นางฟ้างาม จากแดนใด ในสวรรค์
จำแลงโฉม โลมลัน พลันเฉิดฉาย
เอื่อนเอ่ยทัก นักเดินทาง ที่ย่างกราย
จึ่งหันซ้าย แลขวา หาเสียงนาง
หากคำถามมีคำตอบ อยากมอบไว้
น้องนางฟ้า จากสรวงใด ถึงได้ว่าง
มีเวลา มาร้อยคำ สำนวนนาง
เอ่ยทายทัก นักย่ำอย่าง อย่างเบาใจ
ยื่นมือให้ ไม่ถึงแน่ แต่จะยื่น
แม่ขวัญยืน จะยื่นกลับ รับมือไหม
หากรังเกียจเดียจฉันท์ คงหวั่นใจ
เดินก้มหน้า หลบหาย ในดงแดน
หากแม้รับ กับน้ำใจ ไมตรีจิต
โปรดสักนิด ยื่นมือมา อ้าควงแขน
ร่วมเดินทาง บนถนน คนไร้แฟน
นักเดินทาง จากต่างแดน ควงแขนกัน...
เราจะร่วมก้าวย่าง บนหนทางแห่งบทกวี จินตนาการและวาที จะมีคู่นักเดินทาง
ลมน้อยๆรอคอยมานานนัก
ตามแอบรับนักเดินทางอยู่ใกล้
หากแม้น้องไม่คิดรับไมตรีใจ
เหตุไฉนถึงส่งเสียงเรียกนักเดินทาง
โปรดอย่างมองว่าน้องสูงเทียมฟ้า
น้องไม่กล้าจะรับคำชมนั้น
น้องเป็นเพียงลมน้อยลอยไปตามที่ฝัน
และรอวันที่นักเดินทางจะสนใจ
หากวันนี้สิ่งที่หวังเฝ้าฝันคิด
สมดังจิตที่ตั้งไว้แล้วหนา
นักเดินทางตอบรับรักฝากใจกลับมา
แล้วสัญญาว่าจะอยู่กับสายลมไปนิรันดร์
