สงสารรัก ที่ปักลง ตรงดินเลน
มันก็เอน อ่อนไหว ไร้แรงฝืน
คนอ่อนแอ แพ้พ่าย ไร้แรงยืน
แม้จะฝืน ก็ยังล้ม...ในตมเลน
สงสารคนอกหัก เพราะรักทิ้ง
ทั้งรักหญิง รักชาย หมายให้เห็น
เพราะเหตุใด ให้รัก หักกระเด็น
เหมือนดั่งเช่น ไม่รักกัน วันแต่งงาน
หากว่ารัก เหตุใด จึงหน่ายรัก
ให้ประจักษ์ ใจสอง จึงต้องสาน
เพราะว่าเขา หรือเรา เผารักราน
จึงประสาน- งากัน ในวันนี้
เราต้องการ อะไร ไปกว่ารัก
มั่งมีนัก ปานใด ให้สุขศรี
หรือว่าเธอ กับเขา เก่าแรมปี
ไม่เหลือมี ความงาม.. ถามไถ่กัน
ขอให้ฟื้นความหลัง มานั่งพูด
ให้คิดสูตร สมการ สมานฉันท์
ก่อนเคยชื่น อย่างไร ให้พูดกัน
คำรำพัน ข้างหู....... ผู้ใดฟัง ?
หากจากไป แล้วไม่ ไปออกบวช
ยังมาอวด หาใหม่ ให้ลืมหลัง
รู้ได้ไง คนใหม่ จะจีรัง
คนเก่ายัง ทิ้งมา พาอาดูร
ใครเขารู้ รักง่าย หน่ายเร็วนัก
ใครจะรัก จริงใจ ให้สิ้นสูญ
เขาก็เลิก อีกครั้ง นั่งอาดูร
ไม่ค้ำคูณ เพราะเคยทำ ก่อกรรมมา
เพราะฉะนั้น ใครเลิกไป ไม่ต้องเศร้า
ขอให้เขา ไปดี มีหรรษา
หากทุกข์กว่า ก็ขอ ให้กลับมา
แผ่เมตตา พาพ้น วังวนกรรม
