ได้ฟังข่าว อุทก แล้วอกไห้
แม้นมิได้ อยู่ถึง ซึ่งปัญหา
รับข่าวร้าย สิ้นแล้ว อโยธยา
ถูกตีฝ่า ปราการ สุดทานทน
ฟังข่าวขาน จากเขา เราก็ห่วง
น้ำเหนือล่วง ลงมา พร้อมห่าฝน
ไม่ทอดทิ้ง เคียงบ่า ประชาชน
เธอลำบาก ลำบน กับคนทุกข์
ทั้งร่างกาย ตรากตรำ จนย่ำแย่
ช่วยดูแล แก้ไข ไม่อยู่สุข
คราเศร้าโศก โรคเก่า ก็เร้ารุก
ต้องนอนซุก ทุกคราว เมื่อหนาวตัว
เธอมิเคย บ่นหา ว่าท้อแท้
ไม่มีแม้ ผ้านุ่ม จะคลุมหัว
ไม่มีจิต คิดขลาด หรือหวาดกลัว
คอยพันพัว กับคนไข้ แทบไม่นอน
.....ยากูซ่า.....
แม้นมิได้ อยู่ถึง ซึ่งปัญหา
รับข่าวร้าย สิ้นแล้ว อโยธยา
ถูกตีฝ่า ปราการ สุดทานทน
ฟังข่าวขาน จากเขา เราก็ห่วง
น้ำเหนือล่วง ลงมา พร้อมห่าฝน
ไม่ทอดทิ้ง เคียงบ่า ประชาชน
เธอลำบาก ลำบน กับคนทุกข์
ทั้งร่างกาย ตรากตรำ จนย่ำแย่
ช่วยดูแล แก้ไข ไม่อยู่สุข
คราเศร้าโศก โรคเก่า ก็เร้ารุก
ต้องนอนซุก ทุกคราว เมื่อหนาวตัว
เธอมิเคย บ่นหา ว่าท้อแท้
ไม่มีแม้ ผ้านุ่ม จะคลุมหัว
ไม่มีจิต คิดขลาด หรือหวาดกลัว
คอยพันพัว กับคนไข้ แทบไม่นอน
.....ยากูซ่า.....
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
