13 กรกฎาคม 2012, 11:05:AM |
อริญชย์
|
|
« เมื่อ: 13 กรกฎาคม 2012, 11:05:AM » |
ชุมชน
|
|
เกื้อกูลต่อมวลมิตร ลิขิตเพื่อสังคม เพาะบ่มเพื่อพงไพร ก้าวไปเคียงผองชน
|
|
|
13 กรกฎาคม 2012, 01:27:PM |
|
|
13 กรกฎาคม 2012, 02:41:PM |
toshare
|
|
« ตอบ #2 เมื่อ: 13 กรกฎาคม 2012, 02:41:PM » |
ชุมชน
|
มิกล้าๆ ว่าเป็นผู้รู้ แต่บังอาจติติง 555
ของคุณอริญชย์
พราวพร่าง วาม สอดคล้องดี แต่ เวิ้งว้าง ไม่ค่อยเข้ากันนะ ถ้า ผีเผือก จะหมายว่า ผีตัวเทาๆ ขาวๆ เหมือนหมาย น่าเป็น เหมือนหมอก
วรรคแรก บทที่สอง ไม่เข้ากับเนื้อหาส่วนหลัง
หลงหลั่งหล้า น่าเป็น หลงใหลหล้า หลั่ง=ไหล ไม่น่าใช่
ของคุณดุลย์ สิ้นละมุน
เนื้อหาสอดคล้องดีกว่าของคุณอริญชย์ ไล้แล ถ้าตั้งใจว่า มองไปทั่ว ก็ ok ถ้าจะหมายว่า ไม่มีคนใส่ใจ ก็ผิดแน่
ครูภาษาบางคน เคร่งเกิน คงไม่ยอมให้ แคร์ 555 เนาว์ นี่ มาจาก นว=เก้า เนา=อยู่
แค่เบาๆ ก่อนก็แล้วกัน ไม่ขัดเคืองแน่นะ
ขอแสดงความเห็นครับ ผมอยากให้ ติชม แบบนี้ จะได้ ปรับปรุงความสามารถ ได้ง่ายขึ้น ขออภัยครับ หากไม่สมควร
|
|
|
|
13 กรกฎาคม 2012, 03:20:PM |
D
นักรบทุกบอร์ด
คะแนนกลอนของผู้นี้ 3313
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 3,894
ขอขอบพระคุณทุกภาพจาก Internet & Youtube ค่ะ
|
|
« ตอบ #3 เมื่อ: 13 กรกฎาคม 2012, 03:20:PM » |
ชุมชน
|
ตาม"พี่ดุลย์"มาละ(ถูไถด้วยคน) ได้แค่นี้เอง ปวดหัวค่ะ
ค่อนคืน ดายเดียว เหลียวเหลือบแล ท้อแท้ หม่นหมอง ข้องขื่นขม เนาแนบ แอบอาบ ซึมซาบซม ตรอมตรม เหนื่อยหน่าย แพ้พ่ายพราง
รอนแรม ร้อนรุ่ม กลุ้มเกินแก้ ดวงแด แขไข ให้เหินห่าง ลบเลือน ลาลับ ทับทุกทาง เวิ้งว้าง วังเวง วิเวกวน ขอบคุณ "พี่ทูแชร์" ที่แนะนำค่ะ "ดิน"
|
|
|
|
13 กรกฎาคม 2012, 03:40:PM |
|
|
14 กรกฎาคม 2012, 02:59:AM |
บ้านริมโขง
|
|
« ตอบ #5 เมื่อ: 14 กรกฎาคม 2012, 02:59:AM » |
ชุมชน
|
ดวงเดือน เด่นดาว พร่างพราวพราย ฟากฟ้า คงคล้าย ไกลเกินกู่ มองหมาย หายหน ชนชื่นชู หดหู่ อยู่ยั้ง นอนนั่งเนา
นางน้อง มองเมิน การเกินแก้ ท้อแท้ แลเลย เปรียบเปรยเปล่า เคยคำ ฉ่ำฉม รื่นรมย์เรา กาลกลับ จับเจ่า เหงางมงาย
ไม่มี ค่าค้ำ น้อมนำเนื่อง ปลดเปลื้อง เรื่องเริ่ม ส่อเสริมสาย ลืมเลย เคยคู่ ดูเดียวดาย ห่างหาย เหือดแห้ง เปลี่ยนแปลงไป
เจ็บจำ ย้ำเยือน เหมือนหมกเม็ด กลับเกล็ด เข็ดขาม หวิวหวามไหว เจ้าจาก ฝากฝัน กันก่อนไกล หมองไหม้ ไร้เริ่ม ต่อเติมตน
ทุกข์ท้อ รอรัก หน่วงหนักหน้า นัยนา ล้นไหล หมองไหม้หม่น ค่ำคืน เต็มตื้น กลืนกล้ำกล คือคน ล้นโลก..ร้ายโรครุม.
"บ้านริมโขง" ๑๔ กรกฎาคม ๒๕๕๕
|
|
|
|
|