แสงสว่าง สุดทางไกล ที่ใช้ปัก
ธงแห่งรัก หวังเดินเข้า สู่เป้าหมาย
แต่จนแล้ว หรือจนรอด ที่ทอดกาย
เดินขวาซ้าย เข้าไปใกล้ กับไม่เจอ
ดั่งตัวเธอ ที่ฉันหวัง จะรั้งไหว
ใช้หัวใจ และทุกอย่าง ขวางเสมอ
รู้แค่ซื้อ เวลาใว้ ใช้บำเรอ
ใจที่เธอ เมินอยากทิ้ง สิ่งตั้งใจ
คำว่ารัก ที่เคยให้ มันไม่เหลือ
เพราะความเบื่อ กัดกินหมด ทดไม่ไหว
สายใยค้าง รอวันตัด ปัดสิ้นไป
เหมือนฟืนไฟ ท่อนสุดท้าย คลายลุกโชน
เดินตามหลัง ไม่เคยทัน รักมันจบ
การฝืนคบ ช่างโหดร้าย กลายเหตุผล
เหมือนดังวิ่ง ตามม้าศึก คึกกระโจน
แรงของคน หรือจะสู้ ต้องรู้ตัว
ยิ่งเดินตาม รักยิ่งไกล ยากไคว่ขว้า
ตายิ่งพร่า แสงถูกปิด มิดจนทั่ว
ไม่เห็นเลย เดินหลงทาง ช่างน่ากลัว
คืนสลัว ไร้จันทร์ส่อง คนหมองใจ
