รู้..ว่ามีคำอ้อน ก็ตอนได้อ่าน
รู้...แต่ก็ยังเก็บอาการ .เมื่อเธอเติมความหวานมา
รู้...เพราะดูดู..ฉันก็ยังมีค่า..
แค่เธอส่งสายตา ฉันแทบละลาย
แน่..นักรักฉันถึงวันนี้..รักเธอจนล้นปรี่
ขอเพียงอย่าขยี้....ถ้าคิดว่ามีความหมาย
เมียงมองจ้องมานาน..อย่าพานแหนงหน่าย
ขาดเธอฉันต้องตาย..ตายแน่นอน
วอน..อ่านให้จบ..เธอจะพบกับความสงสาร
กลั้นออกมาจากดวงมาน..ผ่านมาเป็นกลอน
ถึงแม้...ไม่ใช่บทละคร
ในบางช่วงบางตอน..ฉันยังหวั่นไหว
ได้โปรด..อย่าโกรธเคืองฉันเลย
ถ้าเธอไม่เคย..คิดมีใจ
ฉันอาจละเมอเพ้อพก..หวั่นวิตกอยู่ข้างใน
ยากที่จะเอื้อนเอ่ยออกไป..ว่าในใจฉัน..นั้นมีเพียงเ...เธอ
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
