เพียงเธอ
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน
09 มิถุนายน 2024, 06:12:AM *
ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)
 
หน้า: [1]
  ชุมชน  |  ส่งหัวข้อนี้  |  พิมพ์  
ผู้เขียน หัวข้อ: เพียงเธอ  (อ่าน 4889 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้
03 มกราคม 2011, 06:43:PM
สายลมสีขาว
Special Class LV6
นักกลอนเอกแห่งวังหลวง

******

คะแนนกลอนของผู้นี้ 261
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: หญิง
กระทู้: 823


จงพัดพา ความเป็นไปได้


« เมื่อ: 03 มกราคม 2011, 06:43:PM »
ชุมชนชุมชน

- เพียงเธอ -



ลมแผ่วแผ่ว พัดผ่าน ลานในสวน
ดั่งเชื้อชวน มวลจิต สถิตขวัญ
ค่อยค่อยพัด เอื่อยเอื่อย เรื่อยเรื่อยปัน-
ความหมายนั้น ของภาพนี้ ที่มีเรา

สองมือจับ มือเธอ ไว้ให้มั่น
คนสำคัญ ผู้ลบ เลือนความเหงา
ผู้ช่วยฉัน ให้หลุดพ้น จากหลังเงา
ที่มีเพียง ความเศร้า เคล้าดวงใจ

จะรักษา ดูแล ด้วยชีวิต
แม้เบื้องหน้า ถูกลิขิต ชวนจิตไหว
มิเคยหวั่น กับปัญหา หรืออื่นใด
เพื่อหนึ่งใคร คือเธอ ... ดั่งเฌอมาลย์

อย่าทิ้งฉัน ให้ใจ ต้องเดินหลง
เพราะฉันคง ไม่กล้า และอาจหาญ
แสงสว่าง เพียงหนึ่ง ซึ่งพบพาน
ช่วยขับกาฬ เงามืด จากฉันที

ช่วยเป็นไฟ ในคืน อันหนาวเหน็บ
ช่วยฉันเก็บ น้ำตา ตามดิถี
ช่วงเป็นแสง แห่งค่ำ ย่ำราตรี
ซึ่งเคยมี เพียงความเหงา และหวาดกลัว
ข้อความนี้ มี 14 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า
03 มกราคม 2011, 07:54:PM
สายใย
กิตติมศักดิ์
*

คะแนนกลอนของผู้นี้ 600
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 2,699


ช่างเขาเฮอะ


เว็บไซต์
« ตอบ #1 เมื่อ: 03 มกราคม 2011, 07:54:PM »
ชุมชนชุมชน




ลมไหวแผ่ว พลิ้วผ่าน ในลานสวน
สายัญจวน จางจืด มืดสลัว
ระวีลับอับแสงแดงหม่นมัว
ใจระรัวจวนดับพร้อมกับวัน

กอดกระชับ รับขวัญอย่าหวั่นไหว
หากมีใคร ใจจริง ยิ่งกว่าฉัน
เพียงเธอบอก ตอกย้ำ เขาสำคัญ
เราเพื่อนกันรับได้เป็นไรมี

ทางเบื้องหน้า เป็นเช่นไร ฉันไม่รู้
แต่ขอสู้ เพื่อรัก ด้วยศักดิ์ศรี
ถ้าสงสาร วานด้วย ช่วยบอกที
ว่าฉันนี้ มีไหม ในใจเธอ

ถึงฉันเป็น หิ่งห้อย ที่ด้อยแสง
ถึงสุดแรง จะส่องทาง สว่างเสมอ
อาจไม่ใช่ ไฟอุ่น ตอนคุณเจอ
พร้อมเสนอ มิตรภาพ ตราบนิรันดร์

....สวัสดีปีใหมครับ น้อง ping ... อิ อิ
 

ข้อความนี้ มี 11 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

หากสิทธิ์ของสายใย ไม่สงวน...(ครับ)
03 มกราคม 2011, 09:01:PM
ฉันเอง
LV0 ทารก2 (Pls..update E-mail)
*

คะแนนกลอนของผู้นี้ 182
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 685


เป็นตัวเองดีกว่า..วุ้ย


« ตอบ #2 เมื่อ: 03 มกราคม 2011, 09:01:PM »
ชุมชนชุมชน



แค่..เพียงเธอ



สายลมเหงาพริ้วแผ่วเบาไล้พรมร่าง

ไหลเป็นทางไม่ว่างเว้นเห็นเป็นสาย

ไร้จุดเริ่มเพิ่มเติมมาหมายสู่ปลาย

ไม่ห่างหายคล้ายสายหมอกที่หลอกตา


ความคิดถึงพึงฝากไปสายลมเหงา

สัมผัสเขาจะรู้ซึ้งถึงห่วงหา

ความคิดถึงไม่เคยขาดสายลมพา

ทุกเวลารับรู้ได้ด้วยใจเรา




ฉันเอง..
ข้อความนี้ มี 7 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

ขอแต่งโลกสวย  ด้วยคำกลอน
03 มกราคม 2011, 11:03:PM
สายลมสีขาว
Special Class LV6
นักกลอนเอกแห่งวังหลวง

******

คะแนนกลอนของผู้นี้ 261
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: หญิง
กระทู้: 823


จงพัดพา ความเป็นไปได้


« ตอบ #3 เมื่อ: 03 มกราคม 2011, 11:03:PM »
ชุมชนชุมชน

                            สายน้ำ                                                     |                     พี่สายใย   

                    มีเพียงเธอ เพียงหนึ่ง ที่ฉันรัก                           |           มีเพียงเขา เพียงหนึ่ง ที่ฉันรัก
                    สุดห้ามหัก ดวงใจ ในไฟฝัน                             |           สุดห้ามหัก ดวงใจ ในไฟฝัน
                    ผู้เป็นดั่ง เปลวแสง แห่งคืนวัน                         |            เขาผู้จุด เปลวแสง แห่งคืนวัน
                    คนสำคัญ ของฉัน ไม่ใช่ใคร                            |           คนสำคัญ ของฉัน ไม่ใช่ใคร

                    ก็เพียงเธอ คนเดียว ฉันเกี่ยวรัก                         |           ก็เพียงเขา คนเดียว ฉันเกี่ยวรัก
                    ร้อยสลัก อักษร กลอนสดใส                             |           ร้อยสลัก อักษร กลอนสดใส
                    ถักทอคำ พร่ำพจน์ รดด้วยใจ                            |           ถักทอคำ เพื่อเขา ด้วยดวงใจ
                    เป็นอุ่นไอ ที่เธอเคย ให้ฉันมา                            |          เป็นอุ่นไอ ในรัก สลักตรา

                    เธอเป็นดั่ง หยาดฝน หล่นดินแล้ง                      |            เขาเป็นดั่ง หยาดฝน บนดินแล้ง
                    ต่อเรี่ยวแรง แห่งใจ อันใฝ่หา                             |            ต่อเรี่ยวแรง แห่งใจ อันใฝ่หา
                    เธอคืนฝน โปรยลง เพื่อเยียวยา                          |            เขาคืนฝน โปรยลง เพื่อเยียวยา
                    เพื่อรักษา ใจฉัน ที่เดียวดาย                               |            เพื่อรักษา ใจฉัน ที่เดียวดาย

                    แม้เคยมี เคยเคียงข้าง คืออ้างว้าง                      |            แม้เธอคือ ปรารถนา ฉันเคียงข้าง
                    สุดเส้นทาง เคยไร้แสง ไร้จุดหมาย                    |            สุดเส้นทาง มันขนาน ในความหมาย
                    ความหนาวเหน็บ เคยเป็นเพื่อน เคียงคู่กาย       |            แม้ยามนี้ เธอจะยืน อยู่เคียงกาย
                    รินระบาย ด้วยใจรัก อันระทม                          |            ก็เป็นเพียง สหาย แห่งสายลม

                    แม้เคยมี สิ่งเหล่านี้ มาเคียงคู่                            |            เธอแสนดี ฉันเข้าใจ และรับรู้
                    แต่เมื่อเธอ ก้าวมาอยู่ ทอนขื่นขม                      |            แต่ไม่อาจ ก้าวมาอยู่ ได้สุขสม
                    ปัดลมหนาว ตัดความเหงา อันซานซม             |            ขอบใจนะ ความหวังดี ฉันชื่นชม
                    แล้วปะพรม ด้วยไออุ่น แห่งเสรี                        |           แต่อย่าจม อยู่กับฉัน เลยคนดี

                    เธอได้ยื่น มือมา พร้อมความหวัง                      |          เขาได้ให้ ฉันได้ให้ ซึ่งความหวัง
                    ก่อพลัง งดงาม ตามดิถี                                    |          ก่อพลัง แห่งทาง สร้างดิถี
                    เธอได้สร้าง เติมต่อ หนึ่งชีวี                             |          เขาให้ฉัน ฉันให้เธอ คือเสรี
                    เธอคนนี้ ที่ฉันรัก...มากกว่าใคร                        |          แด่คนที่ ซึ่งใช่ สำหรับเธอ


                                     ^^                                                      |        สวัสดีปีใหม่เช่นกันคะพี่สายใย

ข้อความนี้ มี 9 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า
10 เมษายน 2011, 03:05:PM
กัลมลี*
Special Class LV3
นักกลอนผู้มากผลงาน

***

คะแนนกลอนของผู้นี้ 77
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: หญิง
กระทู้: 138


รักคือแรงบันดาลใจ


« ตอบ #4 เมื่อ: 10 เมษายน 2011, 03:05:PM »
ชุมชนชุมชน



มีพายุร้ายร้ายอยู่หลายลูก
ที่ฉันถูกกระทำกระหน่ำหนัก
ไม่มีความปรานี...ไม่มีรัก
ไม่มีที่พอพัก...สักนิดเดียว

แต่แค่คำปลอบใจซึ่งไม่มาก
ที่มาจากหัวใจใครแลเหลียว
กลับฉุดคนอ่อนไหวใจซีดเซียว
ให้สานเสี้ยวความหวังอย่างตั้งใจ

กล่าวขอบคุณล้านครั้งก็ยังน้อย
มือที่คอยฉุดกันยามหวั่นไหว
ห้วงรู้สึกลึกซึ้ง...สักเท่าใด
รู้หรือไม่...รักมาก...อยากบอกเธอ

ข้อความนี้ มี 4 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

หน้า: [1]
  ชุมชน  |  ส่งหัวข้อนี้  |  พิมพ์  
 

Email:
Powered by SMF 1.1.2 | SMF © 2006-2007, Simple Machines LLC | Thai language by ThaiSMF
s s s s s