหลบพาน-  พบเจ้า
รอคอยอยู่ทุกวาร    เวียนวุ่น
แหนห่วงคอยเคียงเฝ้า  เช็ดน้ำตานาง

ใจมอบวางว่างเว้น  บางวัน
ก็พี่กลัวนวลหน่ายกัน  เกลียดใกล้
เบาเบาก่อนผ่อนผัน     หาใช่  ผลัดแฮ
ยังอยู่ดังเดิมไซร้   ผิดนี้ขอตาย

เทวาซาตาน

[บัณฑิตเมืองสิงห์]

รักเอยเคยเจิดจ้า     แจ่มดวง
เลือนหมดจดจารถ่วง     ถ่านเถ้า
รักเอยพี่เคยหวง     หายหด ไปนา
รักที่พี่เคยเคล้า     คลุกเหล้นดับสลาย ฯ

หมายจารกานท์บทร้อย     เรียงโคลง- สี่เฮย
โคลงรักมักจรรโลง     โลกรู้
แต่งไปอย่าให้โหรง     เหรงบท พจน์แฮ
โคลงรักปักใจผู้     ผ่านแผ้วคำกวี ฯ

รุจีมีมากล้น     เหลือคณา
ไยกลั่นโคลงเศร้ามา     หม่นไหม้
ตัวเราคิดใฝ่หา     หนสู่ รักแฮ
เรากลับแต่งหมองไซร้     โศกเศร้าเคียงกมล ฯ

จนใจลาก่อนผู้     ผองสหาย
รอตะวันเคียงกาย     เกียรติก้อง
คราวนั้นค่อยคิดหมาย     โคลงใหม่ เสียนา
กลั่นรักผ่านโคลงร้อง     ร่ำร้อยเรียงผสาน ฯ

 

บัณฑิตเมืองสิงห์

[yotaga]

 รักเอยหมายชิดใกล้   เคียงกัน
 เพียงแต่สรวงสวรรค์   กลั่นแกล้ง
 ให้รักแค่ในฝัน      จิตมั่น คงนา
 ดวงจิตมิเสแสร้ง    แต่งแต้มคำลวง
                
 รักเอยสุดห่วงห้วง   ดวงใจ
 อยากติดปีกบินไป    สู่ฟ้า
 ถลาร่อนตรงหทัย    พี่นั่น  เลยนา
 เติมแต่งจิตมิให้ล้า     เพื่อให้สุขฤดี
            
รักเอยมีสุขบ้าง    บางครา
อาจเจ็บปวดอุรา    อยู่บ้าง
ยามรักพี่โรยรา   เหินห่าง
ใจจึ่งสุดอ้างว้าง   ไขว่คว้าเพียงลม

[ไม่รู้ใจ]

หวานล้ำคำเอ่ยเอื้อน            วาจา
หวานฉ่ำพร่ำพลิ้วมา                หยั่งได้
หวานรักจักเลือนลา                 ยามจาก
เหลือแค่อาวรณ์ไว้               ก่อให้ทุกข์ตรม

ไม่รู้ใจ




ขอบคุณ น้องฟีย่าห์ ที่ช่วยชี้แนะ ค่ะ

[ข้าพเจ้า]

สงสัยใจพี่เพี้ยน          แผกผัน
ทุกอย่างต่างทุกวัน       เหว่ว้า
รู้สึกสุขหฤหรรษ์          เหินเหาะ  ลอยเเฮ
พานพบเธอเจอหน้า    หนึ่งซึ้งสุดใจ

ทำไมเหรอยากรู้        สักที
เพียงแค่ขอคนดี            อยู่ข้าง
คอยปลุกปลอบพาที      ยามทุกข์
คอยหมั่นคิดถึงบ้าง         เท่านี้ทุกวัน

เทวาซาตาน

[ยามพระอาทิตย์อัสดง]

รักเหมือนฝันเร่าร้อน        เหิมเกริม
กายสั่นสะท้านเสริม       ส่งให้
ลมรักเล่ห์คอยเติม       จรุงแต่ง
ทุกสิ่งอยากมอบไว้       ชั่วฟ้ามลาย

หมายแรงรักเพิ่มขึ้น       มิเฉา
อยากร่ายรำนานเนา       เช่นนี้
ขอเริงร่าเหมือนเงา       ลอยเคลื่อน
จุดประกายช่วยชี้       หนึ่งครั้งมิลืม

พระอาทิตย์อัสดง

* ถูกไหมเนี่ย แต่งไปงงไป ผู้รู้ทุกท่านค่ะ ช่วยอัสดงหน่อยค่ะ ขอบคุณนะค่ะ *

ขอบคุณ ปู่รพี59  พ่อมารฟ้า  พี่hathaichanok  พี่บัณฑิตเมืองสิงห์  พี่เมฆา  พี่เทวาซาตาน  และท่านอื่นๆด้วย
ได้ส่งข้อความดีๆ และความรู้ ให้น้องดง ได้เรียนแต่โคลง ขอบคุณมากนะค่ะ ทุกท่านเลย

[Lจ้าVojกaoนบทนี้*]

ใยรักมากลับร้าง     ลงเอย
เสียชาติเกิดที่เคย   ชอบน้อง
มีตาหาแววเผย    ใดเล่า
มีมากกิ๊กเลยต้อง    จากเจ้าจรไกล

อาลัยหลังอยู่แล้ว    ยังจำ
ถึงโศกสุดระกำ      ก่อนนี้
เพราะใจที่ถลำ      จึงพลาด
หลายคู่หลายคราวซี้   นุชเจ้าจึงจร

วอนเธอยกโทษให้   สักครา
เพียรแบ่งเจียดเวลา   ออดอ้อน
ใจเจ้ากลับเย็นชา    แล้วไม่  แลพี่
ท้ายสุดก็เดือดร้อน   เจ็บทั้งสองคน

น้ำตารินสู่ห้วง       ดวงใจ
ใจพี่หม่นอาลัย       เรื่องนี้
ยามเธอจากพี่ไป     พีเจ็บ
เหมือนพีถูกขยี้      แหลกแล้วใจสลาย....

     งงๆ 5555+ตีความกันเองนะครับพี่น้อง... 

[พรายม่าน]

รักเอยรักอีกแล้ว          รุมรุม
เหลือถ่านลนลานกุม     ก่อเถ้า
กอบใจใส่ไฟสุม          รนส่าย
เปลวหมดรดซากเคล้า   แผ่วเปื้อนใจปลิว ฯ

พรายม่าน
สันทราย
๑๘.๐๔.๕๔

[yotaga]

ถึงชีพวายไม่ให้      ลืมเลือน
ดวงจิตคอยติเตือน  ตอกย้ำ
เพราะรักพี่เสมือน      ดุจดั่ง  แก้วตา
ถึงพี่ทำชอกช้ำ     จิตไร้รักโรย

ยังโหยหาร่ำร้อง      รักจริง
หวังแค่เพียงแอบอิง   ชิดใกล้
กามเทพเสกรักยิง   เข้าใส่ ใจเฮย
เกิดก่อรักคลั่งไคล้   สู่ห้องใจนาง

สุดทางรักไม่ใกล้    เลยนา
ไกลลิบจนสุดตา    เบิ่งได้
ไกลจนเหม่อมองหา   เจอไม่
เก็บแค่ใจเอาไว้      เคลิบเคลิ้มเติมพลัง
   
หวังว่าวันหนึ่งนั้น     ยินดี
เมื่อพี่มีชีวี            สุขล้น
เพียงเห็นว่าพี่มี       จิตสุข เสมอนา
ดวงจิตจักหลุดพ้น     ดั่งแก้วเจียระไน

รักเอยใจเอ่ยอ้าง     ความนัย
ให้พี่รู้หัวใจ             หนึ่งน้อง
เต้นอยู่อย่างหวิวไหว   ไกวแกว่ง   แรงเอย
เพราะว่าใจทุกห้อง    มอบให้พี่แอบอิง

[ไพร พนาวัลย์]

ไก่วัดตัวอวบอ้วน           ชวนกิน
มันไม่ค่อยอยากบิน         อ่อนข้อ
ขาวสวยหมวยยลยิน          ลิ้นนุ่ม จังนา
แต่ตัวเราม่อต้อ              ต่ำต้อยดอยดง

หงส์ทองฟ่องเฉิดฟ้า      ลอยไกล
ลอยไปถึงเมืองใด           บอกด้วย
เมื่อไหร่จะลอยไป        ฝั่งพี่ บ้างนา
คงจะคอยมอดม้วย       ป่วยแล้วใจสลาย

"ปรางค์  สามยอด"
 
แต่งเล่นๆไปเรื่อยๆ ผิดตก ชี้แนะด้วย เน้อ
     

[ทอฝัน]

  อยาก.. เรียงเคียงกับเจ้า     เยาวมาลย์
แต่ง.. เพิ่มเสริมคำกานต์     ผ่องแผ้ว
โคลง.. ครวญอุ่นอ่อนหวาน     ยามกล่าว
รัก.. เอ่ยออกหมดแล้ว     จึ่งแจ้ว เจื้อยมา

  บ้าง.. คราใครเด่นล้ำ     จรุงใจ
จัง.. เอ่อท้นทรวงใน     สะท้าน
เพื่อน.. จงอย่าเยือนไหน     โปรดส่ง พจน์แฮ
เอย.. อ่อนวอนอย่าคร้าน    เร่งร้าง แรมรา

  ช่วย.. มาติงต่อล้วน     ทวนความ
เถิด.. พ่อพอนิยาม     พร่ำบ้าง
เปิด.. ใจก่อนเหยียดหยาม     คนหยิ่ง
รับ.. หน่อยอย่าหลบร้าง     ปล่อยค้าง กลางจินต์

  ข้า.. บินไกลเหนื่อยแท้     แม่คุณ
น้อย.. หนึ่งเพียงพอทุน     ปีกกล้า
เป็น.. ความยิ่งใหญ่หนุน     โอบอุ่น รักเอย
บุญ.. ย่อมเยือนไม่ช้า     ท่วมท้น คณนา

..................................................//ทอฝัน
...ขอบพระคุณท่านบัณฑิตเมืองสิงห์ที่ช่วยกรุณาให้คำแนะนำเจ้าค่ะ...!!!

[ไม่รู้ใจ]

ไฟรักสุมก่อไว้                  รุงรัง
ยากดับตามจิตหวัง             สั่งได้
บอกเพียงอยากหยุดยั้ง        ความขื่น
ลบบ่วงลวงเล่ห์ให้             หมดสิ้นไมตรี

ไม่รู้ใจ

[บัณฑิตเมืองสิงห์]

รักเอยรักนิ่มน้อง     นวลนาง
รักพี่ไป่จืดจาง     เจตน์รู้
รักน้องยิ่งครั้งปาง     ปมเก่า
รักนักรักนางผู้     ผ่องแผ้วเยาวมาลย์ ฯ

สำราญจารบทคล้อย     โคลงตาม
คือหนึ่งนวลอกหวาม      หวั่นไห้
อย่ากลัวพี่ทำทราม     โทรมจิต ใจเอย
อกพี่เหมือนน้องไซร้     ซุ่มเพี้ยงเคียงกมล ฯ

โสภณดลชาติแก้ว     กาหลง
เพียงภักดิ์นวลอนงค์     แน่งน้อย
รับขวัญเฉกดำรง     รวมจับ ใจนา
ครองรักปักใจร้อย     รับรู้หฤทัย ฯ

พิไลไกรลาศโพ้น     พงศา
คงเปรียบนวลกัลยา     เยี่ยงน้อง
สวยพริ้งเลิศนัยน์ตา     ตราบเท่า ทวีเอย
ยลเทียบเปรียบผกาซ้อง     แซ่ไซร้โกสุม ฯ

บัณฑิตเมืองสิงห์

[Lจ้าVojกaoนบทนี้*]

รักเอยรักที่แท้      เป็นไฉน
รักเกิดจากอะไร    ตอบด้วย
ความรักจากใจใคร   จริงแน่
รักที่ยอมมอดม้วย   เช่นนี้มีหรือ ?

รักแท้ควรให้แม่     ไปขอ
หาใช่ร่วมเรือนหอ  แมกไม้
สุมทุมพุ่มใบคลอ    เคลียสุข
ชิงห่ามก่อนสุขได้   แน่แท้รักเทียม

รักกันต้องหมั่นเข้า    ใจกัน
มิใช่แค่เพียงฟัน       แน่น้อง
เริงรื่นซ่านสุขสันต์    แล้วผ่าน
ผลสุดท้ายก็ท้อง     ป่องแล้วทิ้งไป

ความรักใครอยากได้    โหยหา
หาใช่แค่มองตา       แค่นั้น
มันต้องผ่านเวลา      ทดสอบ
แม้ว่าขอบฟ้ากั้น      รักแท้ต้องทน

ปล.คนเขียนเคยมีรักแท้ที่ไหนเล่า  มีแต่ทิษฎี

[พรายม่าน]

กอขอเรียนต่อได้       ปริญญา
มนตร์ร่ำกรำวิชา        ปราชญ์ได้
ดวงดาวฤกษ์โหรา      เจนจบ
เรียนแต่รักเอยไซร้      ห่อนรู้แม้ลาง ฯ

พรายม่าน
สันทราย
๑๙.๐๔.๕๔

[ทอฝัน]

กอขอเรียนต่อได้       ปริญญา
มนตร์ร่ำกรำวิชา        ปราชญ์ได้
ดวงดาวฤกษ์โหรา      เจนจบ
เรียนแต่รักเอยไซร้      ห่อนรู้แม้ลาง ฯ

พรายม่าน
สันทราย
๑๙.๐๔.๕๔

บางทีเรียนรักรู้           บ้างดี
พรายพร่ำคำวจี           เอ่ยถ้วน
ลำนำฉ่ำฤดี           อ่อนรส หวานแฮ
เพียงรักเติมเพิ่มล้วน           แม่นแท้ใจตรึง
 

.........................แซวนิดนึงนะคะ กรุณาชี้แนะด้วยค่ะ//ดรีม

[พรายม่าน]

ถึงมืดมนหม่นคล้ำ      คลำเรียน
ขอผึ่งกลางกงเกวียน   ก่ายช้ำ
โจนจ้ำด่ำสังเวียน      ซมผ่าน
ยิ่งเจ็บชาใจช้ำ          ยิ่งต้องตราตรึง ฯ

พรายม่าน
สันทราย
๑๙.๐๔.๕๔