ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ระนาดเอก]

"คิดถึง..ตัวเอง?"

๐

๐ พร่ำคิดถึงระดมจมฝังหู
ของคนอยู่ตรงข้าม..ท่ามวันเหงา
เจื้อยแจ้วไปไม่รู้ย้อนดูเรา
ปล่อยความเขลาไหลล่อง..ท้องนภา

๐ เมฆลอยไปถึงไหนจึงได้รู้
ความเขลาอยู่ดั่งลอยคอยอวดท่า
เย้ยตัวเองผู้ชายไร้ศักดา
เพิ่งรู้ค่าน้ำคำ..พร่ำเลื่อนลอย

๐ คงไม่ซึ้งกินใจของใครเขา
ถูกละอองความเศร้าเข้าปัดถ้อย
แล้วครอบงำทำเรา..เฉา-สำออย
ว่าบุญน้อยเดชาภาษารัก

๐ ความคิดถึงอยู่ไหน..ใจพร่ำเพรียก
เฝ้าวอนเรียกคืนมาจะเก็บกัก
กลับคืนมาตรงนี้ที่คนควัก
อย่าลอยสัก-แต่ว่า..ฝ่าคลื่นลม

๐ ลอยละล่องไร้ทิศ..ปิดคุณค่า
ใจคนกลั่นวาจา..เปล่าปร่า-ข่ม
เถอะมาคืนเจ้าของซึ่งหมองตรม
ลอยมาจมสู่ใจ..ผู้ใช้คำ

๐ เริ่มคิดถึงตัวเองเก่งเรื่องเศร้า
หวนคิดถึงตัวเรา..เล่าเช้าค่ำ
คิดถึงร่างและใจ-ใช่ปรักปรำ
จึงอยากพร่ำคิดถึง..ซึ่งตัวเอง..

ระนาดเอก
สวิสเซอร์แลนด์
๒๑ก.ค.๒๕๕๓

[ทอฝัน]

...ส่งสำเนียง...เสียงเศร้า...เคล้าระนาด
รู้มิอาจ...เทียบคีย์...กวีเปล่ง
ใจระรัว...กลัวหลง...งงตัวเอง
ลอยคว้างเคว้ง...ลิบลู่...มิรู้ทาง

...ไม่มีใคร...สักคน...บนคิดถึง
ให้ได้ซึ้ง...ซาบใจ...ในโลกกว้าง
เพียงดายเดียว...เกี่ยวเหงา...เข้ามาวาง
แล้วปล่อยค้าง...กลางจิต...ไม่คิดปลง

...เริ่มรู้แน่...แก่ใจ...ในวันนี้
ยลวลี...ตีความ...ตามประสงค์
ทุกถ้อยคำ...พร่ำเพ้อ...เผลอพวง
ตรองเตือนตรง...จงคิดถึง...ซึ้งตัวเอง
.........................//ทอฝัน

[กุลมาตา(singlemom99)]

คิดถึงใคร  ยัยตาตี่  รึพี่ระนาด
ฝากกลอนวาด  จากแดนไกล  ไว้ให้เขา
ว่าคิดถึง  ตัวเอง  เร่งนะเจ้า
คนไกลเหงา  เฝ้าคอย  ใจลอยมา

ข้ามโพ้นฟ้า  นภาเอย  อยากเชยชิด
อย่าข้องจิต  คิดอื่น  สะอื้นว่า
เพราะคิดถึง  ซึ่งคนไกล  อาลัยพา
จงรู้ว่า   คิดถึงอ่ะ  นะตัวเอง

[pearpunwa]

พร่ำคิดถึง..ซึ่งระดม..จมฝังจิต
ยามเพลินพิศบทกวีนี้ที่เปล่ง
ระนาดเคล้าคลอความเหงาเร้าด้วยเพลง
รินบรรเลงเพลงคิดถึงซึ้งแห่งตน

เมฆตัวน้อยเจ้าลอยไกลหากใคร่รู้
ดูซิดูเพื่อก่อเกิดลำนำฝน
ชโลมใจไห้ไหลหลั่งดั่งทุกข์ทน
มิพร่ำบ่น..กลับลอยหล้าสู่ฟ้าไกล

ความคิดถึงยังตรึงใจให้สดับ
เพลงพรกลับมายิ้มรับฟากฟ้าใหม่
ลัดเรื่อยเลาะ..กลับเกี่ยวเกาะกำลังใจ
เติมวันใหม่นัยคิดถึงซึ้งกลับคืน

หลับ ฤๅตื่น บรรเลงไหว แห่งใจเพรียก
ใช่ร้องเรียกเพรียกพร่ำหา-ลา-เป็นอื่น
ความคิดถึงจะส่งผ่าน-วาน-วันคืน
หลับจวบตื่นสะอื้นโหยใช่โรยรา

ลอยละล่องไร้ทิศเพียงจิตฝัน
ฝากบรรเลงแทนจำนรรอันล้ำค่า
ถึงใครหนึ่งซึ่งคิดถึงอยู่ทุกครา
ใช่เพียงเสี้ยวแห่งวาจามาทักทาย

ระนาดคลอพ้อบรรเลงเพลงบทเศร้า
ฤๅ แทนเหงา ยามเมื่อเงานั้นห่างหาย
คำคิดถึงยังรู้ซึ้งซึ่งมิคลาย
บรรเลงร่ายคลายอารมณ์คมแห่งกานท์

[รพีภัทร]

ไม่จำเป็นที่เธอต้องคิดถึงใคร
ไม่จำเป็นต้องมอบรักให้ด้วยใจเฝ้าฝัน
ไม่จำเป็นต้องคิดถึง ใครต่อใครทั้งคืนวัน
ไม่จำเป็น คำคำนั้น ที่เธอบอกฉัน ว่าจะรอ

ขอให้เธอคิดถึงตัวเองเป็นที่หนึ่ง
ขอให้เธอได้ซาบซึ้งตรึกตรองในสิ่งที่ขอ
ขอให้เธอได้เข้าใจความหมายทั้งหมดที่ต้องถักทอ
ขอให้เธอใช้สองมือที่เคยตัดพ้อ ยกขึ้นมาก่อความฝันซึ่งเคยหักลง

[เศษเหล็ก//]

 




 .....ใจ บอกปาก ปริว่า คิดถึงตัวน่ะ
แต่ตัวยาก จะบอก ใจ ปาก ว่าคิดถึง
อยู่ด้วยกัน แท้แท้ แต่ไม่เคล้าคลึง
ตัว ปาก อย่างหนึ่ง ไม่เคยตรงกะ ใจ
........ทั้ง กาย ใจ ปากรวมกัน คือธาตุ สี่
แยกออกอีกที คือ ดิน น้ำ ลม ไฟ
ดิน เช่นกระดูก น้ำคือ มูกเหงือ น้ำตาไหล
ลมคือหายใจ และไฟเผ่า ผลาญ ร้อนรน
.......ท่านทั้งหลาย คงเข้าใจ อาจไม่กระจ่าง
ผิดถูกบ้าง พิจารณา ตามเหตุผล
ตัวข้าน้อย ศึกษาธรรมะสุดเหลือทน
รวมตัวตน คือ ดิน น้ำ ลม ไฟ.

.....................เศษเหล็ก.

  เศษเหล็ก ขอนิยาม:....คนเรา ยากนักจะรู้จักภายใน ส่วนใหญ่มักจะสนใจแต่ภายนอก...ก็เหมือนกะคิดถึงแต่คนอื่น น้อยมากจะคิดถึงตัวเอง..เป็นกันมาก ในรัยสะรุ่น ทุกคนซะส่วนใหญ่


(เป็นแผลใบหน้า สิวหน่อยรีบเร่งรักษา ได้เร็ว ไว...แต่แผลใจเล่า กลับ เศร้า ไม่มีใครเหลี่ยวแล แม้จะหายก็ต้องใช้ เวลาอย่างมากมาย)