| 12 เมษายน 2012, 01:55:PM |
|
sunthornvit
|
 |
« เมื่อ: 12 เมษายน 2012, 01:55:PM » |
 ชุมชน
|
ใครหนอ แสนประเสริฐ
สร้างเราเกิด กำเนิดมา
โอบอุ้ม คุ้มชีวา
เปี่ยมเมตตา เป็นอาจิณ
ใครหนอ เฝ้าห่วงใย
เอาใจใส่ ไม่จบสิ้น
ปัดป้อง ผองมลทิน
เหงื่อไหลริน ก็ยินดี
ใครหนอ ทุกข์แทนเรา
คราวโศกเศร้า เขาขวัญหนี
เจ็บป่วย ช่วยพัดวี
มิหลีกลี้ มีน้ำใจ
จะใคร ที่ไหนหนอ
คือแม่,พ่อ ท่านก่อให้
การุณย์ บุญเกริกไกร
ดุจเทพไท ไท้เทวัญ
สำนึก ระลึกถึง
จิตซาบซึ้ง จึ่งยึดมั่น
รักพ่อ แม่พอกัน
เท่าชีวัน ฉันพึงมี
กตัญญู บูชาไซร้
จดจำไว้ ในเกศี
พระคุณล้น ชลธี
ตัวลูกนี้ มิมีลืม
สุนทรวิทย์
|
|
|
|
|
|
 ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : สิงขร, ปู่ริน, ไม่รู้ใจ, Prapacarn ❀, บ้านริมโขง, ยามพระอาทิตย์อัสดง, yaguza, หนามเตย, กามนิต, สะเลเต, รพีกาญจน์, panthong.kh, ลมหนาว, พ่อค้าพเนจร, รัตนาวดี, sucklife
ข้อความนี้ มี 16 สมาชิก มาชื่นชม
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
| 12 เมษายน 2012, 02:46:PM |
|
ปู่ริน
|
|
« ตอบ #1 เมื่อ: 12 เมษายน 2012, 02:46:PM » |
ชุมชน
|
ใครหนอ ก่อชีวิต สอนให้คิด ฉันสุดปลื้ม
แสนรัก แสนดูดดื่ม มิลืมเลือน เตือนติดตา
พ่อแม่ ให้เงินใช้ มีแต่ให้ ให้ห่วงหา
ร่ำเรียน เพียรวิชา ใช้เลี้ยงชีพ ชีพของตน
ยามไข้ ท่านคอยเฝ้า ทุกค่ำเช้า มิเคยบ่น
ยามทุกข์ ยอมทุกข์ทน จนลูกน้อย สุขสบาย
ลูกร้อน แม่ร้อนจิต เฝ้าครุ่นคิด ไม่ห่างหาย
ลูกเศร้า มิคลาดคลาย แม่ยอมตาย ยอมตายแทน
ลูกลูก คิดบ้างไหม ว่าเมื่อใด ท่านสุขแสน
ควรคิด คิดตอบแทน ทรงคุณค่า ค่าน้ำนม
ริน ดอนบูรพา
๑๒ เม.ย. ๕๕
|
|
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : ยามพระอาทิตย์อัสดง, ทอฝัน, yaguza, หนามเตย, กามนิต, sunthornvit, สะเลเต, panthong.kh, รพีกาญจน์, ลมหนาว, รัตนาวดี, sucklife
ข้อความนี้ มี 12 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
| 12 เมษายน 2012, 03:59:PM |
|
sunthornvit
|
|
« ตอบ #2 เมื่อ: 12 เมษายน 2012, 03:59:PM » |
ชุมชน
|
ลูกมาก พายากจน
ท่านมิบ่น ทนขื่นขม
อาทร ป้อนน้ำนม
ประคบประหงม อบรมไป
อดออม ยอมอาบเหงื่อ
หวังเลือดเนื้อ เมื่อเติบใหญ่
ดีล้ำ จำเริญไกล
ก็สุขใจ ไร้กังวล
ลูกโต พลันโผจาก
ลืมรกราก ซากขัดสน
เหลียวแล แต่ตัวตน
คนแล้วคน น่าจนใจ
สุนทรวิทย์ |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| 12 เมษายน 2012, 07:09:PM |
|
sunthornvit
|
|
« ตอบ #6 เมื่อ: 12 เมษายน 2012, 07:09:PM » |
ชุมชน
|
ลูกน้อย หรือลูกมาก
ต่างลำบาก ยากจนไซร้
หาเลี้ยง ชีพกันไป
มิเคยได้ สุขสบาย
อดออม พร้อมอดกลั้น
ทุกทุกวัน หวั่นไม่หาย
เช้ามีด ต่างยืดกาย
จวบจนสาย หน่ายอุรา
มิมี ที่สิ้นสุด
โลกมนุษย์ สุดไขว้คว้า
จำใจ ให้ระอา
เบื่อหนักหนา ขอลาที
พันทอง
[/quote] หมดสิทธิ์ คิดตีจาก
ถึงทุกข์ยาก หลากหน้าที่
ลูกเปรียบ เทียบชีวี
ย่อมอารี มีแก่ใจ
สายใย ในพ่อแม่
มิผันแปร แลหวั่นไหว
อ่อนเปลี้ย เสียเหงื่อไคล
เพื่อลูกได้ ไม่ท้อเลย
สุนทรวิทย์
|
|
|
|
|
| 13 เมษายน 2012, 11:52:AM |
|
TAKA
|
|
« ตอบ #7 เมื่อ: 13 เมษายน 2012, 11:52:AM » |
ชุมชน
|
ไม่มีใครรักเราเท่าพ่อแม่
ยามท่านแก่ดูแลอย่าทอดทิ้ง
พระในบ้านสองท่านกล่าวไว้จริง
ทำในสิ่งประเสริฐกันเถิดเรา
อย่าให้ท่านรอคอยชะเง้อหา
รอการมาของลูกพบความเศร้า
ลูกทุกคนไม่เห็นแม้แต่เงา
เพราะพวกเขาหลงลืมคนที่คอย
ยากมีใครรักเราเท่ากับท่าน
รออยู่บ้านชะเง้อคงเศร้าสร้อย
เฝ้าตั้งตารอการมาของลูกน้อย
น้ำตาปรอยปรับทุกข์กันสองคน
|
|
|
|
|
|
