เธอบอกฉัน เสมอ ยามเจอหน้า
ไม่เข้าท่า เสียเลย เชยเฉิ่มไหม
เรื่องสร้างสรรค์ ไม่มี ชี่ช้ำใจ
มองมุมไหน ไม่ชื่น กล้ำกลืนทน
วันนี้ฉัน แต่งสวย สำรวยเลิศ
เดินคอเชิด เปิดอก จนหกล้น
กลับด่าว่า ฉันอ่อย น้อยใจตน
นึกสับสน หม่นไหม้ ไร้ปรานี
ทำอะไร ไม่เคยถูก ทุกเสต็บ
ปากคอยเหน็บ ทิ่มใส่ ให้เจ็บจี๋
เป็นบทเรียน รักร้าว หนาวชีวี
เศร้าเฉื่อยชา ครานี้ ที่กมล
แม้หายใจ ยังผิด เธอคิดได้
ฝืนแค่ไหน ใครรู้ สู้สับสน
ทำร้ายใจ เข้าขั้น กลั้นสุดทน
แหลกปี้ป่น จนช้ำ แล้วย้ำลา
ฉันใช้ใจ ไปรัก ภักดียิ่ง
ไม่เคยกลิ้ง กลอกกลับ สลับขา
สิ่งตอบแทน แล่นขึง ถึงอุรา
เธอพูดว่า ลาขาด แสนบาดใจ
พันทอง
๔/๑๐/๕๖
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
