ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ปรางทิพย์]

เสียงกระซิบผ่านรุ้ง       ปลายทาง
หวังโอบรักนวลนาง       ซ่อนไว้
สะพานเชื่อมถึงปราง      หมายบอก
ไออุ่นสองแขนไซร้       พี่น้องโหยหา ฯ

จากใจหนึ่งซึ้งนักประจักษ์จิต
ช่วยพิชิตพิษเน็ตช่างเข็ดเหลือ
หลายวันคืนฝืนหาแม้ล้าเจือ
แต่ไม่เบื่อเมื่อเพื่อนร่วมเตือนคอย

"ไม่รู้ใจ" ไขว่คว้าตามหาเหตุ
เธอแจ้งเขตเลศข้อไม่ท้อถอย
อีกถามไถ่ไขขานประสานรอย
ใช่เลื่อนลอยถ้อยคำฉ่ำอุรา

"ลุงเวป" หรือคือผู้อยู่เบื้องหลัง
เข็ญพลังหวังช่วยด้วยสรรหา
ข้อบกพร่องตรองดูสู้ยิบตา
ฝากกราบมาครานี้ตรงที่ใจ

เพราะอยู่ไกลในแดนอันแสนหนาว
มองห้วงหาวดาวเดือนยามเคลื่อนไหว
เกิดความเหงาเศร้าหม่นล้นฤทัย
หมายอาศัยใบบุญไว้หนุนนอน.....

สวัสดีค่ะ เพื่อน ๆ ทุกท่าน ลุงเวป  คุณปรางค์สามยอด คุณ (วิ) ไม่รู้ใจ คุณระนาดเอก ฉันมันก็แค่นี้  ยามพระอาทิตย์อัสดง  แม่ค้าหน้าหวาน  พลังศรัทธา
และเพื่อน ๆ อีกหลายท่านที่ไม่ได้เอ่ยชื่อ คอยเป็นกำลังใจให้ ปรางทิพย์ ตื้นตันในน้ำใจไมตรีค่ะ  กลอนบทนี้ปรางพยายามลงอยู่ หลายครั้งมาก เพี้ยง...ขอให้ครั้งนี้สำเร็จทีเถิด...

[บอม ซอง ดุ๊ก]

 emo_47เป็นบรรยากาศที่อบอุ่นดีจริงๆ แบบนี้สิ ถึงเรียกว่าชุมชนที่กรุ่นไมตรี

 emo_84อ่านแล้วยิ้มมมมมม

[ไม่รู้ใจ]

จะมีไหม สักคน เฝ้าวนหา
เป็นเพื่อนยา ที่แท้ แน่เสมอ
มิลวงหลอก ชอกช้ำ ย้ำจริงเออ
เพียงพบเจอ ที่ไหน ไม่สำคัญ

เวลาเหงา หม่นหมอง ครองความทุกข์
เปลี่ยนเป็นสุข ข้างกาย หายโศกศัลย์
คอยอยู่ซับ น้ำตา อย่าเว้นวัน
อยากให้ฝัน เป็นจริง เหนือสิ่งใด

ยินดีด้วย ค่ะ  คุณปรางทิพย์

[hort39]

ถึงอยู่ไกลสุดหล้าขอบฟ้ากั้น
สื่อถึงกันด้วยกลอนเว้าวอนหา
ถึงอยู่ห่างเพียงไหนไกลสุดตา
ก็รู้ว่าหัวใจเราใกล้กัน

แม้นมิเคยพบหน้ากันมาก่อน
คนรักกลอนก็ซึ้งจึงร่วมฝัน
ฝากบทกลอนมิตรภาพตราบนิรันดร์
สานสัมพันธ์มั่นไว้ไม่เสื่อมคลาย...


 

[ยามพระอาทิตย์อัสดง]

ยินเสียงแว่ว..แก้วตา..พาใจสั่น
 เอ๊ะใครกัน..พลันตื่น..คืนสดใส
 พี่ปรางทิพย์..ขยิบตา..มาไวไว
 บอกลงไป..ในกลอน..อ้อนพี่ปรางค์
 
คอยห่วงใย..ให้กัน..มั่นรักษา
 ด้วยชีวา..นำพา..อย่าได้ห่าง
 มีลุงเวป..เปิดไฟ..คอยนำทาง
 ส่องสว่าง..นางน้อย..คอยลงกลอน
 
พระอาทิตย์อัสดง
 
ปล. คงคิดเช่นเดียวกันกับพี่ปรางทิพย์นะค่ะ  อัสดง ขอขอบคุณที่สุด คือ"ลุงเวป"
  ที่ได้พยายามเป็นอย่างมากหาทุกวิธีทางทำให้คนที่อยู่ต่างประเทศอย่างเช่นลุงปรางค์
  พี่ปรางทิพย์ และ อัสดง ได้ลงกลอนและได้คุยกับเพื่อนๆอีกครั้ง อัสดง
 มีความรู้สึกเดียวกันกับพี่ปรางเพราะคนที่อยู่ต่างประเทศส่วนใหญ่
 นอกจากเลิกเรียนหรือเลิกงานแล้วก็คงอยู่ได้แค่ที่บ้าน  ด้วยจากอากาศที่หนาวและการเดินทางไม่สะดวกสบายเหมือนที่เมืองไทย 
 อยากขอบคุณ "พี่วิ" ที่คอยหาวิธีเสอนแนะที่จะทำให้คนที่อยู่ต่างประเทศเข้ามาเล่นได้อีก  และ อีกหลายท่าน ในบ้านกลอนไทย 
 ยังต้อนรับเป็นอย่างดี  ขอบคุณทุกท่านค่ะ  (ใครว่าอยู่เมืองนอกสบาย  )
                   เผื่อจะลงได้ยากมากเลยค่ะ เมื่อกี้ก็พยายามลง โดนตัดหน้ากลอนหายหมดเลยค่ะ (อยากจะร้องไห้ )