เมื่อก่อนนี้ผมเคยคิดว่าทำยังไงน้อ...ถึงจะเปลี่ยนสำนวนกลอนเราให้ผิดไปจากเดิม ให้คนอ่านจำไม่ได้(จริงๆแล้วไม่มีใครจดจำอยู่แล้วละ)
ว่าเราเป็นคนแต่ง แปลงสำนวนให้คล้ายกับมือใหม่หัดแต่ง
ก. แบบแต่งไม่สัมผัส แต่คงเอกลักษณ์ ![ยิ้มให้จ้ะ](http://www.klonthaiclub.com/Smileys/default/wink.gif)
หัวใจรักฉันเหมือนสายน้ำไหล
ที่ลอยไปสู่จุดหมายที่ปลายทาง
คือตัวเธอช่วยปลดปล่อยความอ้างว้าง
รู้เพียงอย่างใจนี้มันรักเธอ
ไม่มีใครคนไหนมาแทนได้
เพราะหัวใจยังคงรักอยู่เสมอ
แม้เพียงฝันขอให้ฉันได้เจอะเจอ
ยังละเมอในทุกครั้งที่หลับตา
![ยิ้มให้จ้ะ](http://www.klonthaiclub.com/Smileys/default/wink.gif)
เก็บไปฝันถึงวันรักหวานฉ่ำ
ได้เอ่ยคำรักนี้มีคุณค่า
สิ่งที่คิดแสดงออกด้วยสายตา
ให้รู้ว่ารักเพียงใดใจต้องการ
ข. เขียนแบบมือใหม่ แบบว่าไม่ค่อยรู้ฉันทลักษณ์เพราะมีเธอโลกนี้จึงสดใส
แม้มีใครยังไม่เท่ากับเธอนั้น
เธอที่รัก เธอที่รัก ภักดิ์มานาน
คือความฝัน ของฉัน ที่รักเธอ
เพียงหนึ่งเดียวในใจไม่อาจบอก
กลัวช้ำชอกรักฉันเพียงฝันเพ้อ
แอบมีใจข้างเดียวเกี่ยวละเมอ
มอบเสนออย่างนี้หลายปีมา
จะบอกรักจากใจให้คิดถึง
ยังพรั่นพรึงอ่อนไหวใจไม่กล้า
กลัวเธอนั้นบอกมีใครในสายตา
จึงทนช้ำเรื่อยมาไม่พาที
![หัวโขมย](http://www.klonthaiclub.com/Smileys/default/zzzzbergler.gif)