ความรัก : สิ่งที่โลกหลีกเลี่ยงไม่ได้
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน
12 มิถุนายน 2024, 11:25:PM *
ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)
 
หน้า: [1]
  ชุมชน  |  ส่งหัวข้อนี้  |  พิมพ์  
ผู้เขียน หัวข้อ: ความรัก : สิ่งที่โลกหลีกเลี่ยงไม่ได้  (อ่าน 2420 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้
25 กุมภาพันธ์ 2012, 01:30:AM
ภู กวินท์
Special Class LV6
นักกลอนเอกแห่งวังหลวง

******

คะแนนกลอนของผู้นี้ 364
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 383


สนสามใบ กับใครหลายคน


« เมื่อ: 25 กุมภาพันธ์ 2012, 01:30:AM »
ชุมชนชุมชน




ความรัก : สิ่งที่โลกหลีกเลี่ยงไม่ได้
.....
กลืนความหลอกลวง ที่เยินยอ
หลับตาต่อหน้าความผิดพลาด วาดความหวัง
ผ่านไปจนหมดสิ้น แล้วกำลัง
แม้กระทั่งจุดหมาย ลมหายใจ
.....
ชีวิตถูกลิดรอน จากตอนนั้น
เบิกบานและแบ่งปัน  ถึงวันใหม่
นิยามแห่งความรัก, มักจากไป
ปิดประตูเอาไว้ แล้วก็ตาม
.....
สำแดงให้ประจักษ์ การกักขัง
ความรักยังคงเดิน ใจเกินห้าม
แม้ไม่ใช่วิถี อันดีงาม
ที่เราต่างพยายาม หลีกเลี่ยงมัน
.....
กำหนดขึ้นมาโดย ความรู้สึก
บนพื้นฐานสำนึก อันลึกลั่น
มีความเจ็บปวดรวดร้าว เป็นเดิมพัน
เคว้งในความฝัน ยอมจำนน
.....
ภายในขอบเขต แห่งความเข้าใจ
อาจหวั่นไหวเพ้อพก การตกหล่น
โลกที่ว่างเปล่า ไร้ผู้คน
บนถนนละเมอ, เราเจอกัน..!!
.....

 น้อยใจแล้วด้วย
ภาพจาก oknation.net

ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : บอม ซอง ดุ๊ก, ช่วงนี้ไม่ว่าง, ยามพระอาทิตย์อัสดง, รัตนาวดี, รพีกาญจน์, บูรพาท่าพระจันทร์, amika29, panthong.kh, ...สียะตรา.., สะเลเต, ..กุสุมา.., sunthornvit, plang, กลีบเมฆ, แป้งน้ำ, เมฆา..., ♥หทัยกาญจน์♥

ข้อความนี้ มี 17 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า
25 กุมภาพันธ์ 2012, 07:40:AM
panthong.kh
Special Class LV6
นักกลอนเอกแห่งวังหลวง

******

คะแนนกลอนของผู้นี้ 2989
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: หญิง
กระทู้: 8,676



« ตอบ #1 เมื่อ: 25 กุมภาพันธ์ 2012, 07:40:AM »
ชุมชนชุมชน


บนถนน ละเมอ เพ้อถึงอยู่
อยากให้เธอ นั้นรู้ สู้บากบั่น
อุปสรรค เพียงใด ไม่ว่ากัน
จะฝ่าฟัน เพื่อพบ ประสบเจอ

ไม่ต้องกัก ต้องขัง หรือรั้งไว้
ปล่อยใจให้ มีสิทธิ์ คิดเสมอ
หากใคร่ครวญ ส่วนลึก นึกถึงเธอ
ยิ่งป่วนปั่น ฝันเพ้อ ละเมอครวญ

ความเจ็บปวด คือยา รักษาจิต
ว่าจะทน ทานฤทธิ์ พิษกำสรวล
หรือจะยอม แพ้พ่าย เพราะอายนวล
คงไม่หวน ล้วนสิ่ง เป็นจริงแท้
พันทอง

ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : สะเลเต, ..กุสุมา.., รพีกาญจน์, amika29, sunthornvit, plang, กลีบเมฆ, แป้งน้ำ, เมฆา..., ♥หทัยกาญจน์♥

ข้อความนี้ มี 10 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า
หน้า: [1]
  ชุมชน  |  ส่งหัวข้อนี้  |  พิมพ์  
 

Email:
Powered by SMF 1.1.2 | SMF © 2006-2007, Simple Machines LLC | Thai language by ThaiSMF
s s s s s