เสียงซอครวญแหบแห้งราวโหยไห้
ใครหนอใครเริงรมย์พรมกำสรวล
เจือวิโยคแจกจ่ายคล้ายเชิญชวน
โศกพลอยอวลทุ่งหมอกมวลดอกไม้
สิ้นวจีบรรยายนัยกระจ่าง
เสียดเพลงสีออกอ้างอวดอกไข้
พรมนิ้วลากระทมคมเหลือใจ
บาดอารมณ์หวิวไหวไขน้ำตา
เสียงไม้เคาะสะเดาะผืนเคยรื่นรุก
หรือสิ้นยุคสยบจบสิ้นท่า
ถึงซอสีสายไหม้ก็ไม่มา
ทิ้งสัญญาเรี่ยรายกระจายดิน
หวั่นคนซอสิ้นใจไปก่อนจบ
เสียงสะอื้นซ้อนทบซบถวิล
ตะวันพลบดาวพร้อยลอยเมฆิน
ไม่ได้ยินเสียงต่อตอบซอเลย....
โอ้อกเรา เฝ้าซอ แต่รอหาย
สูญมลาย คล้ายเงา นะเจ้าเอ๋ย
ไร้คนรอ คลอข้าง เหมือนอย่างเคย
มีอื่นเชย หรือไร สิ้นไมตรี
คงต้องครวญ ชวนฟัง สั่งถึงสาว
อกใครร้าว คราวคะนึง ถึงนวลศรี
หากอยู่ไหน ใดนั้น ขวัญฤดี
เจ้าของซอ รอวจี ไมตรีคืน.../
บูรพาท่าพระจันทร์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
