ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[กัลมลี*]

ฉันก็ได้เตรียมใจไว้หน่อยแล้ว
ยามเห็นแก้วตกแตกแยกเป็นเสี่ยง
ความสัมพันธ์ของใจก็ใกล้เคียง-
แก้วร้าวเพียง...รอวันแตก...แยกกันไป

ทุกทุกวันฝึกเผื่อใจเพื่อเหงา
ไม่มีเขาสักคนต้องทนได้
มโนภาพถ้าพรากกันจากไกล
เรื่องมิใช่ใหญ่เกินเดินคนเดียว

คืนราตรีมืดดำค่ำดาวไร้
จักจุดไฟส่องทางกลางความเปลี่ยว
หากน้ำตารินไหลใจซูบเซียว
มิขอเสี้ยวหลังใครพักกายซบ

ฉันก็ได้เตรียมใจไว้ก่อนจาก
ตั้งใจฝากยิ้มรอยและปล่อยจบ
แต่ความจริงเกินกลั้นมันท่าวทบ
ฉันเพียงพบ...ตัวเคว้งคว้าง...กลางน้ำตา

[เปลวเทียนเปลี่ยนสี]

แต่พอลอง เดินมาไกล ได้สักพัก
เริ่มทายทัก พักใจ ให้ความเหงา
ไม่มีเขา ไม่มีแล้ว รักครั้งเก่า
มีเพียงเรา ที่เข้าใจ ความเป็นจริง

แม้นความจริง? สิ่งที่คิด ไม่เหมือนกัน?
มีเพียงฉัน และความฝัน ที่มากสิ่ง
ค่อยๆเดิน ค่อยๆก้าว บนทางจริง
เวลาที่หยุดนิ่ง กับสิ่งที่เปลี่ยนไป อาจเพื่อเปลี่ยนแปลง

[กรีนซี]

วันพรุ่งนี้มีไหมไม่อาจรู้
ขอยืนอยู่ตรงนี้ ยามใจแกว่ง
ยอมจำนนความจริงสิ่งเปลี่ยนแปลง
ปลายอุโมงค์อาจเจอแสง ของดวงจันทร์

วันพรุ่งนี้มีไหมไม่อาจรู้
ขอยืนอยู่ตรงนี้ ที่ของฉัน
สิ่งที่คิดผิดพลาดอาจถึงวัน
คว้าเพียงฝันก็ตามไร้ความจริง

กรีนซี

[เปลวเทียนเปลี่ยนสี]

เพียงลำพัง นั่งฟังเพลง บรรเลงผ่าน
เสียงประสาน ผ่านสายลม บ่มความเขลา
บ่มเพาะไว้ ในหัวใจ ที่บางเบา
พลันว่างเปล่า เคล้าเรื่องจริง ยิ่งงมงาย

ไม่เหมือนสิ่ง ที่คิดไว้ ในตอนเริ่ม
เพียงเผลอเคลิ้ม เติมแต่งไกล ไร้ความหมาย
เพียงฝ่ายเดียว ที่เกี่ยวเรื่อง เปลืองไทม์ไลน์
ที่คิดหมาย คล้ายจะจริง แต่ไม่มี

ความเป็นจริง ยิ่งไม่เหมือน ยิ่งไม่เหมือน
แต่บิดเบือน เลือนลางเห็น เช่นหลบหนี
เสียแรงเปล่า เข้าใจไม่ยาก หากสมองยังมี?
หยุดพยายามเสียที มันไม่มีทาง อย่างที่ต้องการ

[PIKuL]

พยายามฝ่าลมพายุฝน
ด้วยเพียงเอาหัวใจตนทนก้าวผ่าน
แบกเหตุผลไว้มากมายในวันวาน
เพื่อรองรับเหตุการณ์วันไร้เธอ

ต้องอยู่ได้แหละนะ..ในวันนั้น
ความมุ่งมั่นเกินร้อยอยู่เสมอ
แต่ทว่าความจริงที่พบเจอ
มีคำถามเวิ่นเว้ออยู่มากมาย

เมื่อเห็นเธอหันหลังเพื่อลาจาก
สองมืออยากเกี่ยวกอดกลัวลับหาย
เริ่มวิงวอนอ้อนขอจนวุนวาย
หวังเพียงแค่สุดท้ายไม่จากลา

หัวใจพังทั้งดวงรับไม่ไหว
เจ็บปวดมากจนเกินไปเหมือนใกล้บ้า
ที่คิดไว้ว่าเตรียมพร้อมตลอดมา
สุดท้ายแล้วก็ไม่กล้ารับความจริง.

[เปลวเทียนเปลี่ยนสี]

โลกความจริง ยิ่งนานไป ไร้ปราณี
ไม่ได้มี เหมือนที่ใจ เคยวาดไว้
ต่างผู้คน อลวน คนต่างใจ
บ้างสิ้นไร้ บ้างไร้ใจ บ้างไร้ดี

ความเป็นจริง ยิ่งกว่าที่คิด ยิ่งคิดยิ่งหวั่น
หากมัวเพ้อฝัน ก็พลันสลาย กลายเป็นธุลี
ทั้งคนที่จากไป ทั้งที่อยู่ไกล ทั้งใกล้ไม่มี
หยุดเศร้าเสียที ปล่อยให้ใจได้สงบสักที ได้ไหม?

อะไรจริงอะไรเท็จ? เลิกเกิดคำถาม
ใช้ชีวิตต่างจากนิยาม?บ้าง?ก็ได้?จริงไหม?
ก็ไม่ติดนะ หากจะใช้เวลา ไร้สาระใด
แค่วันนี้ยังหายใจ แม้ไกลความจริงออกไปทุกที