แสนคิดถึง สุนทรวิทย์ จิตใจหาย
สุดเดียวดาย จริงหนอ ท้อและหน่าย
ทุกเช้าเย็น เห็นกัน พลันมากลาย
ช่างใจร้าย สายใย ลืมได้ลง
ส่งข้อความ ไปหา หลายคราครั้ง
ใจยังหวัง ป๋ากลับ อย่าลับหลง
ผงเข้าตา เท่านั้น อย่าดันงง
หลายคนคง รออยู่ รู้ด้วยซี
จะหลบลี้ หนีหน้า ไม่ลาบอก
แค่หนามยอก นิดหน่อย ไยถอยหนี
สาวบ้านกลอน อ้อนหา ทุกนาที
รีบเร็วรี่ คืนมา อย่าช้านาน
อยู่กับคน หมู่มาก หลายหลากเรื่อง
แค่ขุ่นเคือง เล็กน้อย ควรปล่อยผ่าน
ยิ่งคิดมาก เกินไป ใจร้าวราน
กลับมาสาน กานท์กลอน ก่อนอย่าไกล
ป๋าไม่อยู่ รู้ไหม ใครเหงาหงอย
ตั้งตาคอย พลอยเศร้า เฝ้าถามไถ่
อย่าลาแล้ว ลาลับ รีบกลับไว
มาต่อกลอน กันใหม่ ให้ครื้นเครง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
